Maalinsangan ang hangin sa likod ng Luneta Crest Medical Center. Yung parte ng ospital na hindi nakikita ng mga pasyenteng naka-aircon sa laby. Pero doon umiikot ang tunay na buhay ng mga manggagawa. Amoy chlorine, basang karton at lumang tela ng mop. Sa dulo ng korridor may isang lalaking nakayuko sa sahig.

Hinahabol ang huling guhit ng dumi sa ilalim ng metal na upuan. Si Nerio Alvarado 33 nauotas na navy uniform. May maliit na nameplate na halos mabura na. Mabagal siya kung gumalaw pero hindi dahil tamad kundi dahil sanay siyang siguraduhin na walang matitirang bahid. Para sa kanya, ang maliliit na bagay ang madalas magligtas ng mas malalaking problema.

Kung walang kalat, iwas dulas. Kung iwas dulas, iwas reklamo. Kung iwas reklamo, iwas tanggal. “Kuya Ner, ang linis na niyan.” Biro ng isang orderly na dumaan si Berto Laksamana. May dalang karto ng gloves at goz. Hindi sumagot agad si Neryo tapos ngumiti siya parang pagod na ngiti na may nakatagong dahilan.

“Kapag sinabi mong malinis na, doon ako lalong kinakabahan.” Sabi niya kasi minsan ‘yung isang maliit na talsik yan ‘yung bumabagsak sa akin. Natawa si Berto. Ikaw talaga parang may hinahabol na multo. Hindi multo bulong ni Neryo habang pinipiga ang basahan. Pangako sa locker area. Nakasabit ang lumang backpack niya.

Nandoon ang maliit na sobre na lagi niyang tinitingnan tuwing break. Sa loob hindi pera. Isang papel na may sulat kamay. Tuition balance ni Mika Alvarado. Een kapatid niyang babae na kumakapit sa scholarship pero kulang pa rin sa misilinos. Kapag natapos si Mika, pakiramdam ni Nerio may natutupad siyang kalahati ng buhay na hindi niya nakuha.

Kuya, nag-break ka na ba? Tanong ng nurse na dumaan. Si Nurse Reya Magsino. Bago-bago pa pero may mata para sa mga taong tahimik. May hawak siyang chart at may eyebags na parang hindi natutulog. Sandali pa sagot ni Nerio. Baka magalit si Ma’am Paulin. Alam mo naman parang narinig ang pangalan. Mula sa pintuan ng nurse station, lumabas ang head nurse na si head nurse Paulin Don.

Buh ay pulidong nakatali. Parang bawat hibla ay may disiplina. Neryo tawag niya. Matalim pero hindi naman masamang tao. Istrikto lang dahil pagod. Siguraduhin mong dry ang corridor ha. Madaming visitors mamaya. Ayovong may madulas. Opo, ma’am. Mabilis na sagot ni Nerio. Naglalagay na po ako ng caution sign.

Tumango si Paulin at lumingon kay Reya. Ikaw Reya, huwag mong kalimutan yung labs ni Bedfor. Opo, sagot ni Reya. Pero bago siya tumalikod, bumulong siya kay Nerio. Kuya, ingat ka. Narinig ko si Sir Danton. May hinahanap na naman daw siyang butas. Nangingiti si Neryo pero ang mga mata niya nag-iba. Sanay na ako. Si Danton Kintanar, HR and facility supervisor.

Ang tipo ng taong kapag naglakad parang laging may dala-dalang verdict. Hindi siya doktor, hindi siya nurse. Pero ang bigat ng salita niya, parang can cancel a life with one memo. Lalo na sa mga gaya ni Neryo na contractual, walang kapit, walang pangalan. Habang nagmomop si Neryo sa hallway. Dumaan ang security guard na si Ramil Hubo.

Uy, Nerio, sabi nito, may bisita sa waiting area yung bata na lagi mong kinakausap. Napahinto si Nerio. Hindi niya kailangang itanong kung sino. Alam niya na ang bata na iyon ay palaging nasa may pader na malapit sa pedyawing. Nakaupo sa upuang masyadong mataas para sa kanya. Paay nakalawit. Hawak ang maliit na stuff toy na kupas na.

Paglapit ni Nerio, nakita niya si Liora Veles. Nine. Maputla ang pisngi pero pilit numingiti. Katabi niya ang yaya, si Nena Galarpe. Babaeng nasa late 40s, buhok ay nakapusod at ang mga kamay ay laging nakahawak sa bag na parang may tinatago. “Kuya Ner, masayang tawag ni Liora pero mahina ang boses.

Parang kandilang ayaw mamatay. Liora sagot ni Neryo. Lumuhod para magkapantay sila. Andan ka na naman? Kumusta ka? Nakakain ka na ba? Humiling si Liora. Ayoko po. Masakit po tiyan ko. Mabilis na tumingin si Neryo kay Nena. Nay Nena, matagal na ba kayo dito? Napasingot si Nena. Halatang pigil ang nerbyos. Kanina pa kuya.

Sabi nila hintay daw. Maraming pasyente. Tatawag ako kay Nurse Ria. Sabi ni Neriyo. Pero bago siya tumayo, hinila ni Nena ang manggas niya. Huwag! Pabulong nito, matay naglalakad sa paligid. Huwag ka masyadong mag-ingay. Napakunot no sineryo. Bakit? Masama na ba pakiramdam niya? Umiling si Nena pero halatang nanginginig. Basta ayokong mapansin.

Please. Hindi maintindihan ni Nerio ang buong dahilan pero sanay siyang rumespeto sa takot ng ibang tao. Tinapik niya ang balikat ni Liora. Sige ganito. Inom ka muna ng konting tubig. Dahan-dahan lang. Kinuha niya ang paper cup mula sa water station. Pinuno at iniabot kay Liora. Umangat ang cup sa bibig ng bata pero nanginginig ang kamay. Kuya, mahina ang sabi ni Lora.

Bakit po kayo laging nandito? Hindi po ba kayo umuuwi? Napangiti si Nerio pero biglang sumikip ang dibdib niya. May tanong ang bata na parang kutsilyo sa lumang sugat. Umuuwi din. Sagot niya. Pero may mga taong kailangan ko muna tapusin bago ako umuwi. Parang hero po kayo. Sabi ni Liora. Seryoso. Hindi pambata ang tingin.

Napatawa si Nerio pero hindi masaya. Hindi ako hero. Liora. Janitor lang ako. Janitor pero mabait. Sagot ng bata. Parang ‘yun na ang pinakamahalagang title sa mundo. Sa gilid ng hallway, may dumaan na resident doctor si Dr. Silas Iniguez. Hawak ang stethoscope. Mukhang puyat. Napansin niya si Neryo at tumigil.

Ikaw na naman, Neriyo sabi niya. Medyo may biro. Parang volunteer nurse ka na rin ah. Doc, pasensya na. Sagot ni Nerio. Nag-aantay lang po sila. Si Lora. Tumingin si Dr. Silas sa bata tapos kay Nena. Matagal na kayo? Kanina pa sagot ni Nena. Mabilis. Parang ayaw magtagal ang usapan. Huminga ng malalim si Dr. Silas.

Sige titingnan ko kung may puang. Pero ngayon sobrang siksik. Baka mamaya sa triage. Bago pa matapos ang sentence, may malakas na boses mula sa likod. Parang kotseng biglang preno. Nerio Alvarado. Sigaw ni Danton Kintanar. Tumayo si Neryo agad. Parang estudyanteng nahuli sa maling upuan. Lumapit si Danton, bitbit ang clipboard at ang tingin ay parang naghahanap ng kasalanan kahit wala.

Anong ginagawa mo dito? Tanong ni Danton nakatingin sa bata. Tapos kay Dr. Silas parang gusto niyang ipahiya. Si Nerio sa harap ng doktor. Sir, break ko po. Nandito po sila sa waiting area. Si Liora. Humo akong idamay sa drama mo. Putol ni Danton. Hindi ka bayani dito. Trabaho milinisin ang sahig. Makipagkwentuhan sa pasyente.

Kung gusto mong mag-volunteer, mag-aral ka. Nanlaki ang mata ni Lora. Si Nena napayuko. Parang sanay na sa ganitong pagsigaw. Si Dror Silas hindi umimik pero kumunot ang noo. Sir, hindi po ako nagvo-volunteer. Mahinahon si Nerio. Inaalalayan ko lang sila habang naghihintay. Alalayan. Umismid si Danton.

Diyan nagsisimula ang problema. Lahat ng bagay gusto mong pakialaman. Kaya nga may memo ka ‘ ba. Ingat ka Neryo. Isang report lang. Tanggal ka. Tahimik ang hallway. Narinig ni Minyo ang sariling tibok ng puso. Hindi siya sumagot ng pabalang. Nakatayo lang siya. Parang poste pinipigilan ang sarili. Pasensya na po mahina niyong sabi. Pabalik na po ako sa area ko.

Pag-alis ni Danton, saka lang huminga si Dr. Silas. Lumapit siya kay Neryo at bumulong, “Huwag mong masyadong dibdibin pero ingat ka. Alam mo naman yan. Nag-aabang.” Tumango si Nero. Opo, doc. Bumalik siya sa corridor. Binalikan ang mop at caution sign. Habang pinupunasan niya ang sahig, sumagi sa isip niya ang isang lumang eksena hindi sa ospital na ito kundi sa barangay nila noon.

Isang batang lalaki na nahimatay sa kalsada. Walang pumapansin dahil hindi nila anak. At nang may tumakbo para humingi ng tulong, huli na. Hindi niya makalimutan ang iyak ng nanay at ang bigat ng katahimikan pagkatapos. Kaya nung araw na iyon sa bawat guhit ng mop, may kasamang pangako si Neryo. Kapag may batang bumagsak sa harap niya, hindi siya tatalikod.

At sa dulo ng hallway, muling napatingin si Nerio kay Lora. Nakaupo pa rin. Maliit, maputla pero pilit matapang. Hindi niya alam na ang simpleng pag-abot niya ng tubig at pag-upo niya sa tabi ng bata ay unang tihit ng gulong ng isang trahedyang babago sa lahat. Sa ngayon, isa lang ang alam niya. May mga laban na hindi mo pinipili pero kapag dumating, ikaw na mismo ang pipili kung anong klaseng tao ka.

Pagsapit ng hapon, lalong sumikip ang Pedya Wing ng Luneta Crest Medical Center. Maraming umiiyak na sanggol. May mga magulang na nag-aaway sa pila at may mga staff na halos hindi na makahinga sa dami ng dapat asikasuhin. Sa gilid ng corridor na nililinis ni Nerio Alvarado, parang mas lumakas ang amoy ng alcohol at pawis. Palatandaan na nag-overtime na naman ang ospital sa paghabol sa pasyente.

Hindi na bumalik si Danton Kintanar sa korridor na iyon. Pero ramdam pa rin ni Neryo ang iniwang bigat ng banta. Kaya habang ipinupwesto niya ang caution, wet floor, sign, pilit niyang tinutok ang isip sa trabaho sa mga maliliit na bagay na kaya niyang kontrolin. Pero sa gulo ng hallway, hindi mawala sa paningin niya ang batang si Liora Veles. Nakasandal sa upuan.

Hawak ang kupas na stuff toy at paminsan-minsan hinihimas ang tiyan. Katabi si Nena Galarpe, yaya na parang laging may hinihintay na masamang balita. Minsan sumisilip siora kay Nerio at ngingiti pero halatang pilit na lang. Lumapit si Nurse Reya Magsino, dala ang chart at isang maliit na train ng gamot. Pagdaan niya, tumigil siya sandali kay Neryo at bumulong, “Kuya Ner, nag-follow up ako sa triade.

” Sabi nila, “Wait pa raw.” Pero ang tagal na nila dito. Tumango si Neryo. Nanginginig ang panga sa pigil. Kita ko nga. Ang liit-liit nung bata. Parang hindi na okay. Bago pa makasagot si Reya, may sumigaw mula sa nurse station. Reya, bed for Labs. Napalingon siya. Kuya, babalik ako. Pero kung may mapansin ka, hindi na niya tinapos. Pero klaro ang ibig sabihin.

Oo, sagot ni Nerio. Hindi ako matutulog. Nang lumipas ang ilang minuto, napansin ni Neryo na humihina ang paggalaw ni Liora. Dati nakatingin-tingin pa sa paligid, ngayon ay nakatungo na. Parang inaantok pero ang mukhay maputlangmaputla. Tumayo si Neryo mula sa pagmumop at lumapit ng dahan-dahan. Parang ayaw niyang sindakin ang bata.

Liora, mahina hoon niyang tawad. Okay ka lang ba? Dumilat ang bata pero parang nag-struggle ang talukap. Kuya, nahihilo po ako. Mahina niyang sagot. Biglang tumayo si Nena. Halatang napipi sa takot. Kuya Ner, huwag ka na. Please baka mapagalitan ka na naman. Hindi ko kaya ‘to. Sabi ni Nerio. Mas matatag ang boses kaysa sa pakiramdam niya.

