nagpunta sa bahay kubo ang babaeng CEO upang dumalo sa kaarawan ng kanyang janitor pero hindi niya akalain na mayroon siyang kagulat-gulat na matutuklasan Magandang araw sa inyo mga kas serye ngayon ay buklatin natin ang panibagong pahina na naglalaman ng paksang ang panibagong  simula sa isang maliit na baryo na napapaligiran ng berdeng kabundukan matatagpuan ng tahimik na pamayan ng mga magsasaka dito sa likod ng bawat tanim at sa ilalim ng bawat anino ng mga puno nagtagpo ang landas nina lila at mario

si lila anak ng mayamang mag-asawa na nagmamay-ari ng malalawak na lupain ay kilala sa baryo bilang isang edukada at marikit na dalaga Samantalang si maro isang masipag at mapagkumbabang magsasaka ay namuhay ng simple Kumikita lamang mula sa lupaing inuupahan niya mula sa pamilya ni lila sa kabila ng kanilang Magkaibang Mundo unti-unting nahuhulog ang loob nila sa isa’t isa sa bawat pagkikita nila sa bukirin napupuno ng tao at mga lihim na pangarap ang kanilang mga usapan Alam mo lila ani ni Mario isang dapit hapon habang Magkatabi silang

nakaupo sa ilalim ng puno ng akasya Pangarap kong magkaroon ng sariling lupa hindi na ako mangungupahan at may itatayo ko ang bahay na para sa sarili kong pamilya ngumiti si lila habang tinitingnan ang mukha ni Mario napagod ngunit puno ng sigla Mario naniniwala ako SAO Ang sipag mo at determinasyon ang magdadala SAO sa pangarap mo At kapag nangyari yon Gusto kong maging bahagi ng pangarap mo hinawakan ni Mario ang kamay ni lila isang hawak na puno ng pag-asa ngunit kasabay ng kanilang pangarap ay ang takot na nakatago sa kanilang mga

puso ang pagtutol ng mga magulang ni lila alam nilang hindi kailan man matatanggap ng mga ito ang kanilang relasyon lila nakikipagkita ka na naman ba doon sa magsasaka tanong ni Donya Clara isang hapon nang makita niya ang kanyang anak na pawisan mata tapos ng tila mahabang lakad nanlamig si lila ngunit pilit na itinatago ang kaba naglakad-lakad lang po ako Inay ngunit ang malamig na tingin ng kanyang ina ay sapat na para maramdaman ni lila na hindi ito naniniwala anak paulit-ulit ko ng sinasabi sayo hindi bagay sayo ang isang

tulad ni Mario anak mataas ang pangarap namin para SAO Huwag mong sirain yon hindi Sumagot si lila ngunit sa loob-loob niya alam niyang kailan man ay hindi niya kayang talikuran si Mario mahal niya ito ng higit pa sa kahit anong kayamanan na maibibigay ng kanyang pamilya Lumipas ang mga buwan at sa kabila ng mga lihim nilang pagkikita isang bagay ang nagpatigil sa tahimik nilang mundo isang umaga nagising si lila na hindi maipaliwanag ang kanyang nararamdaman Madalas siyang makaramdam ng pagkahilo at biglang pagkapagod nang magpunta siya sa

manggagamot ng baryo agad yang nalaman ang kanyang kalagayan siya ay nagdadalang tao parang gumuho ang mundo ni lila ng malaman niyang balita sa takot at kaba ibinahagi niya ito kay Mario sa kanilang ang tagpuan sa ilalim ng puno ng akasya Mario may mahalaga kong sasabihin SAO nag nagdadalang tao ako nanlaki ang mga mata ni Mario sa gulat ngunit agad itong napalitan ng saya lila magiging ama na ako tanong niya habang hina apos ang mukha ng dalaga Hindi mo alam kung gaano ako kasaya ngayon Ngunit kahit na may ngiti sa labi

ni Mario alam nilang pareho na ito ay simula ng mas malaking hamon paano nila haharapin ang galit ng mga magulang ni lila hindi nagtagal nalaman ng pamilya ni lila ang kanyang kalagayan sa oras na iyon hindi na nila ito maitago kinumpronta siya ng niyang mga magulang sa kanilang malawak na sala lila sigaw ni Don Federico habang naglalakad pabalik-balik sa harap niya Paano mo nagawang ipahiya kami ng ganito isang magsasaka ang ama ng iyong dinadala napakalaking kahihiyan lila dugtong ni Donya Clara inihanda na namin ang lahat para SAO Binuhay ka

namin ng marangya binigyan ng edukasyon at ngayon Sisirain mo lahat ng to para sa isang hamak na magsasaka napaluhod si lila sa harap ng kanyang mga magulang Inay itay Patawarin niyo ako pero mahal na mahal ko po si Mario hindi ko po kayang talikuran siya at ang batang to anak namin Pakiusap Hwag niyo kaming itakwil ngunit tila naging bato ang puso ng kanyang mga magulang lila mariing sabi ni don Federico binibigyan kita ng dalawang pagpipilian isuko mo ang bata talikuran si Mario o itatakwil ka namin bilang anak nanginig si lila sa mga salitang

narinig ramdam niya ang bigat ng ultimatum na ipinataw sa kanya sa kabila ng sakit mahigpit niyang hinawakan ang kanyang tiyan na tila pinoprotektahan ang kanyang anak mula sa galit ng mundo ang mga buwan ng pagbubuntis ni lila ay puno ng halo-halong damdamin takot kalungkutan at kaunting saya Sa kabila ng lahat ng hirap sa kabila ng pagtakwil ng kanyang pamilya at mga mata ng baryo na puno ng paghatol Pinili niyang ipagpatuloy ang pagbubuntis sa bawat araw na lumilipas naging Mas malinaw sa kanya na ang pagmamahal niya

kay Mario at sa batang dinadala niya ay mas matimbang kaysa sa kahihiya na iniisip ng kanyang mga magulang hindi madali ang buwan para kay lila sa bawat gabi Naririnig niya ang mga galit na bulong sa kanyang ama’t ina ngunit sa tuwing mararamdaman niyang sumisipa ang kanyang anak sa kanyang sinapupunan na nalilimutan niya ang lahat para kay lila ang batang iyon ay simbolo ng kanyang pagmamahal kay Mario at walang sinum man ang maaaring magpawala nito sa kanya pagkalipas ng siyam na buwan dumating ang araw na pinakahihintay

ngunit kinatatakutan din ni lila isinilang niya ang isang malusog na sanggol na lalaki ang kanyang mga mata ay parang kay Mario madilim at puno ng sigla habang ang kanyang iti ay tila kay lila banayad at puno ng pagmamahal habang hawak niya ang kanyang anak bumuhos ang luha sa kanyang mga mata naroon si Mario sa tabi niya hinahaplos ang kanyang buhok habang pinagmamasdan ng kanilang anak sa kabila ng hirap na pinagdaraanan nila na puno ang maliit na silid na iyon ng kaligayahan lila sambit ni Mario habang nakatingin

