PINAGBAWALAN ANG KASAMBAHAY NA KUMAIN SA MESA KASAMA NILA, PERO SILA ANG NALAGLAG SA UPUAN NANG DUMATING ANG LAWYER AT BASAHIN KUNG SINO TALAGA ANG NAGMANA NG LAHAT

PINAGBAWALAN ANG KASAMBAHAY NA KUMAIN SA MESA KASAMA NILA, PERO SILA ANG NALAGLAG SA UPUAN NANG DUMATING ANG LAWYER AT BASAHIN KUNG SINO TALAGA ANG NAGMANA NG LAHAT

Katatapos lang ng libing ni Don Artemio, ang may-ari ng pinakamalaking furniture company sa probinsya. Sa loob ng kanyang mansyon, naghahapunan ang kanyang dalawang anak: si Stella (ang panganay na socialite) at si Ricky (ang bunsong mahilig sa sports cars).

Naghahain ng pagkain si Nanay Ising, ang 65-anyos na kasambahay na nagsilbi kay Don Artemio sa loob ng apatnapung taon. Siya ang nag-alaga sa Don noong na-stroke ito at na-bedridden ng limang taon.

Dahil pagod sa pag-aasikaso sa burol, akmang uupo sana si Nanay Ising sa dulo ng mahabang dining table para sumubo ng kahit kaunting kanin.

“Hep!” sigaw ni Stella, habang hinihiwa ang steak. “Saan ka uupo, Yaya?”

“K-kakain lang sana ako, Stella. Gutom na kasi ako,” mahinang sagot ng matanda.

“Excuse me,” irap ni Ricky. “Family dinner ito. This is for the heirs. Doon ka kumain sa dirty kitchen. Alam mo naman ang lugar mo, ‘di ba? Katulong ka lang.”

“Oo nga,” dagdag ni Stella. “Baka mahawa pa kami sa amoy ng uniform mo. Doon ka sa labas kasama ng driver.”

Napayuko si Nanay Ising. Pinigilan niya ang luha. Siya ang nagpalit ng lampin kay Stella noong sanggol pa ito. Siya ang nagturo kay Ricky mag-bike. Pero ngayong wala na ang Don, trinato siyang parang basahan.

Tahimik na kinuha ni Nanay Ising ang kanyang plato at kumain sa tabi ng lababo sa kusina, habang naririnig ang tawanan ng magkapatid sa dining room, pinag-uusapan na kung ano ang bibilhin nila gamit ang mamanahin.

Maya-maya, dumating si Attorney Galvez, ang family lawyer.

“Good evening,” bati ng abogado. “Nandito ako para basahin ang Last Will and Testament ni Don Artemio. Gusto niya itong basahin agad pagkatapos ng libing.”

Nabuhayan ng loob sina Stella at Ricky.

“Finally!” sabi ni Stella. “Attorney, maupo kayo. Yaya! Bigyan mo ng tubig si Attorney!”

Tumayo si Nanay Ising para kumuha ng tubig, pero pinigilan siya ng abogado.

“Huwag na po, Nanay Ising. Maupo po kayo dito,” yaya ni Attorney Galvez, tinuro ang upuan sa dining table—ang upuang ipinagkait sa kanya kanina.

“Attorney, why is she sitting there?” reklamo ni Ricky. “This is a private matter.”

“Required siyang maupo dito. Kasama siya sa testamento,” seryosong sagot ng abogado.

Tumahimik ang magkapatid, nagkatinginan. Siguro, mag-iiwan lang ng kaunting bonus ang tatay nila para sa yaya.

Binuksan ni Attorney ang brown envelope.

“To my daughter, Stella…” basa ng abogado.

Napangiti si Stella.

“…I leave you my collection of antique paintings and jewelry worth 5 Million Pesos.”

“5 Million? Not bad,” bulong ni Stella.

“To my son, Ricky…”

Umayos ng upo si Ricky.

“…I leave you my fleet of luxury cars and my golf membership shares worth 5 Million Pesos.”

“Yes! Ferrari!” sigaw ni Ricky.

“And now…” huminga ng malalim ang abogado. “Para sa Main Estate—ang Mansyon, ang 50 Hectares na Hacienda, ang Building sa Makati, at ang Bank Account na may laman na 100 Million Pesos…”

Nanlaki ang mata ng magkapatid. Ito na. Ito ang jackpot.

“Ibinibigay ko ang LAHAT ng ito…”

Tumigil ang mundo nina Stella at Ricky.

“…sa nag-iisang tao na hindi ako iniwan noong mabaho ako, noong hindi ako makatayo, at noong sinusubuan ako ng pagkain habang ang mga anak ko ay nasa Europe nagbabakasyon.”

Tumingin si Attorney kay Nanay Ising.

“Ibinibigay ko ