Lunes ng umaga, isang ordinaryong araw sa Next Wave Technologies. Ang pinakamalaking software company sa bansa. Sa bawat palapag, maririnig ang tunog ng mga keyford, ang halakhakan ng mga empleyado at ang mabangong amoy ng kape na nagsisilbing gasolina ng mga programmer. Ngunit sa loob lamang ng ilang segundo ang katahimikan ay napalitan ng sigawan.

Mabilis na nag-blink ang mga ilaw ng server room. Ang mga monitor ay nagsimulang mag-flicker at isa-isang nagkaroon ng pulang error message sa lahat ng computer. Nagulantang ang lahat ng empleyado mula sa HR hanggang sa IT department. Sir, ayaw magbukas ng mga system namin. Na-lock po ang mga fils, pati. Tumakbo ang mga IT personnel papunta sa server control room.

Dala-dala ang kanilang mga laptop. Sa gitna ng kaguluhan, bumukas ang pinto ng opisina. Ang CEO ang lumabas na si Lans. Anong nangyayari rito? Ang boses ni Lance ay mabigat, matalim at puno ng autoridad. Kilala siya bilang isa sa pinakamatatag at pinakamatapang na leader ng industriya. Isang taong hindi madaling mabahala.

Pero sa araw na iyon, kita sa mukha niya ang takot. Sir, may malalang problema po. Mukhang na-hack tayo. Ano? Imposible yan. May triple layer security tayo. Hindi makapaniwala si Lance. Ang Next Wave Technologies ay gumagawa ng mga security software para sa malalaking kumpanya. At ngayon sila mismo ang na-hack.

Parang sampal sa mukha ng buong korporasyon. Hindi pa namin alam kung anong klase ng virus sir pero lahat ng system nacrief wala pong makapasok. Tumigil si Lance huminga ng malalim at tiningnan ng malaking monitor na nagsusumigaw ng pula. System Breach detective access denied. Sa labas ng opisina habang abala ang lahat, may isang lalaking tahimik na naglilinis ng sahig.

Si Rolly, ang janitor. Wala siyang kamalay-malay sa nagaganap na krisis. Bitbit ang map. Pinupunasan niya ang mga bakas ng kape na tumapon sa sahig. Che, sayang. Sayang ong kape. Ang bango pa naman. Sabi ni Rolly. Ngunit habang naglalakad siya, napansin niya ang mga empleyadong nagmamadaling lumabas at ang mga mukha nilang punong-puno ng kaba.

Ano kayang nangyayari? Parang may sunog na. Ah, hindi niya alam sa loob ng ilang minuto, mawawala ang buong operasyon ng kumpanya kung walang makakagawa ng solusyon. Sir, lahat ng server down pati na may client na-incryf lahat. Magkano ang damage? Posibleng milyon sir. Baka pati investors mag-pull out kapag kumalat ito.

Nagsimula ng magtaas ng boses si Lance. Hindi na niya mapigilan ng galit at kaba. Gabin, trabaho mo yan. You said our system was unbreakable. Ginagawa ko naman po lahat sir pero sobrang advance yung code parang parang hindi gawa ng tao. Ang lahat ng tao sa paligid ay nanahimik. Tanging tunog ng mga caver at beep ng system alarm ang maririnig.

Habang nangyayari ito sa labi, nakaupo sa maliit na bangko ang isang batang lalaki na naglalaro sa tablet. Siya si Genesis, anak ni Rolly. Habang naghihintay sa kanyang ama matapos maglinis, napansin niyang nagbago ang wifi connection ng kumpanya. Bigla itong nagbigay ng kakaibang signal sa tablet niya.

Dahil doon ay na-curious siya. Binuksan niya ang isang diagnostic app na siya mismo ang gumawa. “Weird. Bakit ganito ang traffic ng data nila?” Sabi ni Genesis. Sa murang edad na walang taon, sanay na si Genesis sa mga code. Hindi siya ordinaryong bata. Madalas siyang maglaro ng coding fossle, gumagawa ng minigames at minsan ay inaayos ang lumang laptop ng Ama.

Ngunit hindi niya alam na ang mga simpleng linya ng code na nakikita niya ngayon ay konektado sa pinakamalaking crisis ng Next Wave Technologies. Parang parang may AA signature ong malware sabi ni Genesis sa sarili. Sa kabilang banda, bumalik si Rolly sa janitor’s locker room at pinulot ang maliit na lunch box na dala ng anak niya.

Nang makita niya si Genesis na abala sa tablet ay ngumiti siya. “Anak, tapos na ako rito. Tara na baka mainip ka na diyan.” Tay, may kakaiba sa wifi nila. Parang may umaatake. Hay naku anak, hacker na naman yan. Laro mo na naman siguro ‘yan. Hindi po tay. Totoo po to. Hindi siya pinansin ni Rolly. Akala niya nag-e-imbento lang si Genesis tulad ng mga bata na mahilig maglaro ng spy o detective.

Pero sa taas ng building, nagsimula na ang tunay na panic. Gabin, shoutdown the main network bago lumala. Hindi na po pwedeng i-shutdown, sir. Sila na ang may control, sir. Nagkatinginan silang lahat. Ilang segundo ng katahimikan bago pumutok ang boses ni Lance. “This can’t be happening.” Bumagsak siya sa kanyang upuan.