sa anak nilang Bagong Silang napakaganda niya Salamat sa pagbibigay sa akin ng ganitong regalo mahal ko siya Mario sagot ni lila habang masuyong hinahaplos ang pisngi ng bata Siya ang pinakamagandang bahagi ng pagmamahala natin ngunit sa likod ng kanilang mga ngiti ay Naroon ang realidad na hindi pa rin nagbabago ang galit ng mga magulang ni lila na Lalong tumitindi matapos ang pagkasilang ng bata nang maiuwi na ni lila ang bata sa kanilang bahay agad siyang hinarap ng kanyang mga magulang nakaupo sina Don Federico at Dona Clara

sa malawak na sala ng kanilang mansyon ang kanilang mga mukha ay puno ng malamig na galit lila malamig na sambit ni Federico Anong balak mo ngayon dinala mo ang bata dito pero hindi mo ba naiisip kung anong kahihiya ng dulot nito sa pamilya natin hindi agad nakasagot si lila mahigpit niyang hawak ang kanyang anak tila pinoprotektahan ito mula sa mapanakit na salita ng kanyang ama Inay itay anak ko po siya anak namin ni Mario hindi ko po siya kayang iwan anak mo alam mo bang ang batang yan ay isang paalala ng pagkakamali mo isang

kahihiya na dadalhin ang ating pamilya habang buhay Lumapit si Don Federico at huminga ng malalim pilit pinapakalma ang kanyang sarili lila binibigyan kita ng huling pagkakataon mayroon kang dalawang pagpipilian iwan mo ang batang yan sa ama niya Doon siya nababagay sa isang dukhang magsasaka o Umalis ka sa bahay na to Huwag ng bumalik pa Kung pipiliin mong sumama sa kanya kalimutan na naming naging anak ka namin tumigil ang mundo ni lila sa kanyang narinig napaiyak siya habang pilit na iniisip kung paano haharapin

ang ganitong sitwasyon mahal niya ang kanyang anak Ngunit Mahal din niya ang kanyang pamilya ang at ng desisyon ay parang isang malaking bato na nakadagan sa kanyang puso kinabukasan ipinaabot niya kay Mario ang balita nagtagpo sila sa ilalim ng puno ng akasya ang paborito nilang tagpuan bitbit ni lila ang kanilang anak nabalot sa isang simpleng kumot Mario hindi ko na kayang manatili sa bahay namin kasama ang ating anak pinipilit nila akong pumili ang pamilya ko O ang bata nagulat si Mario at ano ang pinili mo lila napatingin si lila sa kanilang anak

at tumulo ang luha sa kanyang pisngi Mario hindi ko kayang talikuran ang aking pamilya Sila ang nagbigay sa akin ang lahat ngunit hindi ko rin kayang ipagkait Sao ang ating anak Hindi ko kaya Mario hinaplos ni Mario ang buhok ni lila ang kanyang mga matay puno ng lungkot ngunit hindi galit alam niyang Napakahirap ng desisyong ito para sa kanya lila kung ito ang kailangan mong gawin tatanggapin ko ngunit ipapangako ko sayo aalagaan kong ating anak hindi ko siya pababayaan umiling si lila pilit pinipigilan ang kanyang paghagulgol

Pasensya ka na Mario ha Pasensya ka na kung wala akong lakas na lumaban para sa atin hinawakan ni Mario ang sanggol marahang kinuha mula sa bisig ni lila walang kailangang humingi ng tawad lila ang mahalaga mahal mo siya mahal mo kami sa huling pagkakataon taon Nagkatinginan sina nila at mario sa kanilang mga mata ay naroon ng sakit at pangungulila na hindi kayang ipaliwanag ng mga salita ang malamig na hangin ng dapit hapon ay tila mas sumasalamin sa kanilang damdamin isang pag-ibig na pinutol ng mga panlabas na

hadlang bitbit ang sanggol dahan-dahang lumayo si Mario sa bawat akbang tila dinurog ang puso ni lila nakatayo lamang siya sa ilalim ng pulo ng akasya pinagmamasdan ng nobyo at ang kanilang anak na palayo ng palayo sa sandaling iyon naramdaman niya ang bigat ng kanyang desisyon ang boses ng kanyang ina at ama ay parang mga kadena na pumipigil sa kanya ngunit ang puso niya ay umiiyak Para sa kanyang anak si Mario naman habang naglalakad pauwi sa maliit niyang tahanan ay punong-puno ng Pangako alam niyang mahirap ang mag magiging buhay nila

ngunit gagawin niyang lahat para sa kanyang anak ang bata ang magsisilbing ala-ala ng pagmamahala nila ni lila kahit na alam niyang maaaring Hindi na sila muling Magkita pa isang linggo ang lumipas mula ng maghiwalay sina lila at mario sa bawat Araw na nagdaan tila patalim ang bawat sandali para kay lila ang mga yakap at ngiti ng kanyang anak ay nanana sa kanyang isipan na parang musika na paulit-ulit niyang naririnig Ngunit sa kabila ng lungkot at pangungulila pilit niyang iniharap ang sarili sa realidad ng buhay at sa ilalim ng bubong ng

kanyang mga magulang isang maagang umaga habang Nagkakape lila sa kanilang malawak na balkonahe dumating ang hindi inaasahang bisita isang kalesang huminto sa harap ng kanilang Man at mula rito ay bumaba ang isang matandang lalaki na may maayos na pananamit at mataas na tindig kilala ito ni lila bilang isang si Don Vicente isang tanyag na negosyante mula sa karatig Baro mayaman makapangyarihan at kilala bilang isang taong tagapagtayo ng maraming negosyo sa buong probinsya agad na nagmadaling sinalubong ng kanyang mga magulang si

Don Vicente na parang isang Maharlika na Bumisita sa kanilang tahanan Lumapit si Donya Clara kay lila at malumanay na sinabi anak pumarito ka o si Don Vicente para makilala ka isa siyang mabuting tao at nais ka naming ipakilala sa kanya napatigil si lila pilit inuunawang sitwasyon ngunit ang totoo ramdam niyang malamig na hangarin sa bawat salita ng kanyang ina hindi ito si pagkikita sa likod ng magalang na kilos ng kanyang mga magulang ay Naroon ang isang lihim na plano sa pagkainan habang magkasama silang kumakain Nagsalita si

Don Federico Don Vicente Alam kong hindi na kami kailangang magpakilala ng husto ang aming anak na si lila isang mabuting babae maganda edukada at may maayos na asal naniniwala k siya ang karapatdapat para sa isang lalaking katulad mo ngumiti si Don Vicente ang kanyang mga mata ay tila nagtatak kay lila Tunay ngang maganda ang inyong anak at ako’y nagpapasalamat na isinasaalang-alang niyo ako bilang bahagi ng kanyang hinaharap sa tingin ko ay magandang magiging kinabukasan namin napuno ng kabang dibdib ni lila

alam niya na ang kanilang usapan ay hindi tungkol sa kanya Bilang tao kundi tungkol sa pangangalakal ng kanyang buhay para sa kayamanan ngunit nanatili siyang tahimik sa takot na magalit ang kanyang ama nang matapos ang hapunan kinausap siya ng kanyang mga magulang sa kanilang sala lila Ito na ang pagkakataon mong muling makabangon mula sa pagkakamali mo ang pagpapakasal kay Don Vicente ay hindi lamang para sa iyong kapakanan kundi para na rin sa ating pamilya pero Nay Hindi ko siya mahal paano ako mabubuhay sa piling ng isang taong hindi