Nay Nena, tawagin natin si Nurse Ria. Baka kailangan na niya ng ER. Kuya, namimilog ang mata ni Nena. Tumingin sa paligid parang may hinahanap na bantay. Wala po siyang guardian ngayon. Yun nga ang problema. Sagot ni Nero. Pero hindi rasuhan yan para pabayaan. Bago pa sila makakilos, napaluhod si Lora sa upuan.

Hawak ang tiyan. Parang tinutusok ang loob. Kuya parang umiikot. At sa isang iglap bumigay ang katawan ng bata. Dumulas ang kulo niya sa gilid ng upuan at bigla siyang nahimatay. Liora sigaw ni Nerio pero hindi hysterical. Parang may automatikong switch na nag-on sa utak niya. Lumuhod siya agad. Sinalo ang balikat ng bata para hindi bumagsak ang ulo sa sahig. Tumakbo si Nena.

Nanginginig ang kamay. Sinusubukang gisingin ang bata. Gising Iha. Lora. Diyos ko. Nangingiyak si Nena. Pero halatang hindi niya alam ang gagawin. May mga taong huminto sa corridor. May isang nanay na napasigaw. Ay bata. May lalaking nakabarong. Mukhang bisita. Ang sabi, tawag kayo ng doktor. Pero sa gulo, may dalawang staff na nagkatinginan, nag-aalangan.

May guardian ba? Tanong ng isa. Si Layla Bernarte mula biling area na napadaan. Wala po. Sagot ni Nena. Halos pabulong. Eh paano yan? Baka kami ang managot. Sagot ni Layla. Napaatras. Hindi na nakinig si Neryo. Iniayos niya ang posisyon ni Lora. Dahan-dahan niyang ini sa mas ligtas na anggulo.

Tinanggal ang buhok sa mukha at siniguradong hindi masisikip ang kwelyo. “Nay Nena, huminga ka. Tignan mo dibdib niya. Humihinga ba?” “Oo,” stutter ni Nena. Pero ang lamig. “Okay, mabilis na sabi ni Nerio. Tawagin mo si Nurse Ria. Sigaw pa. Sabihin mo naay.” Tumakbos si Nena papunta sa nurse station. Pero sa gitna ng pagtakbo, may guard na humarang.

Si Ramil Hugo. “Hoy, saan ka pupunta? Bawal ang maingay dito.” “Bata po nahimatay.” Iyak ni Nena. Pinipilit lumusot. Sa kabilang dulo, napalingon si Neryo at sumigaw, “Ramil, tumawag ka ng nurse. Emergency to!” Natigilan si Ramil parang nagising. “Ha? Talaga? Ngayon na madiin na utos ni Nerio. Hindi na bilang janitor kundi bilang tao na alam ang halaga ng segundo.

Mabilis na dumating si nurse Ria kasama ang isang nurse aid na si Janel Bisco pagkakita niya kay Liora na nakahandusay, napamura siya sa gulat.” Oh my God! Kuya Ner, anong nangyari? Biglang nahilo tapos bumagsak.” Sagot ni Nero. Kanina pa masama pakiramdam. Matagal na sila nag-aantay. Lumuhod si Reya, kinapa ang pulso. Tiningnan ang mata.

“Janel, tawag ka ng wheelchair.” Bilis. Tumakbo si Janel pero may isang staff na sumingit. Si Head nurse Paulin Dison na dumaan at nakita ang eksena. Ano to? Bakit nasa sahig ang pasyente? Ma’am, nahimatay po.” sagot ni Reya. “Nasaan ang guardian?” Mabilis na tanong ni Paulin. Reflex ng administrasyon. Nena umiiyak. Sumagot, “Wala po.

Yaya lang po ako.” Saglit na tumigas ang hangin. May ilang staff na nagkatinginan. Sa mga mata nila, hindi lang bata si Lora. Liability siya. Doon naramdaman ni Nerio ang nagngangalit niyang dibdib. Ma’am Paul, mahinahon pero matigas ang boses niya. Kahit sino pa yan, bata po siya. Kailangan niyang ER.

Tumingin si Paul kay Nerio at sa unang pagkakataon, hindi galit ang nakita niya kundi pagod at bigat ng sistema. Reya, dalhin niyo sa ER. Ako na bahala sa paperwork. Sabi ni Paulen sa wakas. Dumating ang wheelchair na dala ni orderly Laksamana. Hingal na hingal. Ayan. Ayan, kuya Ner, tulong. Sabay-sabay silang kumilos.

Si Reya at Berto ang nag-angat kay Liora papunta sa wheelchair. Maingat para hindi bumaluktot ang leeg. Si Neryo ang nagbukas ng daan. Pinataboy ang mga nakatigil na tao. Tabi po emergency. Habang tinutulak nila ang wheelchair papunta sa ER, may sumigaw sa likod isang boses na pamilyar na kinaiinisan ni Nerio.

Ano ‘yan? Sigaw ni Danton Kintanar. Hawak ang clipboard. Kasunod ang isang staff na mukhang HR assistant si Mirna Dela Cruz. Bakit may janitor sa pasyente? Hindi huminto si Nerio. Sir, emergency po. Bata po yan. Hindi mo trabaho yan. Galit na galit si Danton. Sinabayan ang lakad nila. Kapag may nangyari diyan, sino mananagot? Ikaw? Sumabat si Nurse Reya.

Nanginginig pero matapang. Sir Danton, hindi ito oras para sa sermon. Kailangan niyang ma-stabilize pero hindi tumigil si Danton. Reya, watch your tone. At ikaw, Nerio, lumalapag ka na naman. May memo ka na. Gusto mo pa talagang masisante, Nerio? Habang tinutulungan silang makapasok sa ER doors, naramdaman niyang parang bumabalik ang lumang bangungot sa utak niya.

Isang batang walang tumulong, isang katahimikang pumatay. Kaya kahit nanginginig ang tuhod niya, hindi siya umatras. Kung may memo man ako, sir,” sabi niya diretso. Mas pipiliin ko pa rin tulungan yung bata kaysa magmop ng sahig habang may namamatay. Saglit na natahimik si Danton, parang nasampal sa harap ng lahat. Pero ang mata nito, imbes na maawa, lalong naging mapanlinang. Okay.

Malamig na sabi ni Danton. Tingnan natin kung sino kakampihan ng ospital. Pagpasok nila sa ER, sinalubong sila ng mga doktor. Dumating si Dr. Matalia Crespo, ER consultant at ang pedyafellow na si Dr. Jovan Carwin. Agad nilang kinuha si Liora. Nilagay sa stretcher, kinabitan ng monitor. “Banong ni Dr. Talya. Low!” sagot ni Reya.

IV line, “Now,” utos ni Dr. Giovan. Labs, glucose check. Sieryo tumayo sa gilid. Nanginginig ang kamay. Basang-basa pa ng mop water ang sapatos. Si Nena, napaupo sa upuan. Umiiyak na parang bata rin. Sa labas ng ER curtain, nakatayo si Danton. Nakapamewang. Parang naghihintay lang ng pagkakataong gawing kaso ang kabutihan.

Makalipas ang ilang minuto, lumabas si Danton at tinawag si Nerio palayo sa ER doors sa office na yon, utos niya. Sumunod si Nerio pero bago siya tuluyang lumayo, nilingon niya si Liora sa loob. Nakahiga, may oxygen mask, kumikislap ang monitor. At sa pagitan ng takot at konsensya, iisa ang naramdaman niya.

Kahit anong mangyari sa trabaho niya pagkatapos, hindi niya pagsisisihan ang ginawa niya. Sa office, pinaupo siya ni Danton na parang akusado. “Gagawa ka ng incident report?” sabi nito. Mabilis. Parang may script. at isasama natin diyan na ikaw ang humawak sa pasyente ng walang authorization. “Sir, hindi po ako.

Hindi ako nagtatanong.” Putol ni Danton. “Ito ang rules at neryo. Hindi ka na lang basta memohan. May limit ang pagiging mabait dito. Hospital to hindi charity.” Tahimik si Neryo. Hindi dahil wala siyang sagot kundi dahil alam niyang kahit anong paliwanag niya matagal ng nakahanda ang hatol sa kanya sa labas. Patuloy ang piyak ni Nena at ang pagtakbo ng mga nurse.

Sa loob ng office, pinipirmahan na ni Danton ang simula ng pagbagsak ng kabuhayan ni Nerio. Pero kahit ganoon, sa loob-loob ni Nero, may isang bagay na hindi kayang pirmahan ng kahit sinong supervisor. Ang pangako niya na hindi tatalikod kapag may batang bumagsak sa harap niya. Mabigat ang hangin sa HR office hindi dahil mainit kundi dahil para itong maliit na silid na may sariling bakas.

May amoy ng papel, toner at kape na matagal ng iniwan sa tasa. Nakatayo si Danton Kintanar sa likod ng mesa. Hawak ang ilang dokumento na parang bala. Sa harap niya nakaupo si Nerio Alvarado. Basang-basa pa ang laylayan ng uniform. Nanginginig ang kamay hindi sa takot lang kundi sa pagod at pag-aalala sa batang naiwan sa ER.

Sa isang tabi, nakaupo si Mirna Dela Cruz, HR assistant. Nakabukas ang laptop parang stenographer sa korte. Sa pintuan naman, bahagyang nakasandal ang security chief na si Chief Sante Rigor. Tahimik. Pero alam mong nandiyan para pigilan kang tumayo kapag umalma ka. Basahin mo. Malamig na utos ni Danton. Itinutulak ang papel papunta kay Nerio.

Incident report. Dito mo ilalagay ang timeline at dito mo aaminin na ikaw ang humawak sa pasyente. Huminga ng malalim scenario. Tumingin siya sa papel pero hindi niya agad kinuha. Sir, mahinahon niyang sabi. Hindi po ako nagkunwaring doktor. Tinulungan ko lang po dahil nahimatay ang bata. Sumingit si Danton.

Tumuturo sa unang paragraph. Hindi mo trabaho ‘yan. Janitor ka. Kapag may mali, sino ang mananagot? Ospital ‘to. May protocol. May protocol po. Oo. Sagot ni Nerio. Pilit na kalmado. Pero may tao rin po. Bata po ‘yun. Kung hindi namin dinala sa ER, baka baka ano. Ngumisi si Danton parang naghahamon. Nagpapakairo pa ngayon sa harap ko.

Hindi sumagot si Nero. Sa isip niya, humahabol ang tunog ng monitor sa ER. Ang oxygen mask sa mukha ni Liora Veles at ang iyak ni Nena Galarpe. Pinipilit niyang manatiling maayos ang boses dahil alam niya isang maling salita gagamitin laban sa kanya. Sir Danton biglang may boses sa pintuan. Pumasok si nurse Ria Magsino.

Hawak ang chart at may halatang kaba sa dibdib. Pasensya na po kung istorbo pero kailangan ko po sana magbigay ng statement. Nandoon po ako. Hindi po kasalanan ni kuya Neer. Ria. putol ni Danton naangiting hindi umaabot sa mata hindi kaimbitado. Pero sir, nagpupumiglas ang boses ni Ria kung hindi siya kumilos.

Baka mas malala ang nangyari. Tinawag niya ako. Siya ang nag-alert. Wala siyang ginawa na enough. Biglang utos ni Danton. Tumingin kay Chief Sante Rigor. Lumapit si Chief Sante. Hindi naninigaw pero sapat ang tindig para magpaalala kung sino ang may kapangyarihan. Nurse Ria, sa labas muna. Sabi nito. Napalingon si Ria kay Nero.

Sa mata niya may pagsisisi at galit sa sarili dahil wala siyang magawa. Kuya mahina niyang sabi. Bago siya lumabas. Pagkasara ng pinto, bumalik ang katahimikan. Mas mabigat pa, umayos na umupo si Danton at inilapad ang isa pang papel. Ngayon sabi niya ito termination notice. Parang may tumunog sa loob ng ulo ni Nerio.

Sir termination? Hindi pa po. Hindi na kailangan. Sagot ni Danton. Mabilis. Gross misconduct. Insubordination. Unprofessional behavior. Danger to patient safety. Danger. Napahigpit ang hawak ni Nerio sa arm rest ng upuan. Sir, paano naging danger kung hindi mo trabaho humawak ng pasyente?” ulit ni Danton, parang robot na may iisang linya. At sinabi ko na, “May memo ka.

” Hindi ka nakikinig kaya tapos ka na. Sa gilid ng mesa, pumasok ang legal officer ng ospital, si Attorney Cora Benitez. May dalang folder. Hindi siya masamang tao pero sanay siyang magsalita na parang walang emosyon. “Mr. Alvarado,” sabi niya, “Pakis-sign na lang po dito.” Acknowledgement.

