Animoy isang simpleng araw lamang iyon para kay Marco, isang construction worker na nagtatrabaho sa Maynila. Anim na taon na silang kasal ng kanyang asawang si Liza, at may dalawa silang anak. Dahil siya ang kaisa-isang anak na lalaki, nakatira sila sa iisang bahay kasama ng kanyang mga magulang sa Batangas.

Noon pa man, ayaw ng mga magulang niyang lumipat sila—lalo na’t si Marco ay madalas nasa Maynila. “Mas mabuti nang may kasama si Liza at ang mga bata,” sabi ng ama niya.

Ilang taon na ang nakalipas mula nang maaksidente sa pagtatayo ng bahay ang ama ni Marco. Simula noon, hindi na ito makapagtrabaho nang mabigat. Sa halip, siya na ang nag-aasikaso ng bahay, nagluluto, nag-aalaga sa mga apo, habang ang ina ni Marco ay nagtatrabaho bilang kasambahay sa Quezon City—umuuwing ilang beses lang sa isang taon.

“Hindi ko gustong maging pabigat sa inyo,” madalas sabihin ng ina ni Marco sa telepono.

Araw-araw, ang matanda niyang ama ang gumigising ng maaga, nag-aayos ng bahay, at naghahanda ng pagkain para sa pamilya. Dahil dito, madalas paalalahanan ni Marco si Liza na umuwi agad galing sa trabaho para tumulong.

Kilala ni Marco ang asawa niya bilang isang masipag at maalalahaning babae. “Minsan lang matulog ‘yan ng tanghali,” sabi pa ng mga kapitbahay. Kaya tuwing ikukuwento ni Liza na iniiwasan niya ang mga lakad ng mga katrabaho matapos ang shift, natutuwa siya. Lagi raw kasi itong uuwi agad upang makapaghanda ng hapunan para sa lahat

Isang Martes ng hapon, habang nasa Maynila si Marco, napagpasyahan niyang buksan ang CCTV camera sa bahay upang silipin ang pamilya.

Sa screen, nakita niya ang ama niyang abalang nagluluto sa kusina. Sa sala naman, nakahiga sa sofa si Liza—mahimbing na natutulog, habang nanonood ng TV ang dalawang bata.

Nalaglag ang puso ni Marco. “Bakit pinagtatrabaho pa ni Tatay habang tulog siya? Hindi tama ‘to.”

Halos pindutin na niya ang cellphone para tawagan ang asawa, ngunit nagdalawang-isip siya.
Kilala niya ang asawa niya — hindi ito tamad, at lalong hindi pabaya.
Kaya’t pinanood niyang muli ang video, tinutukan ang replay ilang oras bago siya manood.

Sa video, may narinig siyang boses ng ama niya. Nakikipag-usap ito sa isang kapitbahay:

“Kawawa si Liza, umuwi ng maaga kasi sumama ang pakiramdam. Sakit daw ng ulo, nagsusuka pa. Buti na lang may kasamang katrabaho niya, kasi halos himatayin sa bus.”

Napahinto si Marco. Agad niyang tinawagan ang ama. Doon niya nalaman ang lahat—
Si Liza ay halos mawalan ng malay sa trabaho kaya pinauwi na lang. Dahil sa sobrang sakit ng ulo, nakatulog ito nang buong hapon. Ang ama niya ang nagluto at sinabihan ang mga apo na huwag maingay para makapagpahinga si Liza.

Napuno ng guilt si Marco. “Habang pinapagalitan ko siya sa isip ko, si Tatay at si Liza pala ay parehong nagsasakripisyo…”

Kinabukasan, nagpasya siyang umuwi. Hindi na siya mapalagay sa trabaho. Dinala niya si Liza sa ospital sa Lipa City para magpatingin.

Matapos ang ilang pagsusuri, halos gumuho ang mundo ni Marco.
Ang sabi ng doktor:

“May tumor po sa utak ang asawa ninyo, at mukhang malignant. Kailangan nating gamutin agad.”

Walang imik si Marco at Liza. Niyakap niya nang mahigpit ang asawa habang pareho silang umiiyak.

Mula noon, nagbago ang lahat. Ang dating 12,000 piso niyang sahod kada buwan ay hindi na sapat. Hindi na makakabalik sa trabaho si Liza.

Tuwing gabi, tahimik siyang nakatitig sa asawa’t anak niya, iniisip kung paano niya ipaglalaban ang buhay ng babaeng nagpakasipag para sa lahat—ng babaeng minsan pa niyang pinaghinalaan ng katamaran.

Sa bawat pag-ikot ng camera sa bahay, isa na lang ang nakikita ni Marco ngayon:
Ang sakripisyo ng pamilya na dati niyang hindi lubos na pinapansin.

“A touching and emotional Filipino family story scene — inside a modest Filipino home, a tired young mother lies asleep on a living room sofa while an elderly Filipino man cooks in the kitchen and two small children watch TV. The husband, working away from home, views this through a CCTV camera and feels conflicted. Later, he learns that his wife is seriously ill. The mood is cinematic and emotional, with warm natural light, conveying guilt, love, and family sacrifice. Realistic photography, Filipino home atmosphere, deeply emotional tone.