ko kilala sumingit si Don Federico ang kanyang tinig ay puno ng galit lila Hindi mo naiintindihan ang halaga nito ang kasal na ito ang magbabalik ng respeto sa pamilya natin hindi tatanggapin ni Don Vicente ng isang babae na may anak sa ibang lalaki Kaya nga pinilit ka naming iwan ng bata para magkaroon ka ng pagkakataong ayusin ang buhay mo sa mga salitang iyon parang may tumusok sa puso ni lila ang dahilan ng lahat ng sakit na maranasan niya a isang ambisyon ng kanyang mga magulang ang bata ang kanyang anak ay hindi na kailan man

tinanggap nila bilang bahagi ng kanyang buhay dahil sa ganitong klaseng pagpapasya sa mga sumunod na araw naging mabilis ang kaganapan pinag-usapan ang kasal isinukat ang mga damit at inihanda ang lahat para sa enggrandeng selebrasyon ngunit sa likod nito ng mga magagarang dekorasyon at masasarap na pagkain Naroon ang isang dalagang puno ng lungkot at walang kapangyarihan sa sarili niyang buhay sa gabi bago ang kasal nagkulong si sa kanyang silid nakaupo siya sa harap ng salamin nakatingin sa kanyang repleksyon ang kanyang mukha bagama’t

maganda ay puno ng lungkot ang kanyang mga mata ay puno ng luha na pilit niyang pinipigilan sa sandaling iyon bumalik sa kanyang ala-ala ang huling tagpo nila ni Mario ang mga mata nito na puno ng pangakong aalagaan ang kanilang anak ang anak na na hindi niya maaaring makasama kumatok si Donya Clara sa kanyang pintuan lila Alam kong mahirap to para SAO pero darating ang araw na magpapasalamat ka sa desisyong to si Don Vicente ay mabait at maaasahan magiging masaya ka rin sa kanya balang araw hindi Sumagot si lila

sa loob-loob niya alam niyang Hindi pera o marangyang buhay ang magpapaligaya sa kanya ang aing nais niya ay simpleng buhay Kasama si Mario at ang kanilang anak Ngunit alam niyang huli na ang lahat para magbago dumating ang araw ng kasal ang malaking simbahan ay puno ng mga bisita lahat ay nag-aabang sa enggrandeng seremonya si lila suot ng marangyang puting gawn ay naglakad sa gitna ng pasilyo kasama ang kanyang ama ngunit sa Bawat hakbang naramdaman niyang lalo siyang nalal layo sa buhay na minsan niyang pinangarap sa altar naghihintay si Don

Vicente nakangiti ito ngunit hindi niya kayang tumbasan ng lungkot sa puso ni lila nang Magkatabi na sila sa altar bigla niyang naramdaman ang bigat ng kanyang desisyon Ngunit huli na para tumalikod Sa Gitna ng seremonya habang binibigkas ng pari ang mga panalangin Naglakbay ang isip ni lila naiisip niya ang kanyang anak ang iti nito ang maliit na kamay na minsan niyang nahawakan naisip niya si Mario ang lalaking n ngako ng wagas na pagmamahal sa kanya sa sandaling iyon naramdaman niyang matinding pagkawala Ngunit wala

siyang magawa kundi ang magpatuloy matapos ang kasal Lumapit si lila sa malaking bahay ni Don Vicente sa karatig baryo ang bahay na iyon ay puno ng marangyang kagamitan at mga taga-silbi Ngunit sa kabila ng kanyang kayamanan nanatiling malamig at walang buhay ang lugar na iyon para kay lila araw-araw ginugol niya ang oras sa pagtingin sa mga bintana iniisip kung ano ng nangyari kay Mario at sa kanilang anak si Don Vicente bagamat mabait at Mapagbigay ay nanatiling malayo sa kanya ang relasyon nila ay parang isang

kasunduan lamang isang porma maldad na kailangan nilang panatilihin para sa kapakanan ng kanilang pangalan lila sabi ni don Vicente isang gabi habang sila’y magkasabay na kumakain Alam kong hindi mo to ginusto ngunit sana matutunan mo akong mahalin Sa paglipas ng panahon ngumiti si lila ng bahagya ngunit hindi sumagot sa kanyang puso alam niyang ang tunay na pagmamahal ay hindi matututunan lalo na kung ito’y pilit sa kabila ng lahat sinikap ni lila na gawin ang kanyang tungkulin bilang asawa dumalo siya sa mga sosyal na

pagtitipon pinanatili ang imahe ng isang mabuting may bahay at naging modelo ng isang marangyang Ginang ngunit sa bawat ngiti at pakikihalubilo naroon ng Kalungkutan na hindi niya maitatago sa kanyang puso nananatiling buhay ang pag-ibig niya kay Mario at ang pananabik sa kanyang anak ang bawat araw ay parang isang bilangguan para sa kanya isang paulit-ulit na ala-ala ng mga bagay na nawala sa kanya dahil sa mga desisyong hindi niya ginusto sa kanyang Pananahimik unti-unti siyang naghihintay ng pagkakataon isang araw kung kailan

maaaring magbago ang lahat ngunit sa ngayon ang kanyang buhay ay puno ng kayamanan ngunit salat sa tunay na pagmamahal Lumipas ang tatlong Dekada mula ng magpaalam si lila Kay Mario at sa kanilang anak sa paglipas ng panahon maraming nagbago sa buhay ni lila siya ngayon ay 50 taong gulang kilala bilang isang matagumpay na negosyante Ang yumaong si Don Vicente ang kanyang asawang naging kasundo niya sa negosyo ngunit hindi kailan man naging malapit sa puso niya ay iniwan sa kanyaang malaking kumpanya na kanilang itinaguyod

sa kabila ng marangyang buhay na kanyang tinatamasa si lila ay madalas makaramdam ng kalungkutan sa kanyang malawak na opisina na pinalamutian ng mga mahahalagang kasangkapan natutulala siya habang iniisip ang mga taong nawala sa kanyang buhay si Don Vicente ang kanyang mga magulang at higit sa lahat ang anak na hindi niya muling nakita sa bawat pag-iisa ni lila muling Bumabalik Ang mga ala-ala ng kahapon ang mga mata ng kanyang anak ay huling yakap ni Mario at ang galit ng kanyang mga magulang ay parang mga

aninong hindi na nawala sa kanyang isipan bagama’t na gawa niyang magtagumpay sa negosyo at yum mama ng husto hindi niya maikakaila na may bahagi ng kanyang buhay na laging hungkag sa kabila nito nagpatuloy si lila sinubukang takpan ang kanyang lungkot sa pamamagitan ng pagtatrabaho ng walang pahinga sa gitna ng kanyang abalang pamumuhay may isang tao na tilang nagdala ng liwanag sa kanyang madilim na mundo Siya ay si Ben isang masayahing janitor sa kanilang opisina si Ben ay nasa huling bahagi ng kanyang mga trenta

may maaliwalas na mukha at palaging nakangiti hindi siya pangkaraniwang janitor palabiro masigasig sa trabaho at palaging may kwento o biro na nakakapukaw ng pansin tuwing nililinis ni Ben ang opisina ni lila laging may dalang saya isang umaga habang tinatanggal niya ang alikabok mula sa mesa ni lila nagsimula siyang magkwento Ma’am lila anin ni Ben Alam niyo ba nung bata pa ako palagi akong napapagalitan ng nanay ko dahil mas inuuna kong maglaro kaysa mag-aral ang palagi niyang sinasabi sa akin Ben h mo mababayaran ng utang sa