Hawak ango. Ang lahat ng pinaghirapan niya sa loob ng 10 taon, ang kumpanya, ang reputasyon at ang tiwala ng mga kliyente mawawala sa loob lang ng isang araw. Sir, baka wala na tayong magawa. Habang bumubuhos ang kabas sa bawat empleyado, si Genesis naman sa ibabae patuloy na nag-o-observe. Sa maliit niyang tablet, nakita niya ang pattern ng hacker’s attack.

May butas, isang maliit na error sa code at sa isip niya alam niyang kaya niyang ayusin iyon kung papayagan lamang siya. Habang dahan-dahang nagdidilim mama-monitor sa kumpanya. Isa lang ang maliwanag. Ang mga mata ng batang si Genesis na may kakaibang kumpyansa at tapang. Mabilis ang oras sa gitna ng kaguluhan. Sa loob ng Next Wave Technologies, tila bumagsak ang mundo ng bawat empleyado.

Lahat ng screen ay kulay pula. Ang dating tahimik na opisina ay naging parang battlefield ng mga tumatakbong IT staff at nag-aalang manager. Lahat ng network lines compromise kahit backup servers nainfect. Paano nakapasok? May fire rollers tayo ‘ ba? Hindi ko alam sir. Parang may AI algorithm na-adjust sa bawat black na ibinabato namin.

Sa bawat segundo, mas dumadami ang nasisirang files. Lahat ng data ng kliyente, confidential contracts, payrolls at project codes ay naka-encrypt na. Walang makapasok, walang makalabas. Sir Gabin, nag-oauto delete po yung ibang folders. Cancel it. Stop the process. Ayaw po tumigil, sir. Sumigaw si Gabin ngunit walang tumugon.

Sobrang bilis ng malware kahit anong command binabaliktad ng system. Ang firewall na pinagmamalaki ng kumpanya ay parang naging laruan lang ng hacker. Gabin, you’re the head of it solutions, not excuses. Ginagawa ko na ang later, pero sobrang advance to. Parang hindi tao ang gumawa. Sa gitna ng tension, biglang kumalat ang balita sa lahat ng departamento.

Na-hack daw ang system, wala ng access saoll. May nag-lick daw na data. Sabi ng mga empleyado. Nagmistulang apoy ang takot at aalalahanin sa bawat empleyado. Sa kabilang dulo ng building, dumaan si Rolly. Bitbit ang map at balde. Papunta sa pantry para maglinis siya dapat. Hindi niya alam na siya at ang kanyang anak ay magiging sentro ng milagro ng araw na iyon.

Ang gulo naman dito. Lahat nagkakandarapa. Baka may drill lang to. wika ni Rolly. Habang nililinis niya ang sahig, dumaan ang ilang empleyado. Puro pagod, pawis at kaba ang nakita niya sa mukha ng mga ito. Mula sa malayo, napansin ni Rolly si Lance at Gabin na nagtatalo sa conference room. Si si Sir Lance parang na alam ang gagawin ah. Anne Rolly.

Ngunit sa lobby si Genesis ay patuloy pa ring nagmamasid sa kanyang tablet. Nakaupo lang siya sa gilid, suot ang lumang bakpak at may candy sa bibig. Tinitingnan niya ang flow ng wifi network na parang isang puzzle. Mata pockets. Repeating 3 seconds. May loop sa algorithm. Kung ganon may butas nga. Hindi niya alam na ang maliit niyang obserbasyon ay ang susi sa kaligtasan ng kumpanya.

Sa murang edad, nasanay na siyang magbasa ng mga fatter ng code. Nakikita niya ang mga error hindi bilang problema kundi bilang pahiwatig kung saan siya dapat pumasok. Baka AI base run somewhere to pero bakit parang incomplete yung encryption key sa taas. Tuloy pa rin ang sigawan. Si Lance ay tumayo at tinawagan ng mga investor.

Please give us a few hours. We’re resolving the issue. This will not affect our clients. Ngunit kahit siya mismo ay walang kasiguraduhan, ang bawat minuta na lumilipas ay katumbas ng milyongmilyyong piso at reputasyon. Sir, we can contain it anymore. The system is falling apart. Then revealed it. Do something.

Napaupo sila sa bangko. Sa unang pagkakataon, ramdam niya ang helplessness. Ang kumpanyang pinaghirapan niyang itayo mula sa wala parang buhangin na dumadaan sa kanyang mga daliri. Sa kabilang banda, bumaba si Gavin sa server room. Ang tunog ng mga siren at beeping alarms ay mas lalo lang nagpapaigting ng kaba.

Ang ilaw ay kumikislap. Parang nagbabadya ng tuluyang pagbagsak. Sir, hindi po namin ma-access ang root directory. Try the backdoor key. Use the old admin code. Invalid po, sir. Na-lock din. Napanood si Gabin sa harap ng monitor. Pinagpawisan siya ng malamig. Wala na siyang magawa. “Hindi ko kaya ‘to. ko kaya ‘ mag-isa.

” Mahinang sabi ni Gabin. Samantala, sa baba lumapit si Genesis sa tatay niyang nag-aayos ng gamit. Tay! Oh, bakit? Seryoso yung sinasabi ko kanina. May problema talaga sa system nila. Nakikita ko yung fatter ng virus sa tablet ko. Anak, huwag mong isipin ‘yan. Mga eksperto ang nandun sa taas. Pero tay, mali yung ginagawa nila.

