Lihim ng magkasintahan: Chona’s Horrifying Midnight Bathroom Ritual

𝗕𝗶𝗻𝗮𝗹𝗮𝗸 𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗴𝗮𝗻𝘁𝗶𝗵𝗮𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗶𝗻𝘀𝗮𝗻 𝗸𝗼..𝗽𝗲𝗿𝗼 𝗺𝗮𝘆 𝗶𝗯𝗮 𝗮𝗸𝗼𝗻𝗴 𝗻𝗮𝘁𝘂𝗸𝗹𝗮𝘀𝗮𝗻. “Hoy insan, kailan ka ba mag aasawa” sigaw ni Donald nang makita niya akong papasok sa bahay. Inirapan ko lang ito dahil hahaba nanaman ang pang iinis kapag pinatulan ko pa. Lumaki akong kasama ang pinsan kong si Donald dahil magkatabi lang ang mga bahay namin. Yung bakod naming kawayan, ang nipis, rinig mo kahit simpleng ubo sa kabila. Noon, tamad si Tita na paliguan kami isa-isa, kaya’t sabay sabay kaming pinapaliguan sa poso. Kids lang, laro, saboy tubig, agawan sa timba. Pero may mga detalye na hindi nabubura – katulad ng birthmark ni Donald sa pwet, parang maliit na mangga ang hugis. Noon, tawanan lang kami. Noong teenager na kami syempre unti unti nang nag iiba. Napapansin ko din na minsan ay alanganin na ang tingin niya sa akin pero di ko na binigyan ng malisya. Si Donald, hindi talaga nagbago sa kanyang mga biro. Pesteng pinsan pa rin. Naaalala ko pa noong high school, nilagyan niya ng patay na palaka yung school bag ko. Minsan chewing gum sa gate handle. At kung anu ano pang asaran tungkol sa porma, jowa at iba pa. Yun na yung language naming dalawa. Kahit ngayong nasa edad na kami at may ka live-in na din sya ay di tuluyang nawawala ang biruan. Minsang nag boodle fight kaming pamilya, biniro nanaman ako nito dahil sa konti ang kinain. Kesyo nagpapapayat daw ako para balikan ng ex ko, nagtawanan tuloy sila auntie. Binalikan ko ito ng biro tungkol sa balat niya sa pwet at lalo naman lumakas ang tawanan ng mga kamag anak namin – bukod kay Chona. Ang live-in partner ni Donald. Mukhang napikon sa biruan namin. Lumipas ang ilang araw, nagising ako na may mabahong amoy. Duguan na pusa sa tapat ng bintana ko, wala nang buhay. Naisip kong di na maganda ang biro na ganito, nilagay nila mama sa hukay yung pusa. Sa sumunod na araw, manok na nakahandusay sa tabi ng sampayan. Parang may kagat na di maintindihan. Di na kami natuwa at kinausap si Donald pero sabi niya ay di niya magagawa iyon. Naniwala sila mama, pero ako duda pa rin. Kagabi, plano ko siyang gantihan. Alam ko kasing gabi naliligo si Donald, around eleven, at kumakanta pa ito tuwing naliligo. Ang balak ko? Simple lang – patayin ilaw sa banyo habang nasa loob siya. Matatakutin kasi itong pinsan ko kaya makakaganti rin ako kahit paano. Classic prank. Kahihintay ng oras, napaidlip ako at nakita kong ala una na pala ng madaling araw. Sayang bukas ko na lang gagawin. Pero pagsilip ko sa labas – may tao sa banyo, malamang si Donald to dahil di naman naliligo sila auntie ng ganitong oras. Marahil galing si pinsan sa inuman kaya late nang maligo. Sakto. Tahimik akong lumabas, nakayapak sa basa pang lupa. Magkatabi lang yung paliguan namin, pinalagyan lang ng hollow blocks yung lumang nililiguan namin noong mga bata pa kami. Nagkubli ako sa poste, naghihintay. May kaluskos sa loob, pero walang kumakanta. Naisip kong baka malapit na siyang matapos, kailangan ko na magawa ang balak ko. Habang papalapit sa pinto ay naglaro sa isip ko – nandon pa kaya ang birthmark niya sa pwet? Silipin ko muna, wala naman makakaalam..tulog na ang lahat. Pagsilip ko – si Chona. Nakatalikod siya, makintab ang balat sa ilalim ng kumukurap na bumbilya. May nilalagay siyang parang langis, pinapahid sa batok at braso, may bango pero may mapait din – parang dahon na nadurog. Hindi siya basta naliligo. Para siyang… may ginagawang ritwal. Tapos may napansin din akong tunog. Parang mabangis na hayop na humihinga. Akalo ko ay may papalapit na aso, pero napagtanto ko na sabay ito sa pag hinga ni Chona.

Ipagpatuloy ang kwento

Nanlaki ang mata ko. Hindi normal ang hinga ni Chona. Bawat pagbuga niya, parang may kasamang growl—mababa, parang hayop na pinipigilang kumawala. Sa ilalim ng ilaw na kumukurap, napansin kong unti-unting nagbabago ang balat niya. May mga guhit na itim na parang ugat, gumagapang mula batok pababa sa likod.

Napaatras ako, pero nadapa sa basang lupa. Napalingon siya.

“Insan…” bulong niya, pero hindi boses ng isang babae. Malalim, parang dalawang tao ang nagsasalita. “Alam kong nanonood ka.”

Tumayo akong nanginginig, pilit pinapakalma ang hininga. “Chona… ano ’to?!”

Ngumiti siya, nakatalikod pa rin, pero nakita ko ang gilid ng kanyang pisngi—mata na pula ang ugat, at bibig na may nakatago pangipin na matatalas.

Bigla siyang bumaling. Sa kamay niya, hawak ang isang bote ng langis na kumikislap na parang may apoy sa loob. “Hindi si Donald ang nagpadala ng mga hayop sa harap ng bahay mo…” bulong niya. “Ako. Kasi matagal ka nang hadlang.”

Parang umikot ang paligid. Ang lahat ng biro, lahat ng irapan, lahat ng tawanan namin ni Donald—hindi pala iyon ang tunay na problema. Ang problema ay ang babaeng kasama niya gabi-gabi sa iisang bubong.

Tumakbo ako pabalik ng bahay, halos hindi lumapat ang paa ko sa lupa. Pero bago ko naisara ang pinto, narinig ko ulit ang growl, mas malapit, mas mabigat. At ang huling tanong na bumungad sa utak ko:

Ano ba talaga si Chona? At hanggang saan niya kayang ipagtanggol ang sikreto niya… laban sa akin?

Iminungkahing Pamagat

Upang maging mausisa at katakut-takot, iminumungkahi ko:

“𝗦𝗲𝗰𝗿𝗲𝘁𝗼 𝗻𝗴 𝗞𝗮𝘀𝗮𝗺𝗮: 𝗔𝗻𝗴 𝗟𝗶𝗵𝗶𝗶𝗶𝗮 𝗖𝗵𝗼𝗻𝗮 𝘀𝗮 𝗕𝗮𝗻𝘆𝗼 𝗻𝗴 𝗠𝗮𝗱𝗮𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗿𝗮