HINAGISAN NG CUSTOMER NG PAGKAIN ANG RIDER DAHIL “LATE” DAW, PERO NALAGLAG ANG PANGA NIYA NANG TANGGALIN NITO ANG HELMET

Bumabagyo sa Metro Manila. Baha ang mga kalsada at halos hindi na umaandar ang trapiko.

Sa lobby ng Skyline Premium Residences, pabalik-balik sa paglalakad si Mark. Isa siyang “crypto-bro” na yumaman nang mabilis at kilalang mayabang sa building. Gutom na gutom na siya.

“Isang oras na! Wala pa rin ‘yung burger ko?!” sigaw ni Mark sa telepono. “Wala akong pakialam kung baha! Trabaho niyang maghatid!”

Makalipas ang ilang minuto, dumating ang isang rider. Basang-basa ito. Tumutulo ang tubig mula sa raincoat at nanginginig sa lamig. Yakap-yakap nito ang insulated bag para hindi mabasa ang pagkain.

Pagpasok ng rider sa lobby, sinalubong agad siya ni Mark.

“HOY!” bulyaw ni Mark. “Anong petsa na?! Ang lamig na ng pagkain ko!”

“Sir, pasensya na po,” paliwanag ng rider sa likod ng helmet. “Lalim po kasi ng baha sa labas. Tumirik po ‘yung motor ko kaya nilakad ko na lang po ‘yung huling kanto para maihatid ‘to.”

“Nilakad?! So kasalanan ko pa?!”

Hinablot ni Mark ang paper bag na may lamang burger at large soda. Tinignan niya ang laman.

“Yupi na ‘yung burger! Tunaw na ‘yung yelo! Basura ‘to!”

Sa sobrang galit, at sa harap ng receptionist at mga guard, ibinato ni Mark ang pagkain sa mukha ng rider.

SPLAT!

Pumutok ang soda. Nagkalat ang burger at sauce sa helmet at raincoat ng rider. Natapon din ang softdrinks sa mamahaling granite floor ng lobby.

“Ayan!” sigaw ni Mark. “Ayan ang tip mo! Kainin mo ‘yang basura mo! Layas!”

Tumahimik ang buong lobby. Napatakip ng bibig ang receptionist.

Ang mga Security Guard, na karaniwang strikto, ay biglang namutla at nagtakbuhan palapit sa rider.

“S-Sir! Naku po!” sigaw ng Head Guard, hindi kay Mark, kundi sa rider. “Sir, okay lang po kayo? Kukuha kami ng towel!”

Nagulat si Mark. “Bakit niyo tinutulungan ‘yan? Paalisin niyo ‘yan! Nagkalat siya ng softdrinks sa floor!”

Dahan-dahang pinunasan ng rider ang sauce sa visor ng helmet niya. Binuksan niya ang lock ng helmet. At dahan-dahan niya itong hinubad.

Bumungad ang mukha ng isang lalaking nasa edad 40s, seryoso, at may awtoridad na hindi matatawaran.

Si Mr. Leo Tan. Ang may-ari ng Tan Land Development Corp.—ang kumpanyang nagtayo at nagmamay-ari ng Skyline Premium Residences.

Kilala siya ng lahat ng staff. Mahilig kasi siyang mag-“Undercover Boss” para i-check kung maayos ang serbisyo ng mga business niya, kabilang na ang bagong bili niyang Delivery App.

Nalaglag ang panga ni Mark. Namutla siya. Parang hinugutan siya ng dugo.

“S-Sir Leo?” utal na tanong ni Mark. “Y-you own this… app?”

Inabot ni Leo ang helmet sa guard. Hinarap niya si Mark habang tumutulo ang ketchup sa mamahalin niyang jacket sa loob ng raincoat.

“I own the app,” kalmadong sabi ni Leo. “And more importantly… I own this building.”

Tinuro ni Leo ang sahig na may kalat.

“Mr. Mark David, Unit 2504,” sabi ni Leo. Kabisado niya ang mga problematic tenants. “Ilang beses na kaming nakatanggap ng reklamo sa’yo. Minumura mo ang guard. Sinasigawan mo ang janitor. At ngayon, nambabato ka ng tao?”

“S-Sir… sorry po… mainit lang ulo ko… gutom lang…” nanginginig na paliwanag ni Mark.

“Gutom?” ngisi ni Leo. “Nung nilakad ko ang baha para ihatid ‘yan sa’yo, gutom din ako. Basang-basa ako. Pero nirespeto kita bilang customer. Ikaw, nirespeto mo ba ako bilang tao?”

Tumalikod si Leo at lumapit sa Receptionist.

“Miss, check his contract.”

“Sir, renter lang po siya. Mag-eexpire na po ang lease next month,” mabilis na sagot ng receptionist.

“Cancel it,” utos ni Leo. “Effective immediately. Violation of House Rules: Assault and Damaging Property.”

Humarap ulit si Leo kay Mark.

“You have 24 hours to vacate my building. Ayoko ng mga taong asal-kalye sa condo ko. Doon ka tumira sa labas, baka sakaling matuto kang rumespeto sa ulan.”

“Sir! Wag naman po! Baha po sa labas! Wala akong malilipatan!” pagmamakaawa ni Mark, lumuluhod sa sahig na puno ng softdrinks.

“Edi gayahin mo ang ginawa ko kanina,” sagot ni Leo habang naglalakad papunta sa elevator. “Lakarin mo.”

Naiwan si Mark na nakaluhod sa sarili niyang kalat, habang ang mga guard ay nakatingin sa kanya nang may halong tuwa, dahil sa wakas, ang bully ng condo ay pinalayas ng “rider” na inapi niya.