Dapat ilof nila yung encryption at i-reverse yung AI layer. Napakamot ng ulo si Rolly. Hindi niya maintindihan ang mga sinasabi ng anak. Ang alam lang niya, Johnny Torcia at ang anak niya ay isang batang mahilig sa computer games. Sige na anak, uwi na tayo mamaya. Gabi na rin. Baka maipit pa tayo sa gulo. Kung hindi nila aayusin, mawawala ong kumpanya. Tay.

Muling tumingin si Genesis sa tablet. Binuksan niya ang maliit na app na siya mismo ang gumawa. Isang security sandbox na ginagamit niya sa pag-test ng code. Nakita niya ang eksaktong virus signature na kumakalat sa buong network ng Next Wave. Hindi na siya nakatiis. Nag-type siya ng ilang linya ng code. Ginamit ng simpleng AI defense script na ginawa niya noong isang linggo.

Ang code ay kumikilos parang buhay. Kung maayos ko ‘to sa sandbox baka kaya ko ring ayusin sa totoo. Sa taas si Lancy nakatanggap ng tawag mula sa mga foreign investor. Ang mukha niya ay maputla at ang boses ay halos pabulong. I promise we fix this. Please don’t fall out yet. Sabi ni Lance sa kabilang linya. Pero kahit anong tapang ng kanyang boses, ramdam ang takot.

Dumating si Gabby na pawis na pawis. Dala ang balitang ayaw niyang marinig ni Lance. “Sir, pati main backup corrupted na.” “No, no Gabin, hindi pwedeng mangyari yan.” Parang huminto ang oras. Walang kumikibo sa loob ng silid. Ang tanging tunog ay ang mabagal na paghinga ni Lance. Sa labas ng silid, nakatayo si Rolly. Nakikinig sa usapan.

Nakita niang pagkadismayan ng CEO at kahit hindi siya kasama sa mundo nila, parang nadamarin niya ang bigat ng sitwasyon. Lumingon siya sa anak niyang tahimik lang na nakatingin sa tablet. Anak, alam kong matalino ka pero huwag na nating pakialaman ‘to ha. Tay, kung walang magagawa, mawawalan lahat. Mula sa malayo, tumingin si Genesisy sa taas.

Hindi pa niya alam kung paano siya makakatulong. Pero sa isip ng batang walong taong gulang, unti-unti ng nabubuo ang isang plano. At habang patuloy na bumabagsak ang system ng kumpanya, may isang batang nagpasya na gumawa. ng isang paraan na labis-labis na makakatulong sa kanila. Tahimik ang gabi sa loob ng kumpanya. Karamihan sa mga empleyado ay nagpupuyat pa rin.

Pilit hinahanap ang sagot kung paano mailigtas ang kanilang sistema. Sa bawat monitor ay makikita ang pulang ilaw ng babala. Tila apoy na kumakalat sa buong network. Sa isang sulok ng lobby, nakaupo pa rin si Genesis. Bitbit ang kanyang tablet. Ang batang walong taong gulang na ito ay walang takot na nakatingin sa screen. Tila may hinahanap.

Kung AI based ong ransomware, ibig sabihin may adaptive key generator siya. Pero bakit parang may gap sa interval coding? Ang maliit niyang mga mata ay nakatutok sa mga linya ng code. Sa iba puro letra at simbolo lang iyon. Pero para kay Genesis, parang musika. Ang bawat command, bawat error, bawat syntax ay may ritmo na kaya niyang sundan.

Three loops, isang command line lang ang mali kaya nagkakaroon ng echo sa data flow. Mabilis ang kanyang daliri habang nagta-type. Parang may sariling mundo siya. Sa murang edad, walang nagturo sa kanya kung paano mag-code. Natutunan niya ito sa pamamagitan ng panonood, pagbabasa ng online tutorials sa lumang cellphone ng kanyang ama at sa likod ng mga lecture videos na iniwan ng mga empleyado sa basura.

Sa isip ni Genesis, may kakaibang logic. Hindi siya nag-iisip gaya ng ibang bata. Sa halip na matakot, mas nagiging kalmado siya tuwing may problema. Kung ma-trace ko yung base IP ng AI, baka makagawa ako ng reverse link. Sabi ni Genesis. Lumapit si Rolly sa kanya dala ang maliit na thermos ng kape.

Pagod na pagod na rin siya pero mas pagod siyang isipin kung bakit ayaw pa umuwi ng kanyang anak. Anak, gabi na. Bukas mo na lang yan ituloy. Tay, alam ko na kung anong klaseng virus to. Hacker ka na talaga ha. Pero anak hindi yan laro. Hindi po ako naglalaro tay. May butas yung code nila. Napatigil si Rolly.

Ang tona ng anak niya ay hindi pang bata. May kumpyansa, may katiyakan. Pero paano siya maniniwala? Janitor lamang siya at ang anak niya ay isang bata lamang. Sa kabilang palapag, si Gabin ay halos mawalan na ng ulirat. Lahat ng effort niyang gumawa ng patch ay nabigo. Ang mga empleyado ay isa-isang umuupo sa sahig, pagod at tulala.

We’ve tried everything. Wala ng silbi ang buong sistema. Hindi ako susuko. Tawagin mo lahat ng tech partners natin. Ipaglaban natin ‘to. Ngunit kahit ang CEO na si Lance ay halatang nanginginig ang kamay habang humahawak ng telepono. Sa likod ng kanyang tapang, natatakot siya. Samantala, si Genesis ay nagsimulang mag-sketch ng diagram sa lumang papel na nakita niya sa desk ng tatay niya.

