Marielle Cruz – isang sikat na artista sa Maynila, ang bituin ng mga pelikula at cover ng mga magazine.
Sa bawat red carpet event, siya ang sentro ng mga kamera, ang babaeng may ngiting perpekto at karerang pinapangarap ng marami.

Pero sa likod ng mga flash ng kamera, ang puso ni Marielle ay para lamang kay Marco Dela Vega – ang tagapagmana ng makapangyarihang pamilya Dela Vega sa Makati.
Ang kanilang engagement ay itinakda ng lolo ni Marco, upang mapagsama ang dalawang pangalan: Cruz at Dela Vega – dalawang haliging ng yaman at impluwensya.

Si Marco, isang negosyanteng malamig at misteryoso, bihirang magpahayag ng damdamin.
Ngunit naniniwala si Marielle: sa likod ng katahimikang iyon, may pag-ibig na para sa kanya.
At kaya, sinikap niyang maging perpektong babae sa mata ng pamilya Dela Vega.

Hindi niya alam, ang lalaking pinapangarap niyang pakasalan ay may lihim na kayang baguhin ang lahat.

Sa kabilang dulo ng lungsod, sa isang maliit na barangay sa Quezon Province, isang babaeng nagngangalang Tricia Gomez ang pilit na inilulubog sa desperasyon.
Isa siyang anak sa labas ng mayamang pamilya Gomez, lumaki sa pangungutya ng sariling ama at sa kabila ng mga pang-aapi ng madrasta.
Ang tanging kasama niya ay ang inang may sakit, na nangangailangan ng ₱5 milyon para sa operasyon.

Upang mailigtas ang buhay ng ina, pumayag si Tricia sa alok ng pamilya:

“Magpakasal ka sa lalaking iyon – ang ex-convict na si Miguel Dela Vega, at makukuha mo ang perang kailangan.”

Miguel – kilala sa paligid bilang “Miguel Peklat,” isang lalaking may mga bakas ng sugat sa mukha, tahimik, at kinatatakutan.
Sabi ng mga tao, isa siyang dating bugaw, isang kriminal na nakulong dahil sa karahasan.
Ngunit walang nakakaalam ng totoo.

Tricia, sa takot at awa sa ina, pumayag sa kasal.
Sa unang gabi pa lamang sa bahay ng Dela Vega, inisip niyang tuluyan na siyang nakulong sa impyerno.

Ngunit hindi ganoon si Miguel.
Tahimik, oo. Minsan malungkot, oo.
Ngunit sa bawat kilos niya, may kabaitan at malasakit na hindi maitatago.

Kapag pinapahiya si Tricia ng mga kamag-anak, si Miguel ang unang tumatayo para ipagtanggol siya.
Kapag may mga lalaking nagbabalak sa kanya, siya ang tahimik na lumalaban.

Sa bawat gabi, habang nakaupo sila sa beranda ng lumang bahay, nararamdaman ni Tricia ang kakaibang katahimikan – hindi takot, kundi kapanatagan.

Minsan, nagtanong siya:

“Bakit mo ako pinakasalan kung ayaw mo rin naman?”

Ngumiti si Miguel ng bahagya:

“Hindi ko pinili ito. Pero pipiliin kong protektahan ka.”

Unti-unti, natunaw ang pader ng takot sa puso ni Tricia.
Napagtanto niya, ang mga peklat sa mukha ni Miguel ay hindi tanda ng kasamaan — kundi ng mga laban na kanyang pinanalo upang iligtas ang iba.

Samantala, si Marielle Cruz ay unti-unting napapansin na may kakaiba sa fiancé niyang si Marco.
Hindi ito ang dating Marco na kilala niyang matalino, tuso, at mapanlinlang.
Ito ay isang lalaking tahimik, mas marunong umunawa, at tila may malalim na kalungkutan sa mga mata.

Sa tulong ng isang private investigator, natuklasan ni Marielle ang nakagugulat na katotohanan:
Ang lalaking nakatakda niyang pakasalan ay hindi si Marco, kundi ang kanyang nakatatandang kapatid na si Miguel, na minsang nawala sa mata ng pamilya matapos makulong dahil sa isang “krimen” na hindi niya ginawa.