tindahan Kung puro Piko lang ang alam mo natawa si lila matagal-tagal na rin ng muli siyang tumawa ng ganito mukhang magaling kang maglaro n Ben ah sagot niya habang iniinom ang kanyang kape Oo naman ma’am pero ngayon janitor na lang ako biro ni Ben na sinundan ng malutong na halaka sa simpleng usapan nilang iyon naramdaman ni lila ang kakaibang saya hindi siya sanay sa ganitong uri ng pakikitungo sa loob ng maraming taon puro pormalidad ang kanyang Nakasanayan sa mga opisyal na pagpupulong at sa pakikisalamuha sa mga taong nasa mataas

na posisyon ngunit kay Ben ang lahat ay tila natural walang pag-aalinlangan walang paga isang simpleng ugnayan na pamilyar sa kanyang puso madalas silang magkasabay kumain ng tanghalian sa kanilang mga pagkain Mas lalong napapalapit ang loob ni lila kay Ben maraming kwento si Ben tungkol sa kanyang buhay kung paano siya lumaki sa probinsya at kung paanong bata pa lamang siya ay namulat na siya sa hirap ng buhay at kung paano niya nagawang maghanap buhay para suportahan ang kanyang pamilya Alam mo ma’am sabi ni Ben Isang araw

habang kumakain ang adobo ang pangarap ko lang noon ay magkaroon ng pamilya na hindi kailangang maghirap Gusto ko sanang Bigyan ang mga anak ko ng mas magandang buhay kaysa sa akin napansin ni lila ang kinang sa mga mata ni Ben habang sinasabi ito sa kabila ng pagiging Payak ng kanyang pangarap puno ito ng pagmamahal at dedikasyon isang damdaming matagal ng nawala kay lila unti-unti niyang naramdaman na sa tuwing kausap niya si Ben parang may kahalintulad itong damdaming minsan niyang naramdaman noon para sa kanyang

sariling anak Ben May mga anak ka na ba umiling si Ben ngunit ngumiti Wala pa po ma’am pero kung sakaling magkakaroon ako sisiguraduhin kong mararamdaman nila na mahal na mahal sila ng tatay nila ang mga salitang iyon ay tila tusok sa kanyang puso muli na namang bumalik sa kanyang ala-ala ang anak na hindi niya naalagaan ang sanggol na iniwan niya kay Mario sa sandaling iyon naisip niya kung nasan na kaya ang kanyang anak lumaki kaya itong masaya or nakilala ba nito ang pagmamahal ng isang ina habang tumatagal ang kanilang

samahan Mas lalong naramdaman ni lila na parang mag-ina na rin ang turingan nila ni Ben sa bawat pagkakataon sila’y magkausap mas nagiging bukas si lila tungkol sa kanyang nakaraan isang araw Habang naglilinis si Ben sa opisina ni lila nagtanong ito Ma’am bakit parang madalas kayong malungkot napakayaman niyo at ang dami niyong natulungan Ano pa kaya ang kulang tahimik na tumingin si lila sa bintana ng kanyang opisina ang tanao ng abalang lungsod ay sa labas tila sumasalamin sa kanyang buhay mataas marangya Ngunit walang

sigla Ben May mga bagay na kahit gaano k kayaman hindi mo mabibili isa na roon ang oras na Nawala hindi mo na maibabalik ang mga sandaling nasayang mo kahit anong gawin mo hindi kaagad nakaimik si Ben ngunit napansin niyang tila may bigat sa boses ni lila Hinayaan niyang magpatuloy ito doon may mga pagkakataon akong pipiliin ng pagmamahal pero pinili ko ang pera ang pangalan ng pamilya namin at ngayon naiwan ako dito mag-isa sa unang pagkakataon nakita ni Ben ang ibang lila isang babaeng nagtatago ng napakalalim na sugat sa

kabila ng kanyang marangyang anyo sa pagkakataong iyon tumango si Ben at nagsalita ma’am hindi pa huli ang lahat Hindi natin kayang balikan ng nakaraan pero Kaya pa nating ayusin ang hinaharap mula sa araw na iyon Mas lalong naging malapit sina lila at Ben ang dating simpley samahan ng isang boss at janitor ay unti-unting nagiging mas malalim na pagkakaibigan sa kabila ng kanilang Magkaibang kalagayan sa buhay nagkaroon sila ng koneksyon na hindi maipaliwanag para kay lila si Ben ay hindi lamang isang empleyado si Ben ay nagsisilbing paalala

sa kanya na ang tunay na kaligayahan ay hindi nakikita sa materyal na bagay kundi sa mga simpleng ugnayan na puno ng pagmamahal at malasakit sa bawat araw na dumaraan nagkakaroon si lila ng lakas na loob na harapin ang kanyang nakaraan bagama’t Hindi niya pa alam kung paano magsisimula alam niyang si Ben ang nagbigay sa kanya ng inspirasyon upang hanapin ang mga sagot sa mga tanong na matagal na niyang iniiwasan isang maaliwalas na umaga sa opisina ni lila tahimik na naglilinis si Ben habang pinupunasan ng mesa tumingin

siya kay lila na abala sa kanyang laptop halatang nag-aalangan ngunit sa huli ay naglakas loob siyang magsalita ma’am lila Pwede ko po ba kayong imbitahan sa bahay namin bukas kaarawan ko po kasi nag-angat ng tingin si lila mula sa kanyang laptop at ngumiti talaga kaarawan mo pala bukas Ba’t ngayon mo lang sinabi Oo naman din punta ako ngunit nagdalawang Isip pa rin si si Ben Ma’am Pasensya na po kung medyo magulo sa amin kubo lang po ang bahay namin at simple lang ang handa baka po hindi kayo komportable Ben Huwag kang mag-alala

hindi ako maarte at masaya akong makasama ka sa espesyal na araw mo kinabukasan matapos ang kanyang trabaho naghanda si lila para sa pagpunta sa bahay ni Ben isinuot niya ang isang simpleng damit na hindi gaanong marangya alam niyang hindi bagay ang magagarbong kasuotan sa lugar na pupuntahan nila nang dumating si Ben sa opisina para sunduin siya ngumiti ito ng makita si lila Ma’am handa na po kayo Oo naman Tara na sumakay sila sa magarang kotse ni lila habang binabaybay nila ang kalsada kitang-kita sa mukha ni Ben ng

pagkamangha hindi siya sanay sumakay sa ganoong klase ng sasakyan ngunit hindi niya maikaila ang kasabikan na ipakita kay lila ang kanyang tahanan habang papalapit sila sa lugar napansin nilang tanawin sa labas ng bintana sa bawat dinaanan nilang taniman ilog at mga kubo parang may pamilyar na damdami na bumalot sa kanya ang mga bundok sa malayo at ang tahimik na baryo ay nagdulot ng kakaibang kirot sa kanyang puso sa hindi maipaliwanag na dahilan tila nagbabalik ang mga ala-ala ng nakaraan na matagal na niyang