Kung ang AI virus ay nagre-react based sa user defense pattern, pwede kong linangin gamit ang isang mirror algorithm. Gagamit ako ng pulse pocket feedback para isipin ang virus na siya mismo ang umaatake sa sarili niya. Hindi alam ni Genesis na ang ginagawa niya a isang advance cyb security maneuver.

Isang bagay na hindi pa nagagawa ng mga professional sa kumpanya. Sa gitna ng kanyang pag-aaral, biglang tumulog ang cellphone ni Rolly. Isang alert mula sa security department. All system permanently shutdown in 10 minutes. Anak, ano bang ginagawa mo, Ron? Malapit na magsalay ang building. Tay, kailangan kong subukan to. Subukan? Anak? Hindi ‘yan basta-basta.

Kung tama ako, maayos ko ‘yung system nila kahit hindi ako naka-login sa admin.” Napatulala si Rolly. Hindi niya maintindihan pero nakita niya sa mga mata ng anak niya ang tapang at talino na parang hindi pangkaraniwan. Hinayaan niyang magpatuloy ito. Sa tablet ni Genesis, unti-unti niyang tinipe ang reverse AI Logic Command.

Isang simpleng code na magpapabaliktad sa utos ng virus. Ang mga mata niya ay kumikislap sa liwanag ng screen. “Come on! Kaya ko ‘to.” wika ni Genesis. Sa taas, biglang napansin ni Gaby na bumagal ang pagkalat ng virus. Nagulat siya, “Wait sir. Something’s happening. The system is estabilizing. What do you do?” Wala po akong ginagawa.

Nagkatinginan sila. Ang mga ilaw sa server ay biglang kumurap. Mula-pula naging dilaw hanggang sa unti-unting pumati. Sa ibaba si Genesis ay ngumiti. Gumana ang test code niya sa sandbox. Ibig sabihin may pag-asa. Kung i-run ko ‘to sa main network baka magbalik lahat ng files nila. Tumingin siya sa kanyang ama.

Tay, may paraan ako. Ha? Anong paraan, anak? Kailangan kong makapasok sa server room. Napatigil si Rolly. Ang server room ay nasa pinakamataas na palapag. Bawal pasukin ang kahit sinong empleyado na walang clearance. Lalo na ng isang janitor at ng anak niya. “Anak, hindi pwede. Pulis na ‘yan sa taas. Ang dami ng security.

Tay, kung hindi ko gagawin, tuluyan ng mawawala onong kumpanya. Lahat mawawalan ng trabaho. Ikaw rin po. Tumingin si Rolly sa anak niya. Ang batang akala niya ay mahilig lang maglaro pero ngayong gabi parang ibang tao ang nasa harap niya. Matatag ito, determinado at alam ang lahat ng ginagawa. Genesis anak, sigurado ka ba? Opo, tay.

Hindi ko sila pababayaan. Sa sandaling iyon, napagtanto ni Rolly na minsan kahit ang pinakamaliit na tao ay kayang gumawa ng pinakamalaking bagay. Hindi niya alam kung paano o bakit pero pinili niyang magtiwala sa anak niya. “Sige anak, pupunta tayo sa server room.” At sa unang pagkakataon, sabay silang umakyat ng palapag.

Ang janitor at ang anak niyang maliit pa lamang ngunit puno ng tapang. Habang papalapit sila sa lugar kung saan nagaganap ang pinakamalaking krisis sa kumpanya, tumitibok ang mabilis ng puso ni Rolly. Ang bawat takbang ay parang laban sa pagitan ng duda at pag-asa. At sa bawat segundo, papalapit sila sa sandaling magbabago sa takbo ng kanilang buhay.

Samantala, sa kabilang banda naman, ang opisina ni Lans Velasquez, CEO ng Eltech Industries, ay tila naging battlefield. Sa labas, maririnig ang mga tawag ng mga investors, ang sunod-sunod na alarm ng mga computer at ang kaba ng bawat empleyado. Ang buong kumpanya ay nakasalalay sa isang milagro na hanggang ngayon ay hindi pa dumarating.

Ang mga mata ni Lans ay pula na sa puyat at galit. Paulit-ulit niyang sinisigaw sa mga IT staff ang parehong tanong. Nasaan ang Progress Report? Gabin? May update ka ba? Kahit maliit lang. Sabihin mo sa akin na may nangyayari. Sir, sinusubukan namin ng backup firewall pero hindi po gumagana. Parang may built in AI yung virus.

Nag-a-adjust na sa bawat black na ginagawa namin. Napalakas ang ampas nila sa mesa. Nagtalsikan ng ilang papel. Tumahimik ang lahat at sa isang sulok nakatayo si Rolly. Ang janitor. May hawak pang map at timba. Hindi niya maintindihan ang mga sinasabi nila. Pero ramdam niya ang bigat ng problema. Wala bang marunong dito? Ginagastas ko ang milyon-milyon para sa IT department na to.

Lumapit si Gabin nanginginig ngunit pilit na matatag. Sir, wala pong system sa bansa na kayang i-block ang ganitong klase ng AI hack. Kailangan po natin ang international cyber response team. Pero baka abutin ang ilang araw bago sila makarating. Pumikit si Lance. Ang ide ay parang hatol. Ilang araw ng downtime ay katumbas ng pagkamatay ng kanilang kumpanya.

