Si JENINA, 33 anyos, ay ina ng dalawang bata at iniwan ng asawa dalawang taon na ang nakalipas. Wala siyang regular na trabaho kaya naisip niyang magbenta online para may maipang-tustos sa anak.

Araw-araw siyang nagla-live sa maliit nilang kwarto—lumang cellphone, sira-sirang ring light, at mga damit na kinuha niya sa pautang.

“Magandang gabi po! Itong dress na ‘to, 120 lang! Free shipping sa unang buyer!” masigla niyang bati kahit alam niyang wala talagang sumasabay.

Tatlong buwan na siyang gano’n. Minsan isang viewer, minsan wala. Kahit wala, tuloy pa rin siya.

Naririnig pa niya minsan ang kapitbahay:

“Aba’y hindi pa rin sumuko si Jenina? Wala naman talagang bumibili.”

Pero kahit napapagod, hindi siya tumigil. Lagi niyang sinasabi sa sarili, “Kapag huminto ako, sino pang kikita para sa mga anak ko?”

Isang gabi, habang nagla-live siya at 1 viewer lang ang nakikita sa screen, napabulong siya:

“Kahit isang order lang ngayong buwan… please.”

Hindi niya alam, may nanonood.

Pangalan sa account: User_Karlo89.

Kinabukasan, nag-live ulit si Jenina. Parehong boses, parehong pag-asang pilit niyang binubuhay.

“Hello po sa isang viewer natin! Kahit nakikinig lang kayo, salamat po.”

Tahimik. Walang comment.

Ilang minuto pa, biglang may kumoment:

Karlo89: “Pwede bang bilhin lahat ng nasa rack sa likod mo?”

Napatigil si Jenina. “Sir? Lahat po? Mga 30 piraso po yata ’yan…”

Karlo89: “Oo. Message mo na lang total.”

Bilang. Kinabahan. Umabot ng mahigit P7,500.

Limang minuto lang—PAID.

Nag-PM pa ang buyer.

Karlo: “Hindi para sa akin ’yan. Ipapamigay ko sa women’s shelter sa amin. Pero bukas, live ka ulit ha? Subukan nating palaguin ’to.”

Hindi makapagsalita si Jenina sa tuwa.

Kinabukasan, nag-live siya ulit. Pero sa halip na isa o dalawa, mahigit 250 viewers kaagad.

Nagulat siya.

May nag-comment:

Karlo89: “Guys, suportahan niyo ’tong seller. Tatlong buwan ko siyang pinapanood kahit wala siyang benta. Hindi siya sumusuko. Siya ang totoong masipag.”

At parang baha ang nag-mine at nag-send ng orders.

Kinagabihan, nag-message ulit si Karlo.

Karlo: “Hindi ako naghihintay ng kapalit. Pero sana maalala mo—minsan, tahimik lang ang taong handang tumulong. Pinapanood ka namin kahit akala mo wala.”

Doon siya napaiyak. Hindi dahil sa pera, kundi dahil may taong naniwala sa kanya nang walang kapalit.

Dalawang linggo ang lumipas—may pangalan na ang page niya: “Niña’s Live Finds.” Si Karlo ang nagpagawa ng logo, banner, at nagpadala pa ng bagong ring light at phone stand.

Isang gabi, tinanong niya ito:

“Sir Karlo… bakit niyo po ’to ginagawa?”

“Simpleng sagot,” sabi ni Karlo. “Dati akong kagaya mo. Nagbebenta ako sa bangketa. Isang taong hindi ko kilala ang nagtiwala sa akin. Ako naman ngayon.”

Mula noon, hindi bumababa sa 300 viewers ang live ni Jenina. Nabayaran niya ang utang, naipasok sa paaralan ang anak, at nakabili na ng sariling stocks nang hindi nangungutang.

At sa bawat live niya, lagi niyang sinasabi:

“Para sa mga kagaya kong nagsisimula… huwag kayong sumuko kahit parang wala kayong kausap. Baka bukas, andiyan na ang taong magbabago ng buhay niyo—tahimik lang siyang nakatingin.”

At sa listahan ng viewers, hindi man kilala ng lahat, nandiyan pa rin si Karlo89—ang tahimik na dahilan kung bakit natutong mangarap ulit si Jenina.