At ang tunay na Marco — ang lalaking minahal ni Marielle — ay lihim na karelasyon ng babaeng pinakasalan ni Miguel: si Tricia.

Sa isang iglap, bumagsak ang mundo ni Marielle.
Panghahamak, kasinungalingan, pagtataksil — lahat ng sakit ay sumabog sa loob ng dibdib niya.
Ngunit sa halip na sumuko, nagpasya siyang harapin ang katotohanan.

Isang gabi, sa ilalim ng ulan, nagtungo si Marielle sa bahay ng mga Dela Vega upang hanapin si Tricia.
Handa siyang ipaglaban ang karapatan niya kay Marco, kahit anong mangyari.

Ngunit nang magtama ang mga mata nila ni Tricia, parang naglaho ang lahat ng galit.
Ang babaeng kaharap niya ay hindi kalaban — kundi isang taong mas sugatan pa kaysa sa kanya.

Habang nagsasalita si Tricia, habang ikinukuwento ang sakit ng pagiging pinilit magpakasal para sa pera, nakita ni Marielle ang sarili sa kanya.
Pareho silang babae na ginawang kasangkapan ng mga lalaking makasarili.

Sa unang pagkakataon, imbes na labanan, niyakap ni Marielle si Tricia.
At doon nagsimula ang pagbabago ng lahat.

Sa isang mainit na pag-uusap, inamin ni Miguel ang buong katotohanan.

“Ako ang tunay na Miguel Dela Vega,” sabi niya. “Ako rin si ‘Miguel Peklat’ – ang lalaking itinuring na kriminal.”

Ikinuwento niya na minsan siyang naging undercover agent, nagtatrabaho sa ilalim ng gobyerno upang masira ang mga sindikatong nagre-recruit ng kababaihan.
Sa isang operasyon, nakilala niya si Tricia — isa sa mga babaeng muntik na niyang iligtas bago siya makulong sa kasong hindi niya ginawa.

Para protektahan siya, nagkunwari siyang patay, at pinayagan ang nakababatang kapatid niyang si Marco na magpatuloy sa buhay bilang tagapagmana.
Ngunit nang bumalik siya, pinilit siya ni Marco na tanggapin ang kasal sa ngalan ng pamilya — bilang kapalit ng katahimikan.

“Ginawa ko lang ang sinabi nila,” bulong ni Miguel, “pero ngayong nandito ka, Tricia, hindi na ako lalayo. Hindi na ako mananahimik.”

Marielle, sa halip na magalit, pinili ang katahimikan.
Alam niyang wala siyang laban sa pagmamahalan ni Miguel at Tricia — pag-ibig na sinubok ng takot, sakripisyo, at dugo.

Umalis siya sa mansyon ng Dela Vega, hindi bilang talunan, kundi bilang isang babaeng natutong bitawan ang mali para hanapin ang sarili.

Makalipas ang ilang buwan, naging ambasador si Marielle ng isang foundation na tumutulong sa mga kababaihang biktima ng pang-aabuso — isang adhikaing natutunan niya mula sa kuwento ni Tricia.

At isang araw, sa isang probinsyang tahimik sa Batangas, nakita niya mula sa malayo sina Miguel at Tricia — magkahawak-kamay, nakangiti, may batang tumatakbo sa pagitan nila.
Ngumiti siya, at sa unang pagkakataon, ang ngiti niya ay totoo.

Ang kasinungalingan ay nagwakas.
Ang pag-ibig ay bumalik sa lugar kung saan ito dapat.

Si Tricia, mula sa pagiging biktima, ay naging haligi ng lakas.
Si Miguel, mula sa bilanggo ng nakaraan, ay natagpuan ang kanyang kalayaan.
At si Marielle, mula sa babaeng nakakulong sa ilusyon, ay naging inspirasyon ng katotohanan.

Sa huling eksena, habang lumulubog ang araw sa baybayin ng Batangas, tatlong babae ang nagtagpo muli — hindi bilang mga karibal, kundi bilang mga taong pinag-isa ng kapalaran at pag-unawa.

At sa likod ng lahat, naroon pa rin ang boses ni Marielle, mahinahon ngunit matatag:

“Hindi lahat ng sugat ay pangit. May mga peklat na tanda ng paglaya.