Ilang minuto pa lang nawawala ng milyon-milyon sa stocks. Sa kabila ng lahat, nakatayo si Rolly. Hindi alam kung aalis o mananatili. Napansin niyang pinapanood siya ng anak niyang si Genesis na tahimik na nakaupo sa gilid. Hawak ang lumang tablet na madalas niyang ginagamit habang hinihintay ang ama. Lumapit si Rori sa anak.

Anak, uwi na tayo. Hindi ka dapat nandito. Magulo rito. Tay, yung nasa monitor nila. Virus po yan pero parang may butas sa code. Napakunot ang noo ni Rolly. Hindi niya ganong naiintindihan pero ramdam niyang seryoso ang anak niya. Ha? Butas. Anong ibig mong sabihin, anak? Parang parang pwede pong i-reverse yung ginagawa niya pero kailangan lang i-type yung tamang sequence sa main server.

May mali kasi sa algorithm ng hacker. Tay, ngunit bago pa man makasagot si Rolly, muling sumigaw si Lance. Rolly, bakit nandito pa kayo? Alisin mo muna ang anak mo rito. Hindi ito lugar ng bata. Opo sir, pasensya na po.” wika ni Rolly. Habang papalayo sila, hinawakan ni Genesis ang kamay ng kanyang ama. Ang mga mata ng bata ay puno ng determinasyon.

“Tay, baka kaya ko pong ayusin yan.” Napatigil si Rolly. Ang simpleng linyang iyon ay parang isang apoy sa gitna ng dilim. Pero agad din siyang natauhan. Anak, huwag kang magbiro. Hindi ito tulad ng mga laro mo sa tablet. Bilyo na nakataya dito. Hindi po ako nagbibiro, tayam ko yung code.

Ginamit na yan sa online forum dati. May bagyong AI na yan. Kung papayagan nila ako, kaya kong i-stop. Napatingin si Rolly sa anak. Parang gusto niyang maniwala pero natatakot siyang pagtawanan o pagalitan. Ang CEO ay desperado. Ang mga tao ay pagod at ang anak niya ay isang walong taong gulang lamang. Ngunit sa gitna ng gulo, may isang boses sa loob ni Rolly na nagsasabing, “Bakit hindi? Wala namang mawawala.

” Lumapit siya sa opisina ni Lance. Nanginginig ang tuhod pero pinilit niyang magpakatatag. “Sir, pwede po bang subukan ang anak ko?” Napatahimik ang lahat. Walang gumalaw. Tila naputol ang lahat ng tunog ng buong opisina. Si Lance ay napatingin at nagulat sa sinabi ni Rolly. Ano raw? Anong sabi mo, Rolly? Sir, sabi niya po baka kaya niyang ayusin yung sistema.

Natawa si Gabin, isang mapang-asar na tawa na narinig ng lahat. Sir, anak po ni Rollyan, 8 years old. Hindi to science fair. Rolly, naintindihan mo ba kung gaano kalaki ang sitwasyong to? Hindi to laro ng bata. Ngunit bago makapagsalita si Rolly, sumingit si Genesis. Tumayo siya sa tabi ng kanyang ama at tiningnan ng diretso si Lance.

Sir, yung virus po ay variant ng AIX ransomware based sa conent structure. Kung gagamit po kayo ng manual patch gamit ang command line, pwede pong mabawi ang mga files bago mag-rebuild yung AI. Lahat ay napatingin sa bata. Maging si Gabin na kanina’y nagmamayabang ay biglang natahimik. Ang terminong binanggit ng bata ay eksaktong parehong term.

na pinagdedebatihan nila kanina sa boardroom. Paano mo Paano mo alam ‘yung mga saltang ‘yun? Matagal ko na pong pinag-aaralan sa forum, sir. May patch po akong ginawa dati para sa ganitong klaseng AI. Napatahimik si Lance. Walang makapaniwala. Pagkatapos ng ilang segundo ng katahimikan, bumuntong hininga siya. Kung totoo ang sinasabi mo, ipakita mo.

Dahil doon inanganig si Rolly. Hindi niya alam kung tama ba ang ginagawa niya. Pero sa unang pagkakataon, nakita niya sa mga mata ng kanyang anak ang kumpyansa ng isang taong ipinanganak para rito. Gabin, ihanda ang access. Bigyan niyo ng terminal ang bata. Ito na ang huling pag-asa natin.

Habang nagmamadaling inilalagay ni Gabin ang temporary access sa isang terminal, napatingin si Rolly sa anak niya. Anak, sigurado ka ba? Tay, kaya ko ‘. Magtiwala lang po kayo. At sa unang pagkakataon, ang isang CEO, isang janitor at isang walong taong gulang ay magkasamang haharap sa pinakamalaking laban ng kumpanya laban sa isang invisible na kaaway.

isang hacker. Samantala, sa kabilang banda naman, tahimik ang buong Eltech Industries habang papalapit si Genesis sa gitna ng operations floor, lahat ng empleyado, mga IT staff at maging ang mga managers ay nakatitig sa kanya. Isang maliit na batang may hawak lang ng tablet at determinadong tingin. Sa gitna ng tensyon, naroon si CEO Lance Velasquez.

nakatayo sa harap ng glass wall ng command center. Sa kanyang tabi si Gabin halatang hindi kumbinsido sa gagawin. Bata, anong pangalan mo? Genesis po. Anak po ako ni Mang Rolly. At sabi mo kaya mong ayusin ang system ko? Opo, sir. Pero kailangan ko pong makita ang root access ng main server. Doon po kasi nagsimula yung infection. Napangisi si Gabin bagang nagtaas ng kilay.