ibinaon Ah Ben saan ba talaga ang bahay niyo parang pamilya lang pa parang Pamilyar yung yung lugar na to ah Dito po ako lumaki Ma’am malapit po kami sa baryong nasa gilid ng bundok matahimik at simpleng lugar lang po Patuloy ang kanilang paglalakbay at habang papalapit sila Sa baryo lalo lamang tumitindi ang nararamdamang kabog sa lib ni lila hindi niya mawari kung bakit dila may udyok sa kanyang puso na alamin ang koneksyon niya sa lugar na iyon Sa wakas dumating sila sa bahay ni Ben isang maliit na kubo na napapalibutan ng tanim na gulay at ilang

punong kahoy sa labas ay nag hinihintay ang pamilya ni Ben ang kanyang ina mga nakababatang kapatid at ilang malalapit na kaibigan agad na bumaba si Ben mula sa kotse at masiglang pinakilala si lila nanay ita po si Ma’am lila ang boss ko siya pong sinasabi kong pupunta nagmano si lila sa ina ni Ben na agad naman siyang sinalubong ng mainit na ngiti Ma’am maraming salamat po at pinagbigyan niyo ang imbitasyon ng anak ko pasensya na po kung medyo magulo rito ha Huwag po kayong mag-alala nanay Ang ganda ng lugar niyo napakaaliwalas

habang iniikot ni Ben si lila sa paligid Hindi mapigilan ni lila ang pagmamasid sa kapaligiran ang mga tanawin ang amoy ng hangin at ang katahimikan ng baryo ay nagdadala ng hindi maipaliwanag damdamin sa kanya napatigil siya ng makitang isang puno ng akasya malapit sa bahay ni Ben biglang nanumbalik ang mga ala-ala ng kanyang kabataan ang mga lihim na tagpuan ang mahigpit na yakap at ang mga pangarap na Nawala Ah Ben matagal na bang nandiyan ng puno na ng akasya na yan Opo Ma’am sabi ng mga matatanda dito mahigit L taon na raw ang tanda niyan

doon po ako madalas tumambay Nung bata po ako tumango si lila ngunit ang kaniyang isipan ay nasa ibang lugar napatingin siya kay Ben at sa unang pagkakataon tila May nakita siyang kakaiba sa lalaki isang bagay na hindi niya maipaliwanag ang kanyang mukha ang kanyang mga mata parang may kung anong pamilyar na aspeto sa kanila pagkatapos ng hapunan naupo si lila sa harap ng bahay kasamang ina ni Ben ang dalawa’y nagkwentuhan tungkol sa buhay Sa baryo at sa hirap na pinagdaanan ng kanilang pamilya Ma’am sabi ng ina ni Ben hindi

namin akalain na magiging ganito kabait si Ben sa kanyang trabaho napakasipag niyang anak at kahit mahirap ang buhay Hindi yan sumusuko napakabuting tao nga ho ni Ben palagi niyang pinapasaya ang araw ko sa opisina habang nagkekwentuhan Hindi mapigilan ni lila na itanong ang tungkol sa pamilya ni Ben nanay nasan po ang tatay ni Ben Kasama po ba niyo siya biglang naging seryoso ang mukha ng ina ni Ben Ma’am ang totoo hindi ko po tunay na anak si Ben siya po’y iniwan sa akin nung siya’y sanggol pa lamang ang tatay

niya si Mario isang mabuting kaibigan ipinagkatiwala niya si Ben sa amin bago siya umalis upang magtrabaho sa ibang lugar Uuwi nga po sana siya ngayon dito dahil kaarawan ni Ben pero meron daw po silang trabaho na kailangang tapusin kaya bukas na lang daw po siya makakauwi rito tumigil ang mundo ni lila sa narinig ang Matagal na matagal na niyang hindi naririnig ay parang kidlat na tumama sa kanyang puso Mario tanong niya halos pabulong ang pangalan ng tatay ni Ben ay Mario Oho sabi niya mahal na mahal niyaang ina ni Ben pero hindi sila

maaaaring magsama kaya iniwan niya sa amin ang bata pero hindi na siya muling nagbalik nanginig ang mga kamay ni lila ang pamilyar na tanawin at ang pangalan ni Mario at ang mga ala-ala na nakaraan ay biglang nagdugtong dugtong sa kanyang isipan tumingin siya kay Ben na sa kasalukuyang masayang nakikipaglaro sa kanyang mga nak kababatang kapatid napansin niya ang mga mata nito ang parehong mata na minsang tumingin sa kanya ng may pagmamahal at pangako Ben Anak kita bulong niya sa sarili kinabukasan Bumalik si lila sa

kanyang mansyon ngunit hindi siya mapalagay ang gabing iyon sa bahay ni Ben ay nagdala ng hindi mabilang na tanong at emosyon kung siya nga ang ina ni Ben paano niya sasabihin Ito paano niya haharapin ang katotohanan na iniwan niya ang kanyang anak at ngayon pagkatapos ng tatlong Dekada ay nasa harap na niya ito alam ng kanyang takot at pagdududa ay tila sumabog sa kanyang dibdib Ngunit sa kabila ng lahat alam niyang kailangan niyang gumawa ng hakbang hindi na niya kayang manahimik pa si Ben ang lalaking nagdala ng liwanag sa kanyang buhay ay

maaaaring ang anak na matagal na niyang pinangarap muling makasama sa pagkakataong ito determinado si lila na harapin ang kanyang nakaraan ang kwento ng pagmamahala na nasira ng ambisyon at ang kwento ng isang anak na iniwan ngunit nananatili sa kanyang puso hindi na niya hahayaan ang pagkakataong ito na lumipas kinabukas an buong maghapon ay hindi mapakali si lila ang natuklasan niya tungkol kay Ben ay parang mabigat na lihim na hindi niya alam kung paano ilalabas gusto niyang bumalik sa bahay ni Ben upang kumpirmahin ang kanyang mga

hinala ngunit Natatakot siya Paano kung totoo nga paano niya haharapin ang kanyang anak ang anak na iniwan niya tatlong Dekada na ang nakalipas bandang hapon nagpasya siya Dumaan siya sa opisina upang tapusin ang ilang gawain at pagkatapos ay dumeretso siya sa bahay ni Ben habang papalapit sa kubo unti-unti na namang Bumabalik Ang mga ala-ala ang maliit na baryong iyon ay puno ng mga anino ng kanyang nakaraan mga ala-ala ni Mario kanilang pagmamahalan at ng Anak na kailan man ay hindi niya nakalimutan pagdating niya sa bahay

bumaba siya mula sa kanyang kotse at marahang lumapit sa pintuan sa kanyang pagkakatayo napansin niyang may kakaibang katahimikan sa paligid Bigla siyang natigilan ng May narinig siyang pamilyar na boses mula sa loob ng bahay Mario mahinang bulong niya halos hindi makapaniwala dahan-dahang Lumapit si lila at sumilip sa loob ng bukas na pintuan doon nakita niyaang isang lalaking nakatalikod nakatayo sa tabi ng mesa habang hawak isang lumang litrato bagama’t hindi niya kita ang mukha nito kilala niya ang tindig ang

paraan ng pagkilos ang lalaking iyon ay walang iba kundi si Mario halos si h makahinga si lila hindi niya inaasahan na makikita pa niyang muli si Mario matapos ang napakahabang panahon hindi niya alam kung paano magsisimula ngunit bago siya makapag-isip ng sasabihin napansin ni Mario ang kanyang Pres lila mahinang Wika ni Mario magtama ang kanilang mga mata parang Huminto ang mundo Ang lalim ng kanilang mga tingin ay puno ng mga damdaming matagal ng itinago pagmamahal sakit at pangungulila walang makapagsalita si

