HINDI PINAPASOK SI TATAY SA BOUTIQUE DAHIL SA MARUMI NITONG ITSURA. PERO HINDI NILA ALAM NA MAY ANAK ITONG, ENGINEER, ABOGADO, NEGOSYANTE AT DOCTOR.

“Kuya, dito na lang po kayo sa labas. Para lang po kasi sa mga bumibili ‘tong area na ‘to,” sabi ng isang saleslady habang tinitingnan mula ulo hanggang paa ang tatay kong pawis na pawis, may tuyong putik pa ang pantalon, at may dalang sako. Sanay si tatay magpaa at marumi ang damit dahil isa siyang magsasaka. Minsan kahit sinasabihan namin na magbihis naman ng maayos kapagpumunta sa bayan, pero ang sabi niya, hayaan na raw namin siya dahil ito raw ang nakagisnan niya.

Tahimik lang si Tatay. Ngumiti siya ng mahina at sumunod. Hindi niya alam na sinundan ko siya mula sa labas ng mall. Galing pa siyang bukid at bumaba sa bayan para makabili sana ng bagong polo, gusto raw niyang mag-ayos dahil graduation ko na bukas.

Narinig kong bulungan pa ng ibang staff,

“Grabe, bakit kasi pinapapasok ‘tong mga ganito dito? Mukhang mangungutang lang.”
“Oo nga, amoy bukid pa.”

Napakuyom ako ng kamao ko. Pero pinili kong manahimik.

Pagkalipas ng ilang minuto, dumating ang sasakyan namin. Bumaba ang tatlo kong kapatid. Isa nang engineer si Kuya, doktor ang ate kong panganay, abogado naman ‘yung isa.

Sabay-sabay kaming pumasok sa boutique. Lahat sila napatingin. Ang manager pa nga ay agad lumapit sa amin para batiin. Pero laking gulat nila nang tawagin ni Kuya,

“Tay, halika po rito. Pili po kayo ng gusto niyong polo, kami na bahala.”

Parang natahimik ang buong tindahan. Yung mga kanina’y nakatingin ng may pangmamaliit, ngayon ay napayuko.

Lumapit ang saleslady, nanginginig pa,

“Pasensya na po, ‘tay, hindi ko po alam.” Ngumiti lang si Tatay at sinabing,

“Ayos lang ‘iha. Magsasaka lang naman ako. Pero tandaan mo, walang masama sa putik kung galing ‘yan sa marangal na trabaho.”

Tumulo ang luha ko.
Oo, marumi si Tatay, pero dahil sa mga kamay niyang puno ng kalyo, nakapagtapos kaming lahat.

Huwag mong husgahan ang isang tao base sa kanyang itsura.
Dahil minsan, ang mga maruming kamay ang dahilan kung bakit may mga anak na marangal ang pamumuhay.
Ang tunay na kayamanan, hindi nakikita sa damit, kundi sa puso at sakripisyo ng magulang