Tumingin si Neryo sa papel. Maliliit ang letra, maraming clause, maraming salitang hindi niya kabisado. Ngunit ang malinaw mawawala ang trabaho niya. “Pwede po bang basahin ko muna?” mainat niyang tanong. “Basahin mo,” sagot ni Danton. Pero ang tono’y may pangmamaliit. Pero huwag kang magpakaarte. Alam mo naman ang ending. Huminga si Neryo.

Sa isip niya, umaangat ang mukha ni Mika Alvarado, kapatid niyang umaasa sa kanya. Naalala niya ang sobre ng tuition balance. Naalala niya ang pangakong binibitbit niya araw-araw. Sir, nanginginig ang boses niya. May kapatid po akong pinapaal. Hindi po ako pasaway. Ginawa ko lang po yung tama. Ang tama dito, sagot ni Danton, ay sumunod.

Walang sumagot seneryo hindi dahil sumuko siya kundi dahil napagod siyang ipaliwanag sa taong ayaw umintindi. Paglabas niya ng HR, bitbit niya ang maliit na kahon ng gamit, lumang gloves, extra face mask, maliit na rosaryo at isang punit na ID lace. Sa labas ng corridor, nakatayo si Headners Paulin Don. Nakatingin sa kanya, parang may gustong sabihin pero pinipili ang mga salita.

Nerio tawag ni Paulin medyo mahina kaya dati narinig ko pinirmahan na. Hindi ko pa po alam kung ano ang pipirmahan ko ma’am. Sagot ni Neryo. Piliti. Pero mukhang tapos na. Huminga si Paulin. Kumurap na parang pinipigilan ang emosyon. Hindi ako sang ayon sa paraan. Pero tumingin siya sa paligid parang may takot na may makarinig.

May sistema tayo dito. Alam mo yan? Opo. Sagot ni Nerio. Alam ko po. Sa nurse station nakita niya si Nurse Ria. Nakayuko. Hawat ang chart pero hindi nakatingin sa papel. Pagdaan ni Nerio, umanat ang mata ni Ria. Namumula. Kuya, bulong niya. Pasensya na. Tinry ko. Ywo ko po. Sagot ni Nerio Banayad.

Hindi ikaw yung nagtanggal sa akin. Pero ang unfair, nanginginig ang boses ni Ria. Buhay yung bata dahil sao tapos ikaw. Pinutol ni Neryo ang sasabihin ng simpleng tapik sa balikat. Ria, may mas kailangan ka pang gawin. Bantayan mo yung bata. Yun ang mahalaga. Doon siya tumalikod at ang bawat hakbang niya palabas ay parang may mabigat na bakal sa paa.

Sa may exit, sumalubong sa kanya ang kapatid niyang si Mika. Nakasuot ng simpleng blouse. May hawot na envelope ng requirements para sa scholarship. Halatang kakarating lang, hinahabol ang hininga. Nang makita niya ang kahon sa kamay ni Nero, biglang nanlaki ang mata niya. Kuya, mahina niyang sabi. Bakit? Ano ‘yan? Hindi agad sumagot si Nerio.

Sinikap niyang ngumiti pero lumabas itong basag. Wala na. Sabi niya pilit na normal ang tono. Tinanggal na ako. Parang may tumama kay Mika. Ha? Kuya, bakit? Eh trabaho mo ‘yun? Wala ka namang ginawang masama. Tinulungan ko kasi ‘yung bata. Sagot ni Nero. At doon nagsimulang manginig ang boses niya. nahimatay dinala sa er tapos ayun pero tama yun napataas ang boses ni Mika napapaiyak kuya hindi naman pwedeng pabayaan diyos ko napalingon ang ibang tao nakaramdam si Neryo ng hiya hindi dahil sa ginawa niya kundi dahil pinapakita ng mundo na ang kabutihan ay

pwedeng gawing dahilan para mapahiya huwag mahinahon niyang sabi kay Mika huwag ka umiyak dito paano ako hindi iiyak singhot ni Mika kuya Yung tusyon ko, yung pangarap ko. Doun bumigat ang dibdib ni Nero. Ilang segundo, tahimik lang siya tapos dahan niyang hinawakan ang kamay ni Mika. “Makikinig ka!” sabi niya.

Parang pinipilit niyang maging haligi kahit durog na. Hindi tayo titigil. Maghahanap ako ng trabaho. Dalawa ang kamay ko. Kahit ano, kahit construction. Kahit magbuhat ako sa palengke. “Uya! Hindi ko pinagsisisihan.” dugtong ni Neriyo. Mas mahina na ang boses. Kung babalik ‘yung oras, gagawin ko pa rin. Sa gilid, nakatayo ang guard na si Ramil Jugo.

Nakatingin lang tila nagu-gilty. May dumaan ding si Dr. Silas Iniguez. Sandaling huminto. Tumingin kay Nerio parang gustong magsalita. Pero hindi siya lumapit. Hindi dahil wala siyang pakialam kundi dahil alam niyang sa ospital na iyon bawat kilos ay may kapalit. Kuya Ner, tawag lang ni Dror Silas, mahina. Yung bata nasa ER pa.

Stable na daw pero bantay. Tumango si Neryo at kahit gusto niyang tumakbo pabalik, pinigilan niya ang sarili. Hindi siya pwedeng bumalik doon ng walang trabaho, walang ID, walang karapatan. Pero bago siya tuluyang umalis, tumingin siya sa direksyon ng ER hallway doon kung saan kanina may batang halos mawala. Sa labas ng ospital, pumalo ang hangin sa mukha niya.

Walang music, walang dramatic na ulan. Pero sa loob ni Neryo, parang may bagyong humihila sa kanya pababa. At kahit ganon, pinilit niyang tumayo dahil may kapatid siyang nakatingin sa kanya na parang siya lang ang natitirang sandalan. At sa gabing iyon, habang naglalakad silang magkapatid palayo, hindi niya alam na sa loob ng ospital may paparating na pangalan na kayang yumanik sa lahat.

At ang pangalan na iyon ay nakaugnay mismo sa babang iniligtas niya. Hindi pa man tuluyang humuhupa ang ingay sa Luneta Crest Medical Center, lalo pang naging magulo ang paligid ng ER. Sa loob ng Curtain Bay, kumikislap ang monitor. May tunog ng mabilis na hakbang na mga nurse at may mga doktor na nag-uusap sa tono na hindi naririnig ng pasyente.

Pero ramdam mo ang bigat. Siora VZ ay nakahiga sa stretcher. May oxygen mask at may IV line na nakasaksak sa maliit niyang kamay. Ang kulay ng labi niya bahagyang bumalik pero nananatili ang pamumutla sa mukha. BP improving. Ulat ni Nurse Raia Magino kay Dr. Matalia Crespo habang binabantayan ang trip. Keep the fluids monitor glucose. Sagot ni Dr. Talya.

Mabilis ang mata sa chart. Anong history? May known condition. Sumagot si Dr. Jovan Kwin nakatingin sa lab results. Limited info. Yaya lang kasama. No guardian pero may pattern. Kanina pa masama ang pakiramdam. Possible dehydration, hypoglycemia. Pero gusto ko ring i-rule out ibang cause. Sa gilid nakaupo si Nena Galarpe.

Nakapulupot ang kamay sa bag. Halos hindi makahinga sa takot. Pinipilit niyang hindi umiyak ng malakas. Pero kada tingin niya sa bata, gumuguho ang dibdib niya. “Ma’am Nena!” mahinahon na lumapit si nurse Ria. Kailangan namin ng contact number ng magulang. Napalunok si Nena. Tumingin sa paligid na parang may nakabantay sa bawat sulok.

“Hindi ko po pwedeng basta ibigay.” pabulong niyang sagot. Napatigil si Ria. “Ma’am, emergency ito. Kailangan naming malaman. Alam ko nanginginig si Nena. Pero may dahilan bago to masundan ang usapan. Bumukas ang ER doors at pumasok si head nurse Paul Deon kasama si Chief Santor. Halatang may bagong utos o bagong problema. Sa labas ng pinto, kita ang ilang security na mas alerto kaysa kanina.

May nangyayari ba? Tanong ni Paulin tumingin sa monitor. Stable na po si Lora, sagot ni Dr. Talya. Pero kailangan pa rin ng guardian info at consent kung may procedures. Humigpit ang panga ni Paulin. Chief Sante, ayusin mo. Dapat may contact. Hindi pwedeng Naputol ang usapan ng biglang pagkislap ng ilaw sa labas.

Parang may dumating na sasakyan na may headlight na dumiretso sa entrance. Kasunod nito ang sunod-sunod na yabag ng sapatos na hindi pang ordinaryong bisita. May tunog din ang mga walkietalkie. Sa lobby, nagkatinginan ang ilang staff. Sa labas ng ospital, may humintong convoy, tatlong itim na van at isang sedan na mukhang bago, makintab at may plate na hindi basta-basta nakikita.

Bumaba ang mga lalaking nakaitim, naka-earp piece. Dahan-dahan silang humiwalay, parang pader na gumagalaw. Sinong VIP yan? Bulong ni Layla Bernarte sa biling na napadaan at nakasilip mula sa malayo. Sumagot si Ramil Hugo guard na palunok. Hindi ko alam pero parang high security. Sa loob ng ER naramdaman ang pagbabago ng hangin kahit hindi pa nila nakikita ang tao.

May dumating na mensahe sa radyo ni Chief Sante. Tumayo siya ng tuwid. Parang biglang nagsalot. Ma’am Paulin, bulong ni Chief Santor. Sabi ng front desk, The Arnado. Parang may tumigil sa paghinga ng ilan. Si Paulin napakurup. Parang hindi sigurado kung tama ang narinig. Anong Veles Arnado? Hindi pa siya nakakasagot nang bumukas ang ER doors ulit.

Pumasok ang isang babae na elegante ang suot. Cream blazer, simpleng pearl earrings. Pero ang matay pulang-pula. Halatang umiyak sa sasakyan. Sumunod rang dalawang bodyguard at isang abogadong babae na may hawak na folder. Siya si Alfia Vill Arnado, kilalang bilyonaryong CEO ng Velz Arnado Holdings. Ngunit sa sandaling iyon, hindi siya CEO sa mata ng mga tao.

Isa siyang ina na parang naubos ang lakas sa takot. Nasaan? Nanginginig ang boses niya. Halos pabulong pero tumagos sa buong ER. Nasaan ang anak ko? Napaatras si Layla na nakasirip sa pinto parang natakot sa bigat ng presensya. Si Dror Talya naman lumapit. Profesyonal pa rin ang tindig. Ma’am Alfia, sabi ni Dr. Talya. Nandito siya. Stable na pero mino-monitor pa.

Please come. Mabilis na lumapit si Alfia sa stretcher. Nang makita niya si Liora, maliit. May oxygen mask, may tape sa kamay. Parang may pumunit sa dibdib niya. Hinawakan niya ang buhok ng bata ng maingat. Parang natatakot na baka masaktan. “Baby, anak!” bulong niya. Nanginginig ang labi. “Sorry, sorry. Hindi ako.

” Umiyak si Nena. Tumayo mula sa upuan. “Ma’am, pasensya na po.” Tumigil si Altea at tumingin kay Nena. Sa mata niya, may halo ng galit at pag-aalala. Pero mas nangingibabaw ang takot. Anong nangyari? Bakit umabot sa ganito? Bakit kanina pa kayo nandito? Nena napayuko. Ma’am, matagal na po. Ang daming pasyente tapos bigla po siyang nahilo na himay.

Sinong unang tumulong? Mabilis na tanong ni Altea. Parang nag-iipon ng detalye sa utak para sa susunod na laban. Nagkatinginan ng ilang staff. Parang may ayaw magsalita, may natatakot at may nag-aabang. Si head nurse Paulin nagbukas ng bibig pero hindi pa nakakapagsalita. Si Nurse Ria ang naunang umimik. Mahina pero malinaw.

Ma’am, isang staff po namin. Siya ang unang kumilos. Tinawag niya ako. Siya ang bago pa makumpleto ni Ria, sumingit si Nena. Parang pumutok ang takot na matagal niyang kinikimkim. Si Kuya Nerio po yung janitor. Parang may tumama sa dingding ng ER ang pangalang iyon. Nagkatinginan ang mga doktor at staff at sa isang idlap nagpalit ang kulay ng mukha ni Danton Kintanar na kakapasok lang sa ER entrance.

Halatang nakikisilip kung anong VIP ang dumating. Janitor ulit ni Althia. Napalingon siya sa direksyon ni Danton, Paulin at Chief Sante. Pangalan, Nerio Alvarado po. Sagot ni Nena. Umiiyak. Siya po ‘yung humawak sa kaniya para hindi bumagsak ang ulo. Siya po ‘yung sumigaw, tumawag ang nurse, tumuling magtulak papunta dito. Napakagatlabi si Dr. Talya.