Sir, kung pagbibigyan natin to, mawawala tayo sa oras. Bata pa lang yan. Baka lalo pang masira ang sistema. Tama ka Gabin. Pero kung totoo yung sinabi niya, baka siya lang ang makapagliligtas sa atin. Napatahimik si Gabin. Hindi siya makapaniwala na pinagkakatiwalaan ni Lans ang isang walang taong gulang na bata.

Samantala si Rolly ay nakatayo lamang sa gilid nanginginig sa kaba. Sir, kung sakaling may mali po ako po ang mananagot. Hindi, Rolly. Minsan kailangan nating maniwala kahit sa imposible. Bigyan ng access ang bata. Nagsimula ng magtipon ng mga empleyado sa paligid. May ilan ng napapailing. Ang iba na may nag-uusap-usap sa takot at duda. Pero si Genesis kalmado lang.

Umupo siya sa harap ng malaking terminal. Huwag mong masyadong galawin yan bata. Delikado yang sistema. Delikado po talaga sir pero mas delikado kung walang gagawa. Tumahimik si Gabin hindi makasagot. Sa unang pagkakataon, isang bata ang nagsabing may alam siyang hindi niya kayang tanggihan. Lumapit si Lance at pinagmasdan ng ginagawa ni Genesis.

Ang maliit na mga daliri ng bata ay mabilis sa pag-type. Nagbubukas siya ng command prompt, pumapasok sa mga layer ng security at inilalabas sa mga encrypted na file. Gabin, alam mo ba yung ginagawa niya, sir? Parang gumagamit siya ng hybrid command na Linuxox at costume. Hindi ko po alam kung saan niya natutunan yan.

Habang tumatakbo ang code sa screen, nagpoprotesta ang system. Access denied. Pero hindi tumigil si Genesis. Tinanggal niya ang ilang sentx error at nagpasok ng bagong string ng code. Sir, may AI po sa loob ng virus pero may mali sa self learning protocol niya. Naglo-loop siya sa sariling utos. Ibig mong sabihin kaya mong i-turn yung weakness niya laban sa kanya? Opo. Parang chess lang po.

Kung alam mo kung saan siya maglalagay ng piyesa, pwede mong salubungin. Sa mga sandaling iyon, hindi na siya basta-basta sa paningin ng mga tao. Si Genesis ay tila isang batang si tipiko sa gitna ng gyera ng teknolohiya. Ang mga code na pinapasok niya ay parang musika. Mabilis, maingat at tiyak. Ngunit biglang alert counter attack detected. Alert counter attack detected.

Nagulat ang lahat. Ang system ay biglang nag-red alert. Lahat ng ilaw sa server room ay kumikislap. Sir, lumalaban yung hacker. Na-detect niya tayo. Genesis, tumigil ka na. Baka masira pa lalo. Ngunit hindi kumilos si Genesis. Huminga lang siya ng malalim at tumingin sa screen. Tila alam ang susunod na mangyayari.

Sir, huwag po kayong mag-alala. Expected ko po yan. Nakalop na yung AI sa sarili niyang trap. Nang mag-enter siya ng huling command, biglang tumigil ang lahat ng tunog. Ang pulang ilaw ay unti-unting nagpalit ng kulay. Mula-pula naging dilaw hanggang sa tuluyang naging berde. Sa screen lumitaw ang mensahe.

System restored, treat eliminated. Dahil doon ay napatahimik ang lahat. Walang nagsalita sa loob ng tatlong segundo. Lahat ay nakatulala sa monitor. “Imposible.” Sabi ni Gabin. Ginawa mo? Sabi naman ni Lance. Opo, sir. Tinanggal ko na po yung virus pero mas maganda pong palitan niyo yung security protocol niyo.

Madaling pasukin kung hindi na-update. At doon isang bata ang nakagawa ng bagay na hindi nagawa ng buong IT department. Si Lancey napaatras. Parang hindi makapaniwala sa nakikita niya. Ang tensyon na ilang araw niyang pinasan ay biglang napawi. Lumapit siya kay Rolly. Rolly, ang anak mo. Siya ang nagligtas sa kumpanya ko.

Sir, ako man po hindi makapaniwala. Napatulala si Gabin. Ang dating mayabang na IT ay biglang natahimik. Lumapit siya kay Genesis at marahang tumango. Magaling ka bata. Wala akong masabi. Salamat po pero teamwork pa rin po yan. Kung hindi dahil sa access niyo hindi ko magagawa. Nakangiting tumingin sila sa batang nasa harap niya.

Sa murang edad, ipinakita ni Genesis ang tapang at talinong wala pa sa karamihan ng mga professional. Genesis, gusto kong makausap ka bukas sa opisina ko kasama ang tatay mo. Ngumiti si Genesis. Si Rolly naman ay halos maiyak sa tuwa. Ang buong opisina ay nagsigawan at palakpakan. At sa unang pagkakataon, ang isang janitor at ang kanyang anak ang naging bida sa loob ng pinakamalaking kumpanya sa bansa.