lila ay nanginginig habang si Mario naman ay halatang emosyonal din ngunit pinipilit na manatiling kalmado Mario ikaw ba talaga tanong ni lila halos pabulong habang ang mga mata niya Uma apaw sa luha tumango si Mario hawak pa rin ang litrato sa kanyang kamay oo lila ako nga to Matagal na panahon ng lumipas pero hindi ko kailan man nakalimutan ang lahat bago pa man sila makapag-usap pa ng masinsinan Biglang dumating si Ben mula sa trabaho nakangiti itong naglakad papasok ng bahay ngunit bigla itong tumigil ng makita ang dalawa napansin niya ang

kakaibang titigan nina Mario at lila nagulat si Ben sa tensyon na pagitan ng dalawa at hindi niya maiwasang magtanong tatay Ma’am lila Kilala niyo po ba ang isa’t isa tanong niya halatang litong-lito sa nangyayari si lila ay Hindi makapagsalita napatingin siya kay Mario tila umaasa na ito ang magsisimula ng pal liwanag si Mario naman ay halatang hirap Ngunit alam niyang Wala na siyang maitatago Ben panimula ni Mario habang huminga ng malalim oras na siguro para malaman mo ang totoo napatingin si Ben sa kanyang

ama halatang naghihintay ng sagot nagpatuloy si Mario si lila siya ang iyong tunay na ina para kay parang Nabingi siya sa narinig tumigil ang lahat at ang mundo niya ay parang bumaliktad hindi siya makapaniwala tiningnan niya si lila ang babaeng boss na itinuring niyang inspirasyon at ngayon ay sinasabing siya ang kanyang ina Ano Anong ibig sabihin nito Tay tanong ni Ben halatang naguguluhan Paano to nangyari Ba’t ngayon ko lang nalaman si Mario ay tumingin kay lila tila nagbibigay sa kanya ng pagkakataon upang

magsalita ngunit si lila ay hindi makahanap ng tamang mga salita sa halip tumulo ang luha mula sa kanyang mga mata sa wakas naglakas loob siyang magsalita Ben panimula niya habang nanginginig ang boses matagal na ang panahon na ang nakalipas iniwan k kita dahil sa kagustuhan ng pamilya ko Pinilit nila akong pumili sa pagitan mo at ng aking pamilya Napakasakit ng desisyong iyon para sa akin at araw-araw Mula noon dinala ko ang bigat ng aking pagkakamali halos Hindi makapagsalita si Ben Kaya pala Kaya pala ang daming pagkakataon na

parang Pamilyar ka sa akin Ma’am lila pero bakit ngayon lang Bakit Ngayon ko lang to nalaman Lumapit si Mario sa kanyang anak at inilagay ang kamay sa balikat nito anak ginawa kong lahat para alagaan ka ang ina mo hindi niya ginustong nangyari doon pero ngayong magkaharap tayo ulit siguro Oras na para patawarin natin ang mga pagkukulang ng nakaraan sa ilalim ng maaliwalas na langit ng dapit hapon nanatili ang katahimikan sa loob ng bahay ni Ben sa gitna ng silid nakaupo si lila si Mario at si Ben tatlong taong pinagbuklod ng

tadhan ngunit pinaghiwalay ng pagkakataon ang bigat ng nakaraan ay nararamdaman sa bawat sulok ng kubo si lila ay nakayuko ang kanyang mga kamay ay nanginginig habang pinipilit niyang magpaliwanag Patawarin niyo ako simula niya habang ang boses ay nanginginig Mario Ben Alam kong Maraming taon ang nawala wala akong magawa noon kundi sundin ang mga magulang ko sila ang nagpasya para sa akin at ako naman naging mahina sa kabila ng pagmamahal ko sa inyo hindi ko kayang labanan ang kagustuhan nila bumagsak ang kanyang luha sa

kanyang mga pisngi tila lahat ng sakit na matagal niyang kinimkim ay bumuhos sa sandaling iyon hindi ko na bilang kung ilang gabi akong umiyak dahil sa pangungulila sa inyo hindi ko alam kung paano kayo hinarap ang buhay nawala ako pero ngayon nandito ako humihingi ng tawad sa lahat ng pagkukulang ko si Mario na tahimik lamang kanina Ay tumingin kay lila makikita sa kanyang mukha ang pagkalito isang halo ng galit at pag-unawa alam niyang Mahirap para kay lila ang desisyong ginawa nito noon ngunit hindi maitatanggi ang sakit na

iniwan ng nakaraan sa kabila nito nagpasya siyang magsalita lila Wika ni Mario hindi naging madali para sa akin ang mga tao nawala ka nang iniwan mo kami para akong nawala rin pero hindi ko masisisi ang buong pagkatao mo alam kong mahal mo ako noon Mahal mo rin si Ben ang sitwasyon lang talagang Nagdala sa atin sa ganito huminga siya ng malalim bago nagpatuloy ang mahalaga nandito ka ngayon hindi ko alam kung anong magiging kahulugan nito para sa atin pero ang pagkikita nating ito ay isa na ring panibagong simula si Ben naman ay nanatiling

tahimik sa isang sulok ngunit ang kanyang mga mata ay puno ng emosyon bam at masakit at magulong ang kanyang nararamdaman naramdaman din niyang sinseridad sa mga salita ng kanyang ina napagtanto niyang ang pagkakahiwalay nila noon ay hindi kailan man dahil sa kawalan ng pagmamahal kundi dahil sa mga pwersang hindi nila kayang kontrolin Inay mahinang sabi ni Ben habang pinupunas ang kanyang luha Hindi ko alam kung paano to tatanggapin sa loob ng maraming taon iniisip kung sino ang tunay kong ina kung bakit ako iniwan

pero ngayon sa wakas narinig ko na rin ang paliwanag mo Lumapit siya kay lila ang kanyang mga mata ay puno ng emosyon nararamdaman ko ng totoong sinasabi mo Hindi ko alam kung paano magsisimula pero gusto kong subukan Gusto kong makilala ka Bilang ina ko hindi napigilan ni lila ang muling pagbagsak ng kanyang luha umayo siya’t niyakap si Ben ng mahigpit Parang pinupuno ang lahat ng taon ng kawalan sa pagitan nila si Mario na nakatingin lamang sa kanilang dalawa ay napabuntong hininga sa kabila ng sakit na nararamdaman niya naroon din ang

kaunting saya na nakikita niyang nagkakaroon ng pagkakataon ng anak nilang si Ben na makilala ang kanyang tunay na ina matapos ang emosyonal na tagpong iyon naupo sila ang tatlo upang mag-usap ng masinsinan sinimulan ni lila ang pagbabahagi ng kanyang buhay mula ng maghiwalay sila ni Mario ikinuwento niya ang kanyang mga naging karanasan ang pakiramdam ng pagkulong sa isang marangyang buhay na walang pagmamahal at ang kanyang patuloy na pangungulila kay Mario at sa kanilang anak akala ko noon magiging masaya ako