Parang biglang naalala ang mga narinig niyang chismis kanina tungkol sa janitor na nanghimasok. Si Dr. Giovan tumingin kay Ria at si Ria naman parang lumakas ang loob bigla. Ma’am, dagdag ni Ria. Tinanggal po siya. Tahimik. Parang may nag-off ng lahat ng tunog sa ER. Tanging monitor lang ang maririnig. Beep beep beep. Inanggal.

Mahinang ulit ni Altheya. Pero sa tono niya may paparating na bagyo. Dahan-dahan siyang tumayo mula sa tabi ni Liora. Hindi siya sumisigaw pero mas nakakatakot ang tahimik niyang galit kaysa sa sigaw ni Danton kanina. Sinalubong siya ni Danton. Pilit naangiti. Pawis ang noo. Ma’am Ala, welcome po. We are doing our best.

Hindi ko kailangan ng welcome, putol ni Ath. Diretso ang titig. Kailangan ko ng paliwanag. Ma’am, may protocol po kasi. Mabilis na dahilan ni Danton. We cannot allow unauthorized handling of patients. Liability po yan. Liability? Ulit ni Alth. Mas tumalim ang mata. Kung wala siyang ginawa, bugay pa ba ang anak ko ngayon? Walang makasagot agad.

Si Paul napasinghot parang gustong magsalita pero natatakot. Si Chief Sante tumingin sa sahig. Ma’am, mahinang sabi ni Dr. Talya. Based sa report, timely ang response. Kung walang nag-alert at naghatid agad, pwedeng mas lumala ang kondisyon. Tumango si Alth pero hindi siya umalma sa doktor. Lumapit siya ulit kay Danton.

Halos magkadikit ang distansya. Nasaan si Nerio Alvarado? Nasa labas na po, ma’am. Sagot ni Danton. Nanginginig ang boses sa kabila ng yabang niya. Terminated na po earlier. Earlier ulit ni Altea. So habang nandito ang anak ko sa bingit, may oras kayong magtanggal ng tao? Hindi na makasagot si Danton. Naramdaman ng buong ER ang bigat ng kahihiya na nakadikit sa ospital.

Kinuha ni Altea ang phone niya at tumingin sa abogadong kasama. Si Attorney Quina Salcedo. Quina utos niya kalmado pero matalim. Hanapin mo yung termination papers, lahat ng signatories, lahat ng CCTV logs, lahat ng incident reports. Opo ma’am sagot ni Kena, mabilis na nag-type. Pangalawa, dugtong ni Altea. Gusto kong makausap si Nerio.

Ngayon din kung kailangan ipahanap mo kahit saan. Dahan-dahan siyang bumalik sa tabi ni Lora. Hinawakan ang kamay ng anak. Bumaba ang boses niya. Halos pabulong na lang. Anak, hindi ka mag-isa at yung taong tumulong sao hindi ko hahayaang tapakan. Sa labas ng ER, hindi alam ninao at Mika na sa loob may ina na dumating hindi para magpasikat kundi para bawiin ang dignidad ng taong pinarusahan dahil gumawa ng tama.

At sa gabi ring iyon, nagsimulang umikot ang ospital sa iisang tanong na hindi kayang iwasan. Paano nila piniling sisihin ang kabutihan hanggang dumating ang may kapangyarihang ipakita kung gaano kabigat ang presyo ng kanilang ginawa? Hindi agad natulog ang buong ospital kahit gabi na. Sa Luneta Chris Medical Center, may mga oras na humihina ang ingay pero sa gabing iyon, parang may nakasinding ilaw.

sa bawat sulok hindi lang dahil sa er kundi dahil sa tensyong iniwan ng pagdating ni Althia Veles Arnado. Sa hallway may mga staff na nagpapalitan ng bulong. May mga security na mas mahigpit ang inspeksyon at may mga taong biglang naging sobrang polite na kanina lang ay nag-aalangan pang tulungan ang batang nawalan ng malay.

Sa loob ng private bay, nakahiga si Liora Velis. Tulog na tulog, humihinga ng mas maayos. Nakaupo sa tabi niya si Altia. Hawak ang maliit na kamay ng anak. Pero ang utak niya gising na gising. Sa kabila ng pagod, hindi siya makapagpahinga. Ang imahe ng batang halos mawala at ang balitang tinanggal ang taong tumulong.

parehong parang sugat na ayaw tumigil sa pagdurugo. Sa may pinto nakatayo si Attorney Queen Salcedo. Tahimik pero alerto. Nakahawak sa folder. Sa kabilang banda, si Headners Paulen Don ay halos hindi mapakali. May guilt sa mukha niya na hindi niya kayang itago sa taong katulad ni Althia. Ma’am, mahinang sabi ni Paulen, pwede po ba akong? Tinawag ni Althia ang kamay.

Hudyat na tumigil muna. Mamaya sabi niya kalmado pero may laman. Una si Nena. Nasa sunok si Nena Galarpe. Nakaupo sa upo ang plastic. Nakayuko. Hawak ang bag na parang lifeline. Halatang gusto niyang matunaw sa sahig. Nang tinawag siya ni Althia, dahan-dahan siyang tumayo. Nanginginig ang tuhot. “Nena, sabi ni Altea. Hindi galit ang boses pero may bigat na parang may tinatagong bagyo.

Gusto kong marinig ang totoo. Hindi yung pira-piraso. Napaiyak agad si Nena pero pinigilan niya ang sarili. Ma’am, pasensya na po. Natakot lang po ako. Kanino ka natakot? Tanong ni Altea. Saglit na tumahimik si Nena. Tumingin siya sa pinto, sa hallway, sa mga security. Parang hinahanap kung may nakikinig.

Sa wakas umiling siya parang sumuko na. Ma’am, pabulong niyang simula, hindi po dapat alam ng ospital kung sino si Liora. Napatigil si Paulin si Queen naman agad nagtaas ng kilay. Parang may pinagdudugtong sa utak. Bakit? Tanong ni Altea, mas mababa ang boses. Huminga ng malalim si Nena dahil po may nagbabantang kumuta sa kanya.

Matagal na po to. Hindi lang po ito simpleng sakit. Nananatiling kalmado si Altea pero kumunot ang noon niya. Nena, sinabi ko sao may security tayo. Opo, ma’am. Sagot ni Nena. Nanginginig. Pero hindi po lahat mapagkakatiwalaan. Minsan nasa loob mismo. Tahimik ang kwarto, parang humigpit ang hangin. Sa labas dumaan ang ilang nurse pero dito sa loob may ibang klaseng panganib ang pinag-uusapan. Hindi medical kundi tao.

Tuloy ni Nena. Nung isang buwan po may sumunod sa amin sa mall. Nung isang linggo po may tumawag sa phone ko. Boses lalaki. Sabi, alam namin kung nasaan ang bata. Bumigat ang panga ni Altea pero hindi siya nagtaas ng boses. Sino? Napapikit si Nena. Parang takot bigkasin. Hindi ko po alam ang pangalan pero may narinig ako minsan. Si Garck.

Sa pagbanggit ng pangalan, parang may kumalabog sa dibdib ni Althaya. Hindi dahil bago iyon kundi dahil alam niyang ang pangalang iyon ay may dugo sa pamilya. Si Garck VZ, tiyuhin niya, matagal ng umiikot ang anino nito sa negosyo nila. Laging may advice, laging may proposal, laging may papel na gusto niyang pirmahan.

Laging may tanong kung kailan siya bibitaw sa kontrol ng kumpanya para sa kapakanan ng pamilya. Sa likod ng tahimik na mukha ni Althia, nagliyab ang lumang sakit. “Sigurado ka?” tumango si Nena mabilis. “Narinig ko po sa isang tawag.” Sabi nung lalaki, “Kung hindi pipirma si Althia, may mangyayari kay Liora.” Tapos pinatay po yung call.

Si Queena, “Hindi na napigilan. Lumapit, “Ma’am Althia, sabi niya, maingat. Ibig sabihin may direct threat. Kailangan nating i-document lahat. Yung phone logs yung mga number. Oo, putol ni Alth pero ang mata niya mas nakatutok kay Nena. Kaya pala ayaw mong magbigay ng info kanina. Kaya pala parang takot ka sa pila sa pangalan sa forms. Opo, umiiyak si Nena.

Ma’am, hindi ko po sinasadya. Natatakot lang po ako na baka may makakita ng apelyhido niya. Baka may makaalam. Kaya po Veles yung nakalagay sa ibang papel. Pero hindi ko po nilalabas ang full. Hindi ko po binabanggit. Napapikit si Althia. Dahan-dahan hinimas ang kamay ni Lora. At dahil sa pagtatago, muntik na siyang mamatay.

Pasensya na po, hagulgol ni Nena. Sana po hindi ko na lang tinago. Sandaling tumahimik si Althia. Sa isip niya, malinaw. Ginawa niya ring tahimik ang buhay ng anak niya para protektahan ito. Pero ang tahimik na iyon, nagbukas din ng pinto para mapabayaan ng sistema. Isang maling timpla ng pag-iingat at pagtitiwala. Ma’am Nena.

Mahinang singit ni Heedner Paulin halatang nabibigatan. Kung alam ko lang na hindi siya pinatapos ni Althia. Hindi na kailangan ng kung. Ang kailangan ko, malinaw na sagot sa isang tanong. Tumingin siya kay Nena. Diretso. Sino pa ang nakakaalam? Sino pa ang may access sa schedule ni Liora? Sino ang maaaring nagbabantay dito sa ospital? Nena napalunok.

Ma’am, may lalaki po kanina sa waiting area. Hindi po siya guardian pero parang lagi siyang malapit. Nakaupo po siya sa dulo. Kunwari nagce-cellphone pero nakatingin sa amin. Narinig ko po siyang tinawag ng isang staff, Lemuel Sadio. Napikit si Kuina. agad tumingin sa folder. Lemuel Sajo, may record ba sa admissions? Wala po. Sagot ni Paul. Mabilis.

Wala sa listang visitors. Then he’s a watcher. Malamig na sabi ni Queen. Si Althaya tumayo. Ang postura nagbago. Hindi na siya yung inang umiiyak. Bumalik ang CEO. Yung babaeng sanay magbasa ng tao, magbasa ng banta. Pero sa ilalim non, nananatili ang takot para sa anak. Queena, utos niya. Gusto ko ng CCTV sweep.

Lahat ng camera mula lobby hanggang ER. Hanapin si Lemwell. Kunin ang mukha. Ang oras, ang lahat ng pinuntahan. Opo, ma’am. Sagot ni Queen. Agad lumabas para tawagin ang IT at security. Tumingin si Althia kay Chief Sante na ngayon ay mas maingat na. Chief, doblehin ang guard sa floor na to. Walang lalapit kay Leora na hindi ko kilala at gusto kong malaman kung sino ang pwedeng pumasok sa ER ng hindi nasusuri. Opo, ma’am.

Sagot ni Chief Sante, halatang seryoso na. Pagkatapos bumaling si Althea sa pinakamasakit na bahagi at tungkol kay Nerio Alvarado. Sabi niya, “Mabagal ang salita pero bawat pantik parang kutsilyo.” Tinanggal siya. Sinong pumirma? Sumagot si Polen. Nanginginig. Ma’am, si Sir Danton po ang nag-initiate. Legal signed at HR.

“Bring me the papers.” utos ni Altheya. Ma’am, may proseso po.” pilit ni Paulin pero hindi na tumuloy dahil ang tingin ni Altheya parang kayang pahintuin ang buong ospital sa isang utos. “Ayoko ng palusot,” sabi ni Alth. Kung may proseso, sundin natin. Pero ngayong gabi, gusto kong makita ang ginawa ninyo sa taong tumulong sa anak ko.

” Naglakad si Paulin palabas, halatang mabigat ang loob. Naiwan si Alhea at Nena sa kwarto. Tahimik ulit, si Liora tulog. Walang alam sa mga pangalan, sa mga banta, sa mga papel na gustong ipirma, sa mga taong gustong kumuha sa kanya. Lumuhod si Nena sa tabi ni Altheya. Parang gusto niyang umamin hanggang dulo.

“Ma’am, may isa pa po.” Hindi tumingin si Alth pero tumigil ang kamay niya sa buhok ni Liora. “Ano? May pinapadala po minsan si Garck, mga dokumento. Sinasabi niyang for your own good. At kapag hindi po kayo pumipirma, tumataas po ang pantang.” Mangyayari kay Liora. Pumikit si Althea parang sinaksak ng lumang ala-ala.

Naalala niya ang mga board meeting na pinipilit siyang pahinain ang mga tawag na pamilya tayo. Ang ngiti ni Garck na laging may kasunod na kondisyon. Dahan-dahan niyang biluksan ang mata niya at tumingin kay Nena. Nena, sabi niya, mas mahinahon pero mas matalim. Hindi tayo matatakot pero hindi rin tayo magiging tanga. Tumango si Nena. Umiiyak. Opo, ma’am.