Habang naglalakad palabas si Genesis, tinapik siya ni Lan sa balikat. Minsan ang pinakamagaling na solusyon ay hindi nanggagaling sa pinakamataas kundi sa mga pusong marunong tumulong. Salamat sa’yo, Genesis. At sa labas ng building habang yakap ni Rolly ang anak niya, marahang tumingin si Genesis sa kalangitan.

Tay, gusto kong gumawa ng system na hindi kayang sirain ng kahit sinong hacker. Kaya mo yan, anak. Ikaw ang anak kong genius. At doon, doon nagtapos ang araw na nagbago sa buhay ng lahat. Ang bata na anak ng janitor ang naging pag-asa ng buong kumpanya. Samantala, sa kabilang banda, madaling araw na ngunit walang umuuwi.

Ang mga ilaw sa bubong ng Eltech Industries ay patuloy na nagliliwanag. Wala ng kaguluhan pero may halong kaba at pagkamangha sa hangin. Sa loob ng server room, malamig at tahimik. Tanging tunog ng mga makina ang maririnig. Sa gitna ng lahat ng iyon, nakaupo si Genesis. ang walong taong gulang na batang nagligtas sa kumpanya.

Sa tabi niya, naka-masid si Lance. Habang si Rolly ay halos hindi alam kung matutuwa o matatakot sa bagong mundo na biglang nasangkutan ng kanyang anak. Hindi pa rin ako makapaniwala. Isang bata ang nakagawa ng hindi kinain ng buong IT department. Sir, pasensya na po talaga kung nakialam kami.

Hindi ko rin po alam na gann kagaling ang anak ko. Rolly. Huwag kang humingi ng tawad. Kung hindi dahil sa kanya, baka sarado na ang kumpanya ngayon. Habang nag-uusap sila, patuloy na nagmo-monitor si Genesis ng system logs. Lahat ng linya ng code ay normal. Wala ng malware at bumalik na ang connection ng servers.

Sir, stable na po ang lahat ng servers pero gusto ko lang pong maglagay ng sarili kong patch para hindi naulitin ang hacker yung entry point na ginamit niya. patch. Anong klaseng patch? Yung ginawa ko po kagabi pero mas i-improve ko. Naglagay po ako ng AI guardian na magbabantay sa lumapit si Gabin. Tila nagugulat sa nakikita niyang ginagawa ng bata.

Sa screen may bagong interface na lumalabas. Isang simpleng AI boat na pinangalanan ni Genesis ng Genie. Ginawa mo yan mag-isa? Opo. Parang game po kasi sa akin ng coding. Pero ngayon po mas gusto kong gamitin para tumulong. Napangiti si Lance. Kita sa mga mata niya ang pagkamangha. Minsan may mga sandali sa buhay na tila pinapakita ng langit kung saan dapat ka tumingin.

At ngayong gabi, ang direksyon ay patungo sa isang batang may pusong dalisay at isip na puno ng posibilidad. Jenis, gusto kong malaman mo mula ngayon hindi ka na lang anak ng janitor dito. Isa ka ng espal na bahagi ng Eltech. Bibigyan kita ng scholarship Genesis. Kami na ang bahala sa pag-aaral mo hanggang sa gusto mong abutin.

At ikaw Rolly, bibigyan kita ng permanent position sa maintenance management hindi lang dahil janitor ka kundi dahil pinalaki mo ang anak na kagaya niya. Napaiyak si Rolly hindi dahil sa pera kundi dahil sa karangalang matagal na niyang pinangarap. Ang mapansin hindi dahil sa trabaho niya kundi dahil sa kabutihan ng anak niya.

Sir, maraming salamat po. Hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat. Wala po akong ibang hangad kundi mabigyan ng magandang kinabukasan ong anak ko. Ginagawa mo na ‘yan ngayon, Rolly. At tandaan mo hindi mo kailangang maging mayaman para magpalaki ng magaling na tao. Tahimik si Genesis habang pinapanood ang usapan.

Sa loob ng kanyang isip, hindi niya lubos maisip kung paano siya napunta roon. Sa gitna ng mga taong dating hindi siya pinapansin, ngayon ay tinitingala na. Habang tinitingnan niya ang mga linya ng code sa harap niya, naisip niya mga gabing tinutulungan niya ang tatay niya na maglinis sa opisina habang siya naman ay nakikialam sa lumang computer sa kanto ng server room.

Tay, natatandaan mo po yung computer na lagi kong inaayos dati? Diyan ko po natutunan to. Oo, anak. Akala ko nga noon laro-laro lang yun. Hindi po laro yun tay. Practice po. Nagkatinginan sila ni Lance at sa sandaling iyon pareho nilang naintindihan. Hindi na ito tungkol sa hacking o pagliligtas sa kumpanya. Ito ay tungkol sa talento, pagkakataon at pananampalataya sa hindi mo inaasahan.

Maya-maya pa, pumasok ang ilang staff. Dala mga balita mula sa labas. Sir Lance, trending po si news. Lahat ng media outlet pinag-uusapan yung bata na nagligtas sa Eltech. Ang headline daw, anak ng janitor, genius na nagligtas ng multimillion company. Napatigil si Rolly at napahawak sa balikat ng anak niya.

