TINAKASAN NIYA ANG PAG-IBIG, PERO ANG TAONG KANIYANG PINAKASALAN—AY HINDI ANG AKALA NIYA

Sa gitna ng marangyang bulwagan ng isang sikat na hotel sa Makati, ginanap ang kasalang pinag-uusapan ng lahat—ang pag-iisang dibdib ni Clara, isang dalagang dalawampu’t isang taong gulang na may ganda at talinong hindi matatawaran, ngunit lumaking kapos sa buhay, at ni Don Guillermo Santos, isang kilalang negosyanteng may edad, may tiyan, at mayaman sa kapangyarihan.

Habang naglalakad si Clara sa gitna ng mga bulaklak, naririnig niya ang mga bulungan.
“Sayang, bata pa, pero pera lang yata ang habol.”
“Paano mo mamahalin ang taong parang ama mo na sa tanda?”

Tahimik lang siya. Hindi alam ng marami—ang bawat hakbang niya ay pasan ang kabayaran ng utang, ang lunas sa sakit ng inang halos mawalan ng buhay.

Ngunit sa likod ng maskara at tuxedo ng lalaking pinakasalan niya, may nakatagong lihim.
Isang katotohanang babago sa lahat ng alam ni Clara tungkol sa pag-ibig.

ANG PINAGMULAN NG KASUNDUAN

Lumaki si Clara sa probinsya, anak ng isang labanderang halos di makakain kung walang labada kinabukasan. Sa sipag at talino, nakapasok siya sa kolehiyo sa Maynila—ngunit nang magkasakit ang kanyang ina, napilitan siyang huminto at magtrabaho bilang waitress sa isang café.

Isang araw, pumasok doon ang isang matandang ginoo. May mabigat na tindig, ngunit may kabaitang hindi niya inaasahan.

“Pagod ka na, hija?” tanong nito.
“Hindi naman po, Sir,” sagot ni Clara, may ngiting pagod.
“Kung may paraan para baguhin mo ang buhay mo… tatanggapin mo ba?”

Hindi niya alam, iyon pala ang tanong na magbubukas ng bagong yugto ng kanyang kapalaran.

ANG ALOK NA WALANG KAPALIT—O AKALA NIYA’Y WALANG KAPALIT

Pagkaraan ng ilang linggo, bumalik ang matandang lalaki—si Don Guillermo.
May dalang alok: babayaran niya ang pagpapagamot ng ina ni Clara, kapalit ng isang kasal.

Halos hindi makapaniwala si Clara.
“Bakit po ako?” tanong niya, nanginginig.
“Dahil ikaw ang babaeng marunong magpakumbaba,” sagot nito.

Sa pagitan ng desperasyon at pag-ibig sa ina, pumayag siya.
Hindi dahil sa kayamanan, kundi dahil sa pag-asang mailigtas ang nag-iisang taong minamahal niya noon.

ANG MGA GABING PUNO NG KATANUNGAN

Pagkatapos ng kasal, lumipat si Clara sa mansyon.
Kompleto sa lahat—gamit, alahas, kasambahay—ngunit wala ang presensiya ng asawa.
Tuwing gabi lang ito dumarating, madalas ay nakatakip ang mukha o patay ang ilaw.

“Clara, huwag ka munang bumangon,” maririnig niya minsan.
Ngunit kakaiba ang tinig—hindi paos, hindi matanda.
Malambing. Malalim. Pamilyar, ngunit misteryoso.

ANG MGA PALATANDAAN

Isang umaga, may bulaklak sa gilid ng kama.
Kinabukasan, may tsokolate.
At minsan, paggising niya, may kumot na ipinantakip sa kanya nang hindi niya namamalayan.

Hanggang isang araw, nakakita siya ng cellphone na naiwan sa mesa ng asawa.
Sa screen—isang larawan ng isang gwapong binata, nakangiti, may caption na:
“Mission starts tomorrow. Let’s see who loves beyond appearances.”

Parang nanlamig si Clara.
Hindi niya alam kung anong ibig sabihin noon, pero alam niyang may malaking kasinungalingan sa paligid niya.

ANG LIHIM SA LIKOD NG MASKARA

Isang gabi, bumalik ang kanyang asawa—pero bago pa siya makapagtanong, dahan-dahan nitong tinanggal ang maskara, pati ang suot na padding sa katawan.

Sa harap niya ngayon ay hindi si Don Guillermo… kundi isang batang lalaki, matangkad, gwapo, at may mga matang puno ng kabog at katotohanan.

“Ako si Ethan,” sabi nito. “Anak ako ni Don Guillermo.”

Nanlaki ang mga mata ni Clara.
“Anong ibig mong sabihin?”
“Gusto ng tatay kong malaman kung may babaeng marunong magmahal nang hindi sa pera. Kaya ako ang pumalit. Ako ang nagkunwaring siya.”

Tumulo ang luha ni Clara.
“Niloko mo ako…”
“Ginawa ko ‘to dahil gusto kong makilala ka. At ngayon alam ko na—ikaw ang babaeng kayang magmahal nang walang hinihinging kapalit.”

ANG PAG-ALIS AT ANG PAGBABALIK

Umalis si Clara kinabukasan. Hindi niya matanggap ang panlilinlang, kahit pa totoo ang lahat ng naramdaman niya.
Ngunit habang lumilipas ang mga araw, unti-unti niyang naisip—hindi pera o kapangyarihan ang nakita sa kanya ni Ethan, kundi puso.

Isang umaga, bumalik siya sa lumang café.
At doon, nakita niya si Ethan, nakaupo sa parehong upuan kung saan una silang nagkakilala.

“Hindi ko alam kung mapapatawad mo ako,” wika ni Ethan.
Ngumiti si Clara, mahina pero totoo. “Hindi ko alam kung kaya kitang kalimutan.”

ANG TUNAY NA WAKAS

Pagkaraan ng ilang buwan, nagbukas si Clara ng sariling café.
Sa pintuan, may nakapaskil na karatula:
“Ang totoo, hindi mo kailangang maging perpekto para mahalin. Kailangan mo lang maging totoo.”

At sa likod ng counter, palaging may isang lalaki—si Ethan—na minsang nagtago sa maskara, pero ngayon ay ipinagmamalaki ang tunay niyang anyo.

Ang pag-ibig nila ay hindi nagsimula sa katotohanan—pero doon ito natapos.
Hindi perpekto, ngunit totoo.
At doon nagsimula ang kanilang tunay na happily ever after.