Sa sandaling iyon, pumasok si Queen ulit. Hawak ang tablet. May video still. Ma’am, sabi niya. Nahanap namin si Lemwell. Nag-ikot siya sa lobby Pediawing. Tapos lumapit siya sa HR corridor. Napakuyom ang kamay ni Alfia. HR corridor kung saan tinanggal si Nerio. Kung saan si Danto ng hari. Hindi na siya nagkulat. Sa mundo niya ang mga taong gustong manakit laging may kasama sa loob.

Ang hindi niya matanggap, pinapasok nila ang ospital, isang lugar na dapat ligtas at ginawang laruan ang buhay ng bata at dangal ng mahirap. Simula ngayon, sabi ni Althaya, nakatitig sa tulog na anak, hindi na lang ito tungkol sa sakit ni Lora. Tungkol na rin ito sa mga taong gumagamit ng takot para maghari. At sa kabilang dulo ng lungsod habang si Neryo at Mika ay naglalakad pauwi ng walang kasiguraduhan sa bukas.

Nagsimula namang kumilos ang isang ina hindi lang para iligtas ang anak kundi para iligtas din ang taong pinarusahan dahil pinili niyang maging tao. Kinabukasan, hindi sumikat ang araw sa pakiramdam ni Nerio Alvarado. May araw na maliwanag sa labas. Oo. Pero sa loob ng maliit nilang inuupahang apartment, isang lumang unit sa ikatlong palapag na may tumutulong gripo at pader na manipis.

Parang laging gabi. Nakaupo siya sa gilid ng kama hawak ang lumang backpack na dati niyang dala sa ospital. Katabi niya si Mika Alvarado. Tahimik, nakatupi ang mga requirements para sa scholarship na hindi niya mabitawan. Parang papel na kapag binitiwan, babagsak ang pangarap. Kuya, mahina si Mika. Saan ka mag-a-apply mamaya? Huminga si Nerio pilit magaan ang goses.

May nakita ako sa karinderya. Naghahanap ng utility tapos may construction sa kanto. Kahit ano muna. Pero yung katawan mo nanginginig ang boses ni Mika. Sobrang pagod ka na nga sa ospital. Mas mapapagod tayo kung wala tayong kakainin. Sagot ni Nerio. Pilit ngumiti. Tapos kinuha niya ang sobre ng tuition balance at ipinasok ulit sa bag.

Tsaka kaya ko pa. Nang tumayo siya para magbihis, may kumatok sa pintuan. Tatlong katok. Mahinahon pero may tiyak na kumpyansa. Hindi tulad ng kapitbahay na katok na parang nagmamadali. Nagkatinginan silang magkapatid. Sino yan? Bulong ni Mika. Hindi sumagot si Nerio. Lumapit siya sa pinto. Dahan-dahang binuksan ng peep hole.

May babaeng naka-blazer sa labas. Simple ang ayos pero halatang propesyonal. May kasama siyang isang lalaking naka-pollo shirt na mukhang driver o security. Nakatayo sa dulo ng hallway. Nakamasid. Binuksan ni Nerio ang pinto ng bahagya. Opo. Good morning. Sabi ng babae magalang ang niti. Ako po si Ateri. Queen Salcedo. Hinahanap ko po si Mr.

Nerio Alvarado. Nanigas si Nerio. Ang pangalan ng abogada parang hindi bagay sa hallway ng lumang apartment. Ako po si Neryo. Maingat niyang sagot. Bakit po? Ako po ang counsel ni Ma’am Alfia Veles Arnado. Sagot ni Queen Diretso. Kailangan po kayong makausap ni ma’am. Tungkol po sa nangyari kay Liora.

Parang bumigat ang hangin. Si Mika na nasa likod napasinghap. Kuya Veles Arnado, yung CEO. Tumingin si Nerio kay Mika. Parang gusto niyang sabihing huwag mag-assume. Pero sa loob niya, alam niyang hindi basta-basta pupunta ang abogada sa ganitong lugar kung hindi totoo. Pasensya na po,” sabi ni Nero. Pinipigilan ng kaba.

Hindi ko po alam kung anong ibig sabihin nito. Wala naman po akong Huwag po kayong mag-alala. Putol ni Queen mahinahon. Hindi po kayo pinapatawag para sisihin. Actually gusto po kayong pasalamatan ni ma’am. Napatawa si Neryo ng mahina pero hindi masaya. Pasalamatan. Tinanggal po ako. Sa tingin niyo po may pasalamat pa? Alam po ni ma’am.

Sagot ni Queen na huminga ng malalim at hindi po siya natutuwa sa nangyari. Maaari po ba tayong pumasok kahit saglit lang? Gusto ko lang po ipaliwanag. Nag-atubili si Neryo pero tumabi siya at pinapasok si Quina. Si Mika hawak ang dibdib parang may bagyong humahabol sa kanya. Sa loob ng apartment, umupo si Quina sa maliit na upuan malapit sa mesa.

Hindi siya nagtin-tingin sa paligid na parang nanghuhusga. Direktang tumingin siya kay Nerio parang gusto niyang iparamdam na may respeto siya. “Mr. Alvarado,” simula ni Queen. Nang gabing nahimatay si Lora, dumating si Ma’am Althea sa ospital. Nalaman niya na kayo ang unang tumulong. Nalaman din niya na tinanggal kayo.

Tahimik si Neryo. Tinitingnan niya ang sahig. Parang ayaw niyang umasa. “Opo.” “Gusto po kayong makausap ni ma’am. Personally, dugtong ni Queen at gusto rin po niya makita ang termination papers at CCTV logs. May iniimbestigahan po siya. Iniimbestigahan? Ulit ni Nerio napakunot noo. Bakit? May banta po sa bata. Sagot ni Queen maingat sa salita.

At may mga taong posibleng kumikilos sa loob ng ospital. Kaya mahalaga po ang testimonya ninyo. Napalunok si Nerio. Biglang bumalik sa isip niya ang takot ni Nena. Ang bulong-bulong, ang pag-iwas sa pangalan. Kaya pala si Mika hindi nakatiis. Sumingit. Ate, ibig sabihin po delikado pa rin yung bata.

Tumango si Queen na mabilis. Maingat lang po tayo pero stable na si Liora. Ang concern ni ma’am ngayon, seguridad at katarunan. katarungan. Matagal ng hindi naririnig ni Neryo ang salitang iyon na may bigat para sa mga tulad niya. Kung sasama ako, sabi ni Neryo, maingat. Hindi po ako sasama para humingi ng pera o posisyon.

Ayoko po ng limos. Hindi po limos ang gusto ni ma’am. Sagot ni Queen. At alam niya ‘yan. Kaya po gusto niyang kayo mismo ang kausap para marinig niya mula sa inyo. Bakit kayo kumilos kahit alam ninyong mapapahamak kayo? Tumahimik si Neryo sa dulo ng kama. Nakatingin si Mika sa kanya.

May takot at pag-asa na magkahalo. Kuya, bulong ni Mika. Baka ito na yung sagot. Suminghap si Neryo. Hindi siya umuo agad pero tumango siya ng dahan-dahan. Sige po,” sabi niya kay Queen. Sasama ako pero gusto ko ring malaman ano ang mangyayari pagkatapos. “Mom will explain.” Sagot ni Queen. Ngayong umaga po, ihahatid namin kayo sa isang meeting room sa isang maliit na office. Hindi po sa ospital para safe.

Naka-schedule na rin po ang security. Hindi na tumutol si Neryo. Nagbihis siya ng maayos. Hindi uniform kundi lumang polo na plamsado ni Mika kagabi. Hindi siya nagmukhang mayaman pero malinis. Bago siya lumabas, tumingin siya kay Mika. Mika, sabi niya, “Mahinahon. Mag-ingatat ka dito. Huwag kang lalabas mag-isa.

Kung may magtanong, kuya, putol ni Mika. Umiiyak na naman. Mag-iingat ka rin.” Tumango si Nerio at sumunod kay Kuena. Sa meeting room, tahimik at malamig ang aircon. Hindi ito malaking boardroom. Simple lang may mahabang mesa, tubig at tissue box. Pagpasok ni Nerio, nakita niya ang babae sa kabilang dulo, si Altha Veles Arnado.

Hindi siya naka-glamorous na damit. Simple lang ang blouse pero ang aura niya parang taong sanay masaktan at lumaban. Tumayo si Althia nang makita si Neriyo. Hindi siya ngumiti agad. Parang sinusukat muna niya ang tao sa harap niya. Hindi para maliipin kundi para intindihin. Mr. Alvarado, sabi niya.

Boses na pagod pero matatag. Ako si Althia, nanay ni Liora. Tumango si Nerio magalang. Ma’am, saglit na tahimik. Tapos lumapit si Altea, mas malapit kaysa inaasahan ni Neryo. At sa halip na iabot ang kamay na parang formmal, bigla siyang yumuko ng bahagya. Isang galaw na hindi inaasahan sa CEO. Salamat sabi niya halos pabulong.

Kung hindi dahil sao baka wala na ang anak ko. Nanigasineryo. Parang may gustong tumulo sa mata niya pero pinigilan niya. Ma’am, kahit sino po gagawin din po ‘yon. Hindi. Sagot ni Altea. Diretso ang tingin hindi lahat. Nakita ko sa report kung paano sila nag-alinlangan. Ikaw ang kumilos. Umupo sila. Si Queen na nasa gilid nagmamasid.

May isa pang lalaki sa kwarto nakasuot. Tahimik si Attorney Hernan Lontok, corporate investigator na kinuha ni Altea base sa ipinakilala ni Queen sandali. Alvarado, sabi ni Altheya, alam mo ba kung bakit ayaw ibigay ng Yaya ang identity ng anak ko? Umiling senaryo, nararamdaman ko lang po na natatakot siya. Tumango si Altheya.

May banta sa amin. May mga taong gustong gamitin ang anak ko para kontrolin ako. At sa ospital na to, may tao akong pinaghihinalaan na may koneksyon sa mga yon. Nerio, napahigpit ang hawak sa tubig. Si Sir Danton. Hindi sumagot agad si Altheya pero ang katahimikan niya sapat na sagot. Naayon. dugtong ni Alhea.

May dalawang bagay akong gustong gawin. Una, gusto kong ayusin ang ginawa sa’yo. Hindi pwedeng pinarusahan ka dahil tumulong ka. Ma’am, mabilis na sagot ni Nerio. Hindi ko po kailangan ng awa. Ako rin. Sabi ni Alth bahagyang humipi sa unang pagkakataon pero may lungkot. Hindi ito awa. Ito ay pagwawasto. May pinagkaiba. Pangalawa, tuloy ni Althia, kailangan ko ng taong marunong kumilos sa oras ng gulo.

Hindi para sumikat kundi para protektahan ang tama. At sa nakita ko ikaw yun. Naramdaman ni Neryo ang bigat ng pagkakataon. Hindi ito fairy tale. Alam niyang may kapalit ang anumang alok mula sa babaeng ito. Pero sa unang pagkakataon, mula ng matanggal siya, may naramdaman siyang hindi lang takot. May pag-asa. Kung papasok ako sa kahit anong trabaho. Ma’am, sabi niya maingat.

Gusto ko yung trabahong hindi ko kailangang yumuko sa maling tao. Tumango si Althia. Then we start there. At sa sandaling iyon, nagsimulang mabura ang dating larawan ni Nerio bilang janitor na pinapagalitan sa hallway. Hindi pa siya mataas. Hindi pa siya ligtas. Pero sa unang pagkakataon, may taong may kapangyarihan na hindi siya tinigdan bilang liability kundi bilang tao.

At iyon ang unang hakbang ng pagbalit niya hindi bilang janitor kundi bilang isang taong may bagong papel sa mas malaking laban. Hindi dramatic ang pagbabagong dumating kay Nerio Alvarado. Walang biglaang milyon, walang instant na palakpakan, walang montage na parang pelikula. Ang dumating ay mga papel, oriyentasyon, pirma at listahan ng mga kailangan niyang patunayan bago siya paniwalaan ng mga taong sanay na ang kapangyarihan ay para lang sa iilan.

Tatlong araw matapos ang meeting nila ni Alfia Veles Arnado. Tinawagan si Neryo ni Attorney Queina Salcedo para sa schedule ng onboarding sa isang maliit na opisina malapit sa ospital. Hindi sa loob para iwas mata. Ipinaliwanag sa kanya ang posisyon. Facility Safety Leazon para sa bagong safety protocol project na direktang mono-monitor ng foundation team ni Althia.

Hindi ito executive, hindi rin ito pang-display. Trabaho niya ang mag-check ng risk points, slippery corridors, emergency access, visitor controls at ang mismong flow ng pag-alerta sa ER kapag may pasyenteng biglang bumagsak. Hindi ka namin ginagawang dekorasyon. Diretsong sabi ni Althinoong huling meeting, “Ginagawa kitang bahagi ng solusyon.