Si Genesis naman ay hindi makapaniwala. “Tay, sikat na po ba ako?” “Hindi lang sikat, anak. Inspirasyon ka na.” Nagtawanan ang lahat. Kahit si Lance na kilala sa pagiging seryoso ay hindi napigilang mapangiti. Muli siyang lumapit sa bata. Genesis, gusto kong marinig yung gusto mong pangarap. Sabihin mo nga sa amin anong gusto mong maging paglaki mo? Ah gusto ko pong gumawa ng system na makakatulong sa mga mahihirap.

Para po yung mga tulad ni tatay, hindi na kailangang mahirapan. Gusto ko pong gumawa ng AI na tutulong sa mga tao. Hindi mananakit. Tumahimik ang lahat. Walang nagsalita. Pero halata sa mga mukha nila ang paghanga. Isang batang hindi lang matalino kundi may puso din. Tama yang Genesis. Ang tunay na talino ay yung ginagamit para sa kabutihan.

Samantala, sa labas ng server room, unti-unti ng sumikat ang araw. Ang liwanag ay pumapasok sa mga salamin ng gusali. Tanda ng panibagong simula hindi lang para sa kumpanya kundi para rin sa mag-ama. Habang naglalakad palabas si Genesis kasama ang kanyang ama, may mga empleyadong tumatapik sa balikat ni Rolly at may mga bumabati sa bata.

Good job, kid. Ikaw ang hero namin. Salamat po. Pero teamwork lang po ‘yan. At bago sila lumabas ng gusali, huminto sila sa pintuan. Tumingin sa mag-ama at nagsabing, “Roly, Genesis, salamat. Dahil sa inyo, hindi lang kumpanya ang nailigtas kundi pananampalataya ko rin sa mga tao.” Ngumiti si Genesis.

Bitbit ang lumang tablet na minsan pinaglalaruan niya. Ngayon ay simbolo na ng pag-asa. At sa paglalakad nila palabas ng gusali, ang unang sinag ng araw ay tumama sa kanilang mukha. Tanda ng isang bagong yugto sa kanilang buhay. Samantala, sa kabilang banda naman, makalipas ang ilang buwan mula sa insidenteng muntik lang ikabagsak ng kumpanya.

Unti-unti ng bumalik sa normal ang takbo ng ITech Corporation. Pero sa pagkakataong ito may malaking pagbabago hindi lang sa sistema kundi sa puso ng bawat empleyado. Dahil sa batang iyon, sa tulong ni Genesis, muling bumangon ng ITech. Kaya ngayong araw, opisyal kong inaanunsyo na ang ating bagong cyber security program ay pangangalanang Project Genesis.

Dahil sa sinabi ng CEO na si Lance ay nagpalakpakan ang buong silid. Nakatingin si Rolly sa anak niya sa gilid at halatang proud na proud. Hindi ko talaga inakalang darating ong araw na to anak. Dati habang naglilinis ako ng saig, pangarap ko lang na makita kang makapasok sa opisina. Pero ngayon ikaw na ang dahilan kung bakit may kumpanya pa sila.

Tay, kung hindi dahil sa’yo, hindi ko matututunang magpursige. Nung nag-aaral ako mag-isa sa lumang computer na nasira mo noon, lagi kong iniisip. Balang araw gusto kong makagawa ng pagbabago. Si Genesis dating anak ng janitor ngayon ay opisyal ng head of cyb security ng kumpanya.

Ang pinakabatang opisyal sa kasaysayan ng ITech. Genesis. Gusto kong magpasalamat. Hindi mo lang nailigtas ang kumpanya. Pinalakas mo rin kami. At Roly, kung ano man ang plano mo sa hinaharap, tandaan mo, palaging bukas sao ang pintuan din tulad sa iyong anak. Wala po yun, Sir Lance. Salamat din po. Pero gusto kong balang araw makapagpatayo rin ng foundation para sa mga kabataang mahihilig sa computer pero walang kakayahang mag-aral.

Yan ang gusto kong marinig Genesis. Katalinuhan mo may puso ka pa din. Lahat sila’y ngumiti. Si Role ay tahimik lang. Nangingilid ang luhawa sa saya. Lumipas mga taon, naging inspirasyon si Genesis sa marami. Si Rolly, ang dating janitor ay nagturo ng disiplina at kababa ang loob sa mga bagong empleyado. At si Gabin na minsang natakot mawala ng lahat ay natutong maniwala sa kakayahan ng bawat tao.

Ano man ang kanilang pinagmulan. Anak, tingnan mo yung mga ilaw sa baba. Ganyan ang buhay. Kahit gaano kadilim, may pa rin kung marunong kang maniwala. Tay, ikaw lang po ang ilaw ko. Habang nag-uusap ang mag-ama ay tahimik na lumapit si Lance dala ang plake. Rolly, Genesis, ito ang karangalan na dapat sa inyo. Iniabot niya ang plaki.

Tumulo ang luhawa ni Rolly habang niyakap ang anak niya. At mula noon, naging alamat sa loob ng industriya ang mag-ama. Ang kwento nila ay naging isang inspirasyon at naging pag-asa sa bawat taong nawawalan ng tiwala at kumpyansa sa kanilang mga sarili. Kayo, ano pong masasabi niyo sa maigsing kwento natin ngayon at kung anong mga aral po ang mga natutunan ninyo? Maaari niyo po bang i-comment d sa baba do sa comment section para muli ko pong mabasa?