kung susundin ko ang kagustuhan ng mga magulang ko sabi niya habang nakatingin sa sahid pero habang tumatagal na-realize ko ng tunay na kaligayahan ay hindi nasusukat sa pera o pangalan kayo ang kaligayahan ko Pero huli ko ng naunawaan iyon nagbahagi rin si Mario ng kanyang kwento kung paano niya inalagaan si Ben sa kabila ng kahirapan lahat ng ginawa ko ginawa ko para kay Ben sinigurado kong hindi niya maramdaman ang kakulangan ng isang ina Kahit gaano kahirap yun para sa akin pero hindi ko siya pinalaking galit SAO

lila gusto kong malaman niya na mahal mo siya si Ben naman baga’t Hirap pa ring intindihin ang lahat ay nagsimulang magbahagi ng kanyang nararamdaman tahi Inay Salamat sa pagiging totoo sa akin Siguro kailangan ko pa ng oras para tuluyang maunawaan ang lahat pero natutuwa ako na magkaroon tayo ng pagkakataon na magsama-sama ulit sa mga sumunod na araw naging mas madalas Ang pagkikita nila si lila ay regular ng bumibisita sa bahay nila Ben at sa bawat pagbisita ay unti-unti niyang nakikilala ang anak na iniwan

niya noon napansin niya ang pagiging masiyahin at maalala ni Ben mga katangiang malinaw na namana nito Kay Mario Ben sipag mo pala sabi ni lila Isang araw habang pinagmamasdan ng anak na nag-aalaga ng kanilang maliit na taniman proud ako sa’yo napakabuting tao mo siguro nakuha ko po yun kay tatay siya pong nagturo sa akin ang lahat ng alam ko eh sa mga sandaling iyon naramdaman ni lila ang pagbalik ng koneksyon sa kanyang anak alam niyang hindi maibabalik ang mga taong nawala ngunit bawad araw na magkasama sila ay parang isang hakbang palapit sa

pagtutuwid ng kanilang relasyon isang gabi habang nag-uusap sina Mario at lila sa labas ng bahay tinanong ni Mario ang inaasahan niya mula sa kanilang sitwasyon ngayon lila Wika ni Mario Anong plano mo ngayon na nandito ka ulit Anong gusto mong mangyari para sa atin ang Hapon ay puno ng halong kabat panabik habang nag-uusap sina lila Mario at Ben Sa wakas matapos ang tatlong taong Dekada ng pagkakahiwalay muling nagtagpo ang kanilang mga landas Ngunit sa kabila ng saya ng muling pagkikita alam nilang Hindi madaling buuin muli ang nawasak na

relasyon Mario Ben anya ni lila Alam kong mahirap tanggapin ang lahat ng nangyari noon pero sana bigyan niyo ako ng pagkakataong bumawi sa inyo Gusto kong buuin muli ang ating pamilya Tahimik si Mario bagama’t alam niyang mahalaga ang pagkakataong ito hindi niya maiwasang magduda napakaraming taon ang nawala at marami na ring nagbago lila sabi niya sa malumanay na tinig hindi ko ikakaila na matagal ko ng pinangarap na ulit tayo pero hindi na tayo tulad ng dati napakaraming sugat ang iniwan ng nakaraan napayuko si lila ramdam ang

bigat ng mga salita ni Mario ngunit nagpatuloy siya puno ng pag-asa Alam ko Mario pero hindi kailangang ibalik ang dati ang mahalaga meron tayong bagong simula hindi ko gustong baliwalain ang sakit na naramdaman niyo noon pero Gusto kong ipakita sa inyo na kaya kong maging mas mabuting ina at mas mabuting tao si Ben at Tahimik lang kanina Ay nagtaas ng tingin bagamat ramdam niyang pagkailang nakita niyang sinseridad sa mga mata ng kanyang ina Inay Hindi ko alam kung paano sisimulan to pero gusto kong subukan Gusto kong

makilala ka ng lubos napuno ng emosyon ang mukha ni lila sa sin sabi ni Ben Agad niyang hinawakan ang kamay ng kanyang anak ang mga luha ay bumagsak mula sa kanyang mga mata ben salamat Salamat sa pagbibigay mo sa akin ang pagkakataong ito si Mario naman ay tumingin sa kanilang dalawa tumango Kung ito ang paraan para mabuo ulit ang ating pamilya susubukan ko kinabukasan matapos ang mahaba-habang pag-uusap nagpa silang bumalik sa mansyon ni lila bagamat may kaba nagkaroon din ng pag-asa na ang bagong yugto ng kanilang buhay ay mas magiging

magaan Habang nasa biyahe si lila ay tahimik na nagmasid sa labas ng bintana iniisip kung paano sila magsisimula muli bilang isang pamilya si Ben naman ay tahimik ngunit halatang may halong pananabik at kaba sa kanyang mukha si Mario sa kabila ng panlabas na katahimikan ay nag-isip din kung paano nila haharapin ang bagong sitwasyon pagdating nila sa mansyon agad silang sinalubong ng mga tagapagsilbi ni lila nagulat si Ben sa laki ng bahay at sa marangyang paligid nito ang malalaking bintana marmol na sahig at

makukulay na hardin ay tila ibang mundo para sa kanya Napakaganda ng bahay mo inay Hindi ko akalain na ganito ka marangya ang buhay mo ngumiti si lila ngunit may bakas ng lungkot sa kanyang mukha Oo maganda nga ang bahay na’ pero kahit gaano to’ karangya laging may kulang napatingin si Mario kay lila at sa kauna-unahang pagkakataon naramdaman niyang lalim ng kalungkutan na dinanas nito bagama’t Hindi siya nagsalita tumango siya bilang tanda ng pag unawa habang Lumipas ang mga araw unti-unti silang naging komportable sa

kanilang bagong sitwasyon si Mario ay tumulong sa mga gawaing bahay At nanatiling simple si Ben naman ay nagpasya na magpatuloy sa pagtatrabaho bilang janitor sa opisina ni lila sa kabila ng alok ng kanyang ina na magtrabaho bilang opisyal ng kumpanya ganito ang naging sitwasyon Ben tanong ni lila isang umaga habang kumakain sila ng almusal Bakit hindi mo gustong tanggapin ang posisyong inaalo ko sayo sa opisina Alam mo namang kaya mong gawin yon ngumiti si Ben at sinagot siya nay masaya na po ako sa ginagawa ko ngayon