” Pero sa ospital, ang totoo, ibang kwento ang naglakad. Pagpasok ni Nerio sa facility hallway para sa unang sightwalk, marami ang biglang tumahimik. Ang iba ngiti ng pilit. Ang iba kunwari hindi siya kilala. At ang ilan lalo na ang kampo ni Danton Kintanar. Halatang gusto siyang kainin ng buhay. Sa maintenance bay, sinalubong siya ni Edison Paredes, maintenance lead na matagal ng sunod-sunuran kay Danton.

Ay si Kuya Ner sabi nito. Nakangiting may halong panunuya. Bumalik ka pala. Congrats ha. Ang bilis ng angat. Hindi pumatol si Nerio. Edison. Mahinahon yung sagot. May checklist tayo. Saan yung logbook ng Emergency Access? Logbook. Umikot ang mata ni Edison. Ayun ewan ko. Anong mo sa dati mong mga kaibigan? Baka si nurse Ria may alam.

Sa gilid naroon si Nurse Ria Magsino. Hawak ang chart. Nangingiti ng maliit kay Nerio. Halatang gusto niyang lumapit pero may takot pa rin sa mata niya. Takot sa mga mata ng ibang staff. We bumulong si Reya nang makalusot siya sa crowd. Ingatan mo sarili mo. Nandito pa rin si Sir Danton. at may mga galaw siya.

Alam ko, sagot ni Neryo. Pero hindi na ako tulad nung dati. May trabaho akong kailangan gawin. Tumingin si Reya sa paligid at ibinaba ang boses. Hindi lang trabaho, kuya. May tsismis na. Inilim mo raw yang posisyon. Napahinga si Neryo. Hindi na nagulat. Syempre hindi ako naniniwala. Dugtong ni Reya. Mabilis.

Parang gusto niyang iparamdam ang suporta. Pero yun ang pinapakalat. Sa kabilang dulo ng corridor, narinig ni Neryo ang boses ni Layla Bernarte mula biling kausap ang dalawang clerk. Ay naku, si Mario yan. Dati janitor lang. Ngayon biglang liason. Wow. Alam mo na pag may CEO na pumasok sa kwento, iba na.

Sumabat ang isa pang clerk na si Carmy Lagonoy. Siguro close sila. Baka may kapalit. Hindi na lumingon si Neryo. Mas masakit pakinggan ng chismis pero mas delikado kung papatol siya. Alam niya kapag pumatol siya may mabubuo silang kwento na aggressive siya, unprofessional, hindi dapat sa posisyon. Kaya nagtrabaho siya. Tahimik, tiyak, walang drama.

Kasama niya sa sightwalk ang isang junior security officer na si Jyrus Umali. Inassign ni Chief Sante Rigor para tumulong sa Sky Review. Tahimik siyrus pero mabilis ang mata. Parang sanay magbasa ng galaw. “Kuya Ner!” bulong ni Jus habang nagche-check sila ng emergency stairwell. May nakita ang lalaki kanina sa lobby. Hindi staff pero pabalik-balik.

May hawak na phone kunwari may ka-text. Pero laging nakatingin sa pedya wing. Napahinto si Neryo. Biglang bumalik sa isip niyang sinabi ni Queenya. Lemol Sajo. Anong itsura? Matangkad, medyo payat, naka-cap, may itim na sling bag. Sagot ni Gyus. Tumango si Neryo. Sundan mo ng hindi halata pero huwag kang lalapit mag-isa.

I-update mo si Chief Sante. Opo. Habang ginagawa nila ang rounds, napansin ni Neryo na may mga bagay na hindi tugma. May pinto sa stock room na laging bukas kahit dapat lock. May visitor pass na parang photocopy lang. at may isang CCTV camera sa corridor papuntang HR na napatutok sa maling anggulo parang sadya. Sinulat niya lahat sa checklist at sa dulo pinirmahan niya ang report at ipinasa kay Queen.

“Good,” sabi ni Queen sa phone. “Keep documenting. Lahat ng hindi normal ilagay mo. Huwag kang magtiwala sa memory. Dapat may papel.” Pero sa parehong linggo dumating ang unang bitag. Isang umaga nagkagulo sa stock room. May nawawalang kahon ng IV kits at ilang pedya supplies. Nagmamadaling pumasok si Edison. Sumisigaw, “May nawala.

Sino huling pumasok dito?” Tumakbo si Layla. Hawak ang listahan ng inventory. Ayung sa log, si Neryo ang may access facilities logs. Baka siya ang Anong sinasabi mo? Napataas ang boses ni nurse Ria. Lumapit agad. Hindi nga siya assigned sa inventory. Safety review lang siya. Pero mabilis ang chismis. Lalo na nang lumabas si Danton Kintanar sa hallway.

Parang eksaktong oras na hinihintay niya. Ano ‘to? Tanong ni Danton kunwaring nagugulat. May nawawala at sino ang bagong may access sa mga pinto? Tumingin ang mga tao kay Nero. Sir, mahinahon si Neryo kahit ramdam niyang umiinit ang paligid. May access logs ang key card. Tingnan natin. Hindi ate ang kumuha niyan. Ah ganun? Gumisis si Danton eh.

Bakit sa report mo ikaw ang nagrekomenda ng bagong lock system? Baka sinetup mo para mailusot mo. Sir, naninginig na ang panganineryo. Hindi po ako magnanakaw. Wala akong sinabing magnanakaw ka. Sagot ni Danton. Pero halata ang sarap sa boses. Sabi ko lang may pattern. At alam mo ganyan ang sistema. Kapag may nawawala.

Tinitingnan kung sino ang may access. Ikaw yun sa gilid naroon si Dr. Silas Higuez na kaputing coat dumaan at naabutan ang gulo. Sandaling tumigil siya tumingin kay Nerio saka kay Danton. Hindi siya sanay sa ganitong eksena pero hindi niya rin kayang magbulag-bulagan. Sir Danton, maingat na sabi ni Dr. Silas, “Hindi ba mas maayos kung titingnan muna ang CCTV?” Nag-iba ang tingin ni Danton. Doc, clinical ka.

Huwag ka na makialam sa admin. Pero safety issue po ito. Sagot ni Dr. Silas. Mas matatag. Kung may taong nakakapagnakaw ng supplies, delikado po ang pasyente. Nagkapinginan ng mga staff. Sa unang pagkakataon, may doktor na kumontra kay Danton sa harap ng lahat. Hindi umi-mix si Danton pero ngumiti siya ng malamig.

“Fine, tingnan natin.” Dinala sila sa CCTV room. Si atterne Hernan Luntok ay naroon na rin dahil ipinatawad ni Queen agad ng mabalitaan ang insidente. Nagpalit ng tingin si Danton at Hernan. Parang dalawang lalaking alam ang larong ito pero magkaibang kampo. Play the footage! Utos ni Hernan. Kalmado. Lumabas sa screen ang stock room corridor.

Sa oras na sinasabing nawawala ang supplies, may dumaan na lalaki, hindi sineryo, naka-tap, may sling bag, payat, matangkad. Pumasok sa stock room gamit ang pass na hindi standard. Paglabas, bitbit ang kahon tapos mabilis na naglakad papuntang side exit. Yan, mahina. Ngunit tiyak na sabi ni gyali na nakatayo sa likod. Yan yung nakita ko sa labbi.

Napasinghap si nurse Ria. Si Dr. Silas napamura ng mahina. Who the hell is that? Si Hernan hindi nagulat. We’ve been tracking a person of interest. Sabi niya. Name Lemol Sajo. Nanlaki ang mata ni Nero. Hindi dahil sa gulat lang kundi dahil sa linaw ng koneksyon. Hindi lang siya sinisiraan. Ginagamit siya bilang pain para matabunan ang totoong galaw ng watche.

Sa gilid, namutla si Danton pero mabilis niyang binawi ang mukha. Pilit na kalmado. Baka naman outsider lang. Kung outsider yan, hindi ko nasakop. Hindi sumagot si Hernan. Tiningnan lang niya si Danton ng matagal. ‘Yung klase ng tingin na parang sinasabing alam ko kung gaano kalalim ang kamay mo rito. Paglabas ng CCTV room, hindi pa tapos ang laban.

Maaaring na-clear si Neryo sa supply theft. Pero ang chismis hindi agad mamamatay. Naririnig pa rin niya sa hallway. Baka na-frame lang siya. Pero bakit siya kasama sa gulho lagi? Baka magnet siya ng problema. At doon niya naintindihan ang tunay na bitag. Hindi lang siya gustong pabagsakin sa trabaho. Gusto siyang sirain bilang tao para kapag dumating ang mas malaking laban, wala ng maniniwala sa kanya.

Sa labas ng building, tumawag si Queen. Nerio! Sabi niya diretsong-diretso. Good job, you kept calm. Pero mag-ingat ka. This was a test run. Tingin niyo po? Tanong ni Nerio. Mabigat ang boses. Si Danton ba kasama? Saglit na katahimikan sa linya tapos sagot ni Queen, “We don’t assume. We prove. Kaya kailangan ka naming buhay.

Malinaw ang record at hindi basta-basta matitinag.” Ibinalik ni Nerio ang phone sa bulsa. Sa harap niya, dumaan ang mga pasyente, mga nurse, mga gulong ng stretcher. Tuloy-tuloy ang buhay ng ospital. Ngunit sa ilalim ng lahat may digmaan na tahimik, digmaan ng papel, CCTV, chismis at banta. At sa digmaang iyon alam ni Nerio, hindi sapat ang maging mabait.

Kailangan niyang maging matatag dahil ang kabutihang walang proteksyon, madaling gawing kasalanan. Hindi natapos ang gabi ni Nerio Alvarado sa paglabas niya sa CCTV room. Kahit malinaw na na-frem lang siya sa nawawalang supplies, ang pakiramdam niya parang may dumikit na putik sa balat na kahit anong hugas. May bakas pa rin.

At ang pinakamabigat, hindi lang siya ang apektado. Si Mika ang unang sumalo ng epekto ng mga bulong at panganib na unti-unting lumalapit sa kanila. Sa apartment, sinalubong siya ni Mika na may hawak na maliit na plastic bad, pandesal at instant noodles. Hindi dahil iyon lang ang gusto nilang kainin kundi dahil iyon ang kaya nilang bilhin sa araw na iyon habang nag-a-adjust pa ang lahat. “Kuya, kumain ka muna.

” sabi ni Mika. Pilit na magaan ang tono. Pero halata sa mata niya ang pag-aalala. Umupo si Neryo. Tinanggal ang sapatos at sumandal sa pader. “Bukas na lang ako kakain,” sagot niya. Pero hindi niya tinutukan ang pagkain. Ang utak niya nasa ospital pa rin sa mukha ni Danton Kintanar, sa anino ni Lemwel Sajo, at sa mga mata ng mga taong mabilis humusga.

Hindi pumayag si Mika. “Kuya, huwag ka na naman magpakamartir kahit konti lang.” Napangiti si Neryo pero biglang gumigat ang dibdib niya. Mika, sabi niya, mahina. Nahihirapan ka ba sa lahat ng to? Sandaling tumahimik si Mika tapos tumango. Oo, pero mas natatakot ako para sa’yo.

Yung mga naririnig ko sa labas, may mga tao sa ospital na nagsasabing binili mo raw yung posisyon na may kapalit. Napikit senaryo. Kahit sinabi niyang handa siya sa chismis. Iba pa rin kapag ang kapatid niya ang nakakarinig. Sino nagsabi? Wala akong pakialam kung sino. Sagot ni Mika. Nanginginig. Ang sakit lang kuya.

Kasi alam ko kung gaano ka nagtatrabaho. Tapos ganun. Humina si Nerio. Mika, may mga taong ganyan. Hindi nila kayang isipin na may mabuting nangyayari ng walang kapalit. Kaya gumagawa sila ng kwento para maging komportable sa inggit nila. Pero kuya, dugtong Mika, “Paano kung hindi lang chismis? Paano kung delikado talaga?” Kasi ba sabi ni ate Queena, “May banta kay Lora baka mapahamak ka.

” Doon tumigil si Neryo. Hindi niya gustong sabihin lahat pero hindi rin niya kayang magsinungaling. “Oo,” sagot niya. Diretso. May tao talagang gumagalaw kaya kailangan nating maging maingat. Nanlaki ang mata ni Mika. Ano ibig mong sabihin? Kailangan mong sundin to. Putol ni Neryo. Mas matigas ang boses.

Simula ngayon, huwag ka lalabas mag-isa. Lalo na pag gabi. Kung may lalapit sayo na hindi mo kilala, huwag ka sasama kahit anong sabihin. Kuya, namamawa si Mika. Parang pelikula naman yan. Hindi ito pelikula, sagot ni Nero. Mabigat. Real life to. At sa real life, may mga taong kayang gawin lahat para sa pera o kapangyarihan. Kinabukasan, sinubukan ni Mika magpakatatag.

Pumasok siya sa school para ayusin ang scholarship papers pero kulang pa rin sa requirements. Paglabas ni sa registrar, sinalubong siya ng guidance counselor na si Coach Ibara Natividad. Dating teacher sa PE pero ngayon tumutulong sa student welfare. Kilala si coach Ibara sa pagiging pranka pero maalaga. Mika, tawag ni Coach Ibara.

Kumusta? Narinig ko may nangyari sa kuya mo sa ospital. Napatigil si Mika. Coach, lumapit si coach Ibara. Hininaan ng boses. Walang judgment. Concern lang. May scholarship ka pa. ‘ Ba kulang ka sa misilinos? Tumango si Mika. Halatang nahihiya. Opo. Pero inaayos naman po namin. Makinig. Sabi ni coach Ibara, may alumni sponsor program dito. Hindi to instant. May proseso.

Pero kung ipasa mo ‘to, inabot niyang form, baka mabawasan ‘yung bigat. Huwag kang mahiyang humingi ng tulong kung totoo naman ang dahilan. Naluha si Mika. Salamat po. Pag-uwi niya, dala na niya ang form at kaunting pag-asa. Pero bago siya makarating sa apartment, may napansin siyang lalaking nakatayo sa kanto, naka-cap, may sling bag.

Hindi niya sigurado kung pareho pero biglang bumilis ang tibok ng puso niya. Nang maglakad siya, naglakad din yung lalaki pero hindi direkta. Parang sinusundan lang sa distansya. Naalala niya ang sinabi ni Nerio. Huwag lalabas mag-isa. Huminto si Mika sa tindahan kunwari bibili. Kinuha niya ang cellphone at tinawagan si Nero.

Nanginginig ang kamay. Kuya, pabulong niya. May lalaki dito parang sumusunod. Nasaan ka? mabilis na tanong ni Nerio sa phone halatang alerto. Sa kanto, malapit sa tindahan ni Aling Tesa. Huwag kang uwi mag-isa. Utos ni Nerio. Pumasok ka sa mataong lugar. Huwag mo ipakitang natatakot ka.

Nandiyan ba si Aling Tesa? Opo. Sabihin mo tawagin niya si Pastor Elwin. Sabi ni Nerio. Doun ka muna sa chapel sa kabila. May tao doon. Si Pastor Elwin Robles ang pastor ng maliit na chapel malapit sa kanila. Minsan doon nagpapahinga si Nerio kapag sobrang bigat ng mundo. Kilala si Pastor Elwin na tahimik pero matalas magbasa ng tao.

Tumakbo si Mika papunta sa chapel. Hindi halatang tumatakbo pero mabilis ang hakbang. Pagpasok niya nandoon si Pastor Elwin. Nag-aayos ng upuan. Mika, gulat na tanong ni Pastor Elwin. Anong nangyari? Hindi na napigilan ni Mika ang luha. Pastor, may sumusunod po sa akin. Lumabas si Pastor Elwin sa pinto. Tumingin sa paligid.

Sa kabilang kanto, naroon nga ang lalaking naka-cap kunwari nagce-cellphone. Nang makita niyang may nakatingin sa kanya, bahagyang umatras at naglakad palayo. Pumasok ulit si Pastor Elwin. Kalmado ang mukha pero mabigat ang boses. May mga taong nagmamasid, sabi niya. Pero hindi tayo helpless. Kailangan lang ng tamang hakbang.

Pagdating ni Nerio sa chapel, pawis na pawis siya. Halatang iniwan ang trabaho para sunduin ang kapatid. Tiningnan niya si Mika parang gustong siguruhing bui pa siya. Okay ka? mahina niyang tanong. Tumango si Mika. Umiiyak. Kuya, natatakot ako. Hinawakan ni Neryo ang kamay niya. Ako rin amin ni Neryo. Halos hindi marinig.

Pero hindi pwedeng matalo tayo sa takot. Sa ospital naman hindi rin madali ang pagbabago. Dahil sa case ni Lemwell at sa supply theftent, mas humigpit ang security protocols. Pero ang backlash mas lumala, mas dumami ang bulong, mas dumami ang bakit seneryo ang espyal. Sa isang meeting kasama si Attorney Queen Salcedo at Attorney Hernan Luntok.

Pinakita kay Nerio ang ilang screenshots ng online chatter sa staff group. May nag-post na ingat sa bagong leison. May nag-comment na baka planted. Ma’am Alfia wants you to be ready. Sabi ni Queen. Not just physically but emotionally. They will isolate you. Alam ko sagot ni Nerio pero ramdam niyang bumibigat ang lahat. Pero minsan hindi ko alam kung kaya ko pa.

Doon unang lumabas ang pagod na matagal niyang kinikimkim. Sa isang sulok ng meeting room, nakaupoeryo, nakatungo, parang binubuhat ang mundo sa batok. “Mr. Alvarado,” sabi ni Hernan kalmado, “You save the child by moving fast. Now, saving yourself and your family requires moving smart. Hindi ito basta tapang.

Strategy ito.” Tumango si Neryo pero ang mata niya kumikirot. Sa puso niya may tanong na hindi niya masabi ng malakas. Bakit? Kapag mahirap ka, kahit gumawa ka ng tama, kailangan mo pa ring ipaglaban na hindi ka masama. Pag-uwi niya, tiningnan niya si Mika na natutulog sa kama. Hawak pa rin ang scholarship form.

Naalala niya ang pangako niya. Hindi lang tungkol sa mga batang bumabagsak sa hallway. Pangako rin ito sa kapatid niyang ayaw niyang bumagsak sa buhay at doon siya nagpasya. Hindi siya papayag na ang pagbabago niya ay maging dahilan ng pagkasira nila. Kung kailangan niyang matutong lumaban ng tahimik at matalino, gagawin niya.

Dahil ang tunay na pagsubok ng kabutihan, hindi ‘yung isang beses kang tumulong kundi ‘yung pagkatapos ming tumulong. Kaya mo pa ring tumayo kahit pinapahirapan ka ng mundong ayaw maniwala sa kabutihan. Hindi na bago kay Nerio Alvarado ang kaba. Pero iba ang kaba noong linggong iyon.

Kaba na hindi galing sa chismis o paninira kundi ka ba na may kasamang hinala? May taong hindi pa tapos at mas lalo silang magiging agresibo kapag naramdaman nilang humihigpit ang lambat sa kanila. Sa ospital, mas dumami ang check, mas mahaba ang pila sa visitor desk, mas maraming logbook, mas maraming guards na naka-assign sa pedya at ER.

Sa papel gumanda ang sistema pero sa ilalim naramdaman ni Neryo na ang mga gumagalaw sa dilim nagaadjust lang hindi sumusuko. Dumating ang mensahe kay Nerio mula kay Gyus Umali. Kuya may movement sa side exit. Same cap, same bag. Hindi pumasok pero nagtagal. Sumagot si Nerio agad. Huwag ong susunod mag-isa.

I-tag si Chief Sante. Keep distance. Habang hawak niya ang phone, pumasok si nurse Ria Magsino sa maliit na safety office na binigay sa kanya ni Alfia. Hindi grand pero sapat para sa dokumento at meeting. May dala si Ria na paper cup ng kape pero ang mukha niya halatang may dala ring balita. Kuya, sabi ni Ria halos pabulong.

Si Lora ilalabas na raw sa private wing. May special arrangement. Tumango si Nerio. Good. Mas safe. Hindi ako sure kung safe. Sagot ni Ria. Tuminin sa pinto kasi narinig ko si Edison at si Carmy sa pantry. May nagtanong daw kung anong oras ililipat si Lora. Parang may naghahanap ng schedule. Neryo napahuyom ang kamao. Sino ang nagtanong? Hindi ko nakita.

Sagot ni Reya. Pero narinig ko yung name Lemuel. Yung lalaki na naka-cap. Hindi na kailangan ni Nerio ng dagdag na paliwanag. Kung may nagtatanong na outsider tungkol sa schedule. Ibig sabihin may insider na nagbibigay ng access. Tumayo siya agad at tinawagan si Attony Queen na Salcedo. Ate Queen sabi niya diretso. May intel si Rea.

May nagtanong tungkol sa transfer time ni Liora. Lemwell name ang narinig. Hindi na nagpaikot si Quina. Copy. I’ll alert ma’am and Hernan. Keep calm. Keep your role. Don’t confront. will use this. Pagkatapos ng tawag, pumasok si Chief Sante Rigor kasama si Gyus Umali. Halatang seryoso ang tono. Parang may operasyon na sisimulan.

Naro, sabi ni Chief Sante, “We’ll do a controlled transfer. If Lemel shows up, we can identify the insider but we need your eyes. You know the routes pumangoero. May dalawang route palabas ng ER to private wing, main corridor at service corridor. Kung may gustong sumunod, doon sila dadaan. Sumingit si Gyus.

Kuya, nakita ko kanina si Edison Paredes may kausap sa loading area. Parang may iniabot na maliit na papel. Hindi agad nagsalita si Nerio pero gumalaw ang utak niya. Edison maintenance lead may access sa service corridors at locks at malapit kay Danton. Okay. Sabi ni Nerio. Mahinahon pero matalim. We watch. We document. Wala munang akusasyon.

Sa hapon inihanda ang transfer. Hindi alam ng karamihan ang totoong oras. Sa papel dalawa 3 p.m. Pero ang totoong kilos, 2 pint. Para lituhin ang watcher. Sa private bay, dumating si Altea Veles Arnado kasama si Attorney Hernan Lontok. Tahimik ang mukha ni Altea pero halatang gising ang instincts.

“Kumusta si Lora?” tanong ni Nerio kay Nena. Nang nakita niya ito sa hallway. Si Nena Galarpe tumango. Nanginginig pa rin pero mas matibay na kaysa dati. Okay na siya kuya Nir pero natatakot pa rin ako. Normal lang sagot ni Nerio. Pero na kayo mag-isa. Pagsapit ng 2:10 p.m. nagsimulang gumalaw ang mga nurse. Si Dr.

Jovan Kwin ang nagbigay ng clearance. Si Dr. Talia Crespo ang nag-remind ng monitoring. Si Ria ang naka-assign sa transfer kasama ang orderly na si Berto Laksamana na ngayon ay mas alerto. Parang handang mangharang kung may sumingit. Let’s go. Mahinang utos ni Rea. Sa unahan may dalawang security. Sa likod may isa pang guard. Scenario hindi kasama sa stretcher team pero nakapwesto sa junction kung saan nagkakahiwalay ang main at service corridor, ang lugar na paborito ng mga taong gustong umiwas sa camera.

Habang dumadaan ang stretcher ni Lora, nakapikit, may maliit na blanket, sumikip ang dibdib ni Nerio. Hindi na siya ang janitor na tumatakbo sa hallway na may mop. Pero ramdam niya pa rin ang bigat ng responsibilidad. Sa kabilang corridor, biglang may dumaan na lalaking naka-cap. Mabilis ang hakbang, kunwari staff, sling bag, parehong itsura.

Si Lemwell, hindi siya sumugod. Hindi siya nanigaw. Sinunod niya ang instruction. Watch, document, coordinate. Pinapik ni Nerio ang radio mic. Chief visual, Lemuel in service corridor, moving toward Junction. Sumagot agad si Chief Sante, Cotty. Team B intercept but don’t spook him. Sa parehong sandali, may pinto sa service corridor na biglang bumukas. ‘Yung pinto na dapat locked.

Lumabas si Edison Paredes. Hawak ang toolbox kunwaring may aayusin. Ngunit ang mata niya hindi sa ilaw o wiring nakatingin. Nakatingin siya kay Lemuel. Parang may silent exchange, isang maliit na tango, isang kumpas ng kamay at doon nakita ni Nerio ang hinahanap nilang piraso.

Insider communication, “Chief!” Bulong ni Nerio sa radio. Edison just made contact, door unlocked. Possible insider. Hindi na nagtagal. Dumating si Jeres kasama ang dalawang guards. Dahan-dahang pumuwesto para harangin ang corridor. Si Lemwell nang mapansing may security movement, biglang nagbago ng direksyon. Tumakbo papunta sa loading area. Go! Sigaw ni Chief Sante.

Naghabulan. Ngunit ang ospital hindi trackfield. May mga pasyente, may stretcher, may staff. Kailangan nilang maging maingat. Si Gyus ang unang sumunod. Si Chief Sante nasa likod at si Nerio kahit gustong sumugod pinili ang mas mahalaga. Siguraduhin na ligtas si Liora sa main corridor. Berto, bilisan niyo. Utos ni Nerio.

Pinapasilip ang junction. Huwag kayong titigil. Habang papalayo ang stretcher, may biglang lumitaw sa kabilang side. Si Danton Kintanar. Nakaayos ang polo, hawak ang phone kunwaring may kausap. Pero sa mata niya may galit na hindi na maitago. Neryo tawag ni Danton pilit niti. Ano na naman niyang pinaplanong gulo. Nagmamarunong ka na naman ba? Hindi huminto si Neryo.