Gusto ko pong magsimula sa baba tulad ng natutunan ko kay tatay siguro balang araw kapag Handa na ako susubukan ko na ang alok mo napangiti si Mario sa sinabi ni Ben tamaang anak natin sabi niya kay lila ang mahalaga masaya siya sa ginagawa niya tumango si lila ramdam ang pagmamalaki sa kanyang anak ano man ang desisyon mo Ben susuportahan kita habang mas tumatagal silang magkasama mas lumalalim ang kanilang ugnayan Bilang pamilya madalas silang maghapunan ng magkakasama pinagsasaluhan ng mga kwento ng kanilang araw sa bawat

sandali naramdaman nilang unti-unti nilang na itatama ang mga pagkakamali ng nakaraan isang gabi habang nag-uusap sina lila at mario sa balkonahe tinanong ni lila ang kanyang dating nobyo Mario sa palagay mo ba tama ang desisyon ko na imbitahan kayong dalawa dito Pakiramdam ko kasi parang pilit ang lahat tumingin si Mario sa kanya at ngumiti lila Hindi ko alam kung anong tamang sagot diyan pero ang alam ko masaya si Ben at kung masaya siya tama ang desisyon mo Paano naman tayo tanong ni lila halos pabulong Sa tingin mo may pagkakataon pa

ba para sa atin napaisip si Mario bago sumagot lila matagal na panahon ng lumipas Hindi madaling balikan ng dati pero hindi ibig sabihin na hindi natin kayang magsimula ulit ang sagot ni Mario ay nagbigay ng liwanag kay lila alam niyang mahaba pa ang landas na kanilang tatahakin ngunit naramdaman niyang hindi pa huli ang lahat sa kabilang Manda si Ben ay patuloy na sinubukang intindihin ang kanyang bagong mundo sa tuwing pumapasok siya sa sina Napapaisip siya kung paano niya mapagsasama ang kanyang simpleng buhay

sa bagong buhay na inaalok ng kanyang ina madalas niyang balikan ang mga ala-ala ng kanyang pagkabata kasama ang kanyang ama na ngayon ay unti-unti niyang pinagsasanib sa kanyang mga bagong karanasan kasama ang kanyang ina Isang araw habang naglalakad si Ben sa hardin ng mansyon natagpuan siya ni lila Lumapit ito sa kanya’t nagtanong Ben kumusta ka napapansin kong Tahimik ka nitong mga nakaraang araw Ah nay hindi ko pa rin kasi alam kung paano ko ilalagay ang sarili ko sa bagong mundong to Sanay ako sa Simple pero dito Parang napakalaki ng

lahat ngumiti si Ben ngunit may bahid ng lungkot hinawakan ni lilang ikat ng kanyang ina’t sinabing Ben hindi mo kailangang magmadali ang mahalaga nandito ka kasama kita at ang iyong ama isa-isa nating buuin ang bagong buhay natin sa wakas muling nabuo ang pamilya nina lila Mario at Ben ang mansyon na dating tahimik at malamig ay napuno ng tawanan at mga kwentuhan sa bawat sulok ng bahay mararamdaman ang init ng isang pamilya na nagtataguyod ng bagong simula bagam Mati madali ang proseso ng pagpapatawad at paghilom unti-unting

natutunan na ang pagmamahal ay isang lakas na kayang lampasan ng anumang sugat ng nakaraan si lila na dating puno ng lungkot at pangungulila ay muling nabuhay ang sigla sa kabila ng marangya niyang buhay alam niyang muling pagsasama ng kanyang pamilya ang pinakamahalagang yaman na mayroon siya ngayon Ipinakita niya sa bawat araw ang kanyang sinseridad na puna ng mga taon ng pagkawala mga taon na hindi niya nakasama si Mario at si Ben Ben Sabi ni lila isang umaga habang Naghahanda ng almusal Alam kong hindi ko na maibabalik

ang mga panahong na wala pero Sana nararamdaman mo na lahat ng ginagawa ko ngayon ay para bumawi SAO ngumiti si Ben habang umiinom ng kape Inay Alam kong sinisikap mo At gusto kong malaman mo na Nagpapasalamat ako sa lahat ng to Hindi ko man makalimutan ang nakaraan natutunan ko ring tanggapin to napaluha si lila sa sinabi ng anak hindi niya mapigilang mapansin ito kung gaano ito lumaking isang mabuting tao sa kabila ng lahat ng hirap na pinagdaanan nito samantala si Mario ay naging katuwang ni lila sa negosyo bagama’t isang simpleng

magsasaka lamang noon pinatunayan ni Mario na may kakayahan siyang maging bahagi ng mas malaking mundo mula sa mga pulong ng mga opisyal ng kumpanya hanggang sa pagpapasya sa mahahalagang proyekto naging maaasahang partner si Mario ni lila ang kanilang samahan ay hindi lamang muling nabuo bilang magulang nina Ben kundi bilang magkatuwang na rin sa mga pangarap Samantalang si Ben ay nagdesisyong tanggapin ang hamon na maging isa sa mga tagapamahala ng kumpanya bagamat nanatili pa rin ang kanyang ugaling mapagpakumbaba itinuring

niyang pagkakataon ang posisyong ito upang mas maipakita ang kanyang kakayahan sa bawat araw na pumapasok siya sa opisina mas nararamdaman niyaang koneksyon sa kanyang ina at ama Ben Sabi ni Mario isang gabi habang naglalakad sila sa hardin proud na proud ako sayo napakalayo na nang narating mo Tay sagot ni Ben Kayo po ang nagturo sa akin na magsikap at maniwala sa sarili kung hindi dahil sa inyo hindi ko mararating ganito sa simpleng pag-uusap na iyon napatunayan ni Marion na ang lahat ng sakripisyo niya bilang isang ama ay

Nagbunga ng mabuti alam niyang si Ben ay naging mabuting tao dahil sa kanilang Mak karanasan gaano man kahirap ang mga iyon sa paglipas ng mga buwan natutunan nilang lahat na maghilom hindi naging madali ang kanilang pinagdaraanan ngunit ba baat araw ay nagsilbing paalala na ang pagmamahal at pagpapatawad ay kayang lagpasan ang anumang sugat ng nakaraan Isang araw habang naglalakad-lakad sila sa paligid ng mansyon napahinto si lila at tumingin sa kanyang mag-ama Alam niyo sabi niya kung may natutunan man ako sa lahat ng nangyari

ito ay ang kahalagahan ng pamilya Hindi ko na kailangan ng kahit ano pa Basta’t Kasama ko kayo Lumapit si Mario at inilagay ang kamay sa balikat ni lila lila Hindi perpekto ang naging buhay natin pero ang mahalaga hindi tayo sumuko at ngayon Tingnan mo narito tayo mas matatag kaya dati si Ben naman ay ngumiti habang nakikinig sa dalawa tay Nay maraming maraming maraming salamat sa lahat Hindi ko alam ang buhay ko o kung paano ko to mararating ng wala kayo kayo p ang dahilan ng bawat tagumpay na pwede kong makanta na mapuntahan

pa at para lang po alam niyo lahat ng gagawin ko ay para rin po sa inyo Salamat po ang tatlo ay nagyakapan sa ilalim ng puno ng Kasya ang parehong puno na naging saksi sa kanilang pagmamahalan paghihiwalay at muling pagkikita sa sandaling iyon alam nilang kahit ano pa man ang mangyari sila ay isa ng pamilya isang pamilya na handang harapin ang anumang hamon ng buhay ang kwento nila ay naging paalala na hindi kailan man huli ang lahat upang magsimula muli sa kabila ng mga sugat ng nakaraan natutunan nilang magpatawad magmahal at

maghilom ang kanilang buhay ay nagpatunay na ang tunay na kayamanan ay hindi nasusukat sa yaman o Dami ng pera o tagumpay kundi sa mga relasyon at pagmamahal na bumubuo sa isang pamilya sa bawat araw na lumilipas muling nabuo ang kanilang samahan ang dating malamig na mansyon ay naging tahanan puno ng init at pagmamahal sa kanilang mga puso alam nilang simula pa lamang ito ng panibagong yugto ng kanilang buhay bilang isang pamilya na muling nagkaisa Dito ko na nga po isasara ang kabanatang pinamagatang ang panibagong

simula n