Sir Danton, please move. Emergency protocol. Emergency? Ngumisi si Danton. Parang ikaw ang emergency dito. Lahat ng gulo. Ikaw. Sa likod ni Danton biglang dumating si Attorney Hernan luntok. Malamig ang boses. Mr. Kintanar. Sabi niya, “We have CCTV and security logs showing an unauthorized person in restricted corbors and we have footage of an employee unlocking a restricted door.

” Nanigas si Danton pero mabilis nagkunwari. “Anong sinasabi mo? Wala akong alam diyan.” “Good,” sagot ni Hernan. “Because if you did, you’d be implicated.” Lumapit si Altia, tahimik. Pero bawat hakbang parang may dalang hatol. Danton, sabi niya diretso. You terminated a man for saving my child. Now your people are opening doors for a watcher. Ma’am, hindi ko po.

Nagsimulang magpaliwanag si Danton pero nanginginig ang boses. Enough. Putol ni Althaya. I’m not here to hear your excuses. I’m here to protect my daughter and clean this system. Sa kabilang dulo, dumating ang balita sa radio. Chief to base, suspect escape through loading, but we have face capture, plate partial, and we detained Edison.

Detained? That mattered dahil sa unang pagkakataon, may nahawakan silang tao sa loob. Tiningnan ni Nerio si Edison na ngayon ay hawak ng guards. Galit ang mata pero takot ang pawis. “Kuya Ner, hindi mo alam to?” sigaw ni Edison. “Utos lang to. Utos kanino? Tanong ni Hernan. Malamig. Natahimik si Edison. Kumurap parang may kinatatakuan na mas malaki sa ospital.

At doon naintindihan ni Neryo, hindi pa ito ang dulo. Ito ang simula ng mas malaking pag-amin. Dahil kapag ang isang tao’y takot magsalita, ibig sabihin may taong mas malakas ang hawak sa kanya kaysa sa trabaho. Habang naihahatid si Lora sa private wing ng ligtas at habang si Danton ay unti-unting nauupos sa harap ng mga ebidensya, naramdaman ni Neryo ang kakaibang halo sa dibdib.

Pagod, takot. Pero may bahid ng tagumpay. Pero alam niya rin kapag nasulok mo ang isang taong gahaman, mas nagiging mapanganibo. At sa susunod na hakbang, hindi lang reputasyon ang nakataya kundi buhay. Hindi natapos ang araw sa pag-aresto kay Edison Paredes at pag-escapo ni Lemuel Sajo.

Sa totoo lang, doon pa lang nagsimula ang tunay na pag-uugas sa ospital. Sa loob ng Luneta Crest Medical Center, mabilis kumalat ang balita. May watcher, may insider at may CEO na galip. Ang mga dating nagbubulungan kay Nerio Alvarado biglang tumahimik. ‘Yung iba biglang naging concerned. Yung iba biglang naglinis ng sarili nilang pangalan.

Sa isang secured conference room sa third floor, pinaupo si Edison sa harap ni Attherne Hernan Lontok, Atterne Queen Salcedo at Chief Santor. Nandoon din si Alfia Veles Arnado hindi naka-boardroom Aura pero mas nakakatakot dahil tahimik ang mata. Sa kabilang dulo, bilang witness, naroon si Nurse Reya Magsino at sa gilid si Dr. Silas Iniguez na ininvite ni Hernan para maging neutral medical witness sa usapan ng seguridad at pasyente.

Hindi pinapasok si Danton sa room. Sa halip, pinaupo siya sa labas. Inabantayan sa security. Hindi bilang kriminal pa pero bilang taong under review. At sa harap ng lahat, iyon ang unang sampal sa ego niya. Ang hindi siya kasali sa usapan na dating kontrolado niya. Edison, mahinang sabi ni Hernan, hindi naninigaw.

Pero bawat salita parang martilyo. May footage ka na nagbubukas ng restricted door. May record ng key override. May witness na nakita kang may kausap na hindi staff. Hindi ito simpleng maintenance. Naglalaro ang panga ni Edison. Sir, wala akong choice. Meron. Putol ni Queen. Lagi kang may choice pero pinili mong sumunod. Doon sumingit si Chief Sante.

Mas prank ka. Sino ang nag-utos sayo? Nan nahimik si Edison. Pawis na pawis na siya pero parang may mas kinakatakutan siya kaysa sa mga taong nasa harap niya. Sa ilang segundo, tanging aircon lang ang naririnig. Dahan-dahang lumapit si Althia. Hindi siya yumuko o sumigaw. Umupo siya sa harap mismo ni Edison.

Halos magkaharap ang mata nila. Edison sabi niya. Mababa ang boses pero may bigat na parang may sinasarang pinto. Anak ko ang ginamit ninyo sa laro. Bata yan kung may tao kang kinakatakutan. Mas nakakatakot ako kapag may bata akong nasaktan. Kaya pumili ka. Protektahan mo ang sarili mo sa mga taong nananakot sa’yo o protektahan mo ang konsensya mo habang may pagkakataon.

Nanginginig si Edison. Napapikit siya. Tatos muling dubilat. Ma’am si Lemwell hindi siya basta magnanakaw. Courier siya. Ulit ni Hernan. Opo. Sagot ni Edison. Mabilis na parang pumuputok na ang pakot. May nagbabayad sa kanya para maghatid ng messages at kumuha ng info. Schedule. room numbers lahat. Sinong nagbabayad? Tanong miwen.

Napatingin si Edison sa pinto. Parang gusto niyang tumakbo. Hindi ko po nakita mismo pero ang contact. Laging isang tao lang ang kausap ko sa phone. Laging may instructions. Sino? Madiin na tanong ni Chief Sante. Napalunok si Edison. Ang pangalan po sa contact, Geles. Kumigil ang lahat. Hindi dahil sa hindi nila inaasahan kundi dahil sa bigat ng kumpirmasyon.

Si Althea sa unang pagkakataon sa gabing iyon, bahagyang kumurap ng mabagal. Parang may lumang sugat na tinusok ulit. Garck, pabulong niya. Halos hindi marinig si Reya. Napasinghap. Si Doktor. Silas napahawak sa noo. Parang napagtanto niyang hindi lang ospital ang problema, pamilya, pera at kapangyarihan.

Ma’am, maingat na sabi ni Hernan, this is consistent sa prior threat intel ni Nena. Tumango si Alfia pero hindi siya natulala. Hindi siya yung tipo na nadudurog sa harap ng tao. Sa halip, kinuha niya ang phone niya. Tumingin kay Queen. Queena, utos niya, “I want this properly documented affidavit, chain of custody, and I want law enforcement involved, but through the right channel, hindi tayo papasok ng walang proteksyon.

” “Opo,” sagot ni Queen. “Mabilis. Edison, dagdag ni Althia. Kung magsasalita ka, hindi kita iiwan sa ere. May witness protection options at may legal assistance. Pero kailangan kong marinig lahat. Paano nagsimula, sino ang naglapit sao at sino ang nagbukas ng pinto sa ospital para sa kanila. Napapikit si Edison sakaumiling na parang nawawala na ang yabang niya.

Ma’am, hindi ko po ito sisimulan. Si Sir Danton po siya ang nag-introduce. May sumabog na tahimik sa loob ng kwarto. Kahit hindi sigaw, ramdam ang bigat. Sabi na bulong ni Chief Sante. Galit ang panga. Explain. Utos ni Hernan. May meeting po dati. Mabilis na kwento ni Edison. Nanginginig. Sabi ni Sir Danton, may VIP family matter daw.

Kailangan daw mag-cooperate kami para hindi masira ang ospital. Tapos pinakilala niya si Lemwell. Hindi harap-harapan pero pinakita niya sa amin picture. Sabi niya, “Kapag nakita niyo ‘to, tulungan nyo kung may hiningi.” Si Rea na papikit parang nasusuka sa sama ng loob. “Kaya pala, anong kapalit?” tanong ni Kuina.

“Pera?” Sagot ni Edison. Diretso na, cash at promise na hindi ka ni matatanggal kahit anong violation. Tumango si Hernan saka tumayo. That’s enough for now. Chief Sante, secure him. Queena, start theidavit. Paglabas ng room, naghintay si Altheya ng sandali. Tumingin kay Nerio na nasa labas ng glass panel. Hindi pinapasok sa interrogation room pero naroon bilang support at observer.

Nang magtagpo ang mata nila, parang may tahimik na pasasalamat ulit. Pero mas mabigat na ‘yon dahil pareho nilang alam mas malaki na ang kalaban. Lumapit si Althea kay Nerio sa hallway. Nerio, sabi niya, mababa ang boses. Salamat sa hindi pag-atras. Ma’am, sagot ni Nero. Pagod pero matatag.

Hindi ko po kayang umatras kapag bata ang nakataya. Tumango si Alth bumulong. Pero ngayon hindi lang anak ko, pati ikaw at kapatid mo. Alam kong may sumusunod kay Mika. Nanlaki ang mata ni Neryo. Ma’am, paano niyo? May nag-report. Sagot ni Althea. Pastor Elwin called my team after Quina gave him a number. We’re monitoring. Hindi nakapagsalita si Neryo agad.

Sa isang iglap, naramdaman niyang may bigat sa dibdib. Hindi dahil pinapakialaman sila kundi dahil may taong handang tumulong na hindi nila kailangan bayaran ng dignidad. “Ma’am,” mahina niyang sabi. Ayoko pong maging dahilan ng gulo sa buhay ni Mika. Hindi ikaw ang dahilan. Sagot ni Althim. Ang dahilan ay ‘yung mga taong ginagamit ang takot.

At dahil ayaw kong maulit ang nangyari kay Liora, aayusin natin to. Kinabukasan, parang ibang ospital ang Luneta Crest. Dumating ang audit team. pinatawag ang HR. Tinanggal sa duty ang ilang security at staff habang iniimbestigahan. At sa gitna ng lahat, isang memo ang lumabas hindi galing kay Danton kundi galing sa board leison na direktang nakasisi ang foundation ni Althia.

Suspension pending investigation Danton Kintanar. Hindi man ito final verdict pero para sa maraming staff, yun ang unang beses na nakita nilang bumagsak ang taong akala nila Untouchable. Sa labas ng ospital sa isang maliit na cafe kung saan nagkita sina Alfea, Quina at Hernan para sa next steps. Nag-ring ang phone ni Alfea, isang unknown number.

Tumingin siya kay Queen sa kasinagot, “Naka-speaker para may witness. Alfia, boses lalaki, kalmado pero may lason. Ang bilis mong mag-ingay. Akala mo ba pag nagtanggal ka ng tao tapos na!” Namutla si Queina. Si Hernan kumunot ang noo. Garck, mahinang sabi ni Althia pero hindi nanginginig. Huwag mong dalhin ang anak mo sa gitna ng negosyo.

Sabi ni Garck, may halong pangaral na nakakasuka. Pumirma ka na lang para matapos. Huminga si Althia. Mabagal. Kung gusto mong matapos, Garck, humarap ka sa batas. Tumawa si Garck. Mahina. Batas. Ang batas binibili. Alam mo ‘yan. Bago pa makasagot si Althia, naputol ang tawag, tahimik ang mesa. Sa labas, normal ang mga tao. May nagkakape, may nag-uusap tungkol sa ulan.

Pero sa mesa nila may malinaw na senyales. Hindi pa tapos si Garck at mas delikado siya kapag nasusukol. Sa parehong gabi, dumuwi si Neryo at nadatnan si Mika na nakaupo sa mesa. Hawak ang scholarship form. May isa pang papel sa tabi. Approval slip mula sa alumni sponsor program. May pirma ni coach Ibara. Kuya, sabi ni Mika, nanginginig ang boses pero may ngiti.

Na-approve partially. Hindi pa full pero malaking bawas. Doon unang napaupo si Neryo na parang bumigay ang tuhod. Hindi luha ng takot ang lumabas kundi luha ng pagod na may kasamang ginhawa. Salamat, bulong niya. Hindi niya alam kung kanino sa Diyos. Sa mga taong tumulong o sa sarili niyang hindi sumuko.

Lumapit si Mika at niyakap siya. Kuya, kaya pa natin. Tumango si Neryo. Hinimas ang buhok ng kapatid. Oo, sabi niya. Mabigat pero buo. Kaya pa. At sa wakas kahit hindi pa tapos ang laban-laban kay Garck, may malinaw na pagbabago. Ang kabutihan ni Neryo na minsan ginawang kasalanan. Naging ebidensya ng lakas.

Ang ospital na minsang pumikit sa tama, napilitan ng dumilat. At si Alth minsang tinakot sa likod ng pamilya, nagpasya ng ipaglaban ang anak niya. Kahit ang kalaban ay dugo, hindi naging madali ang wakas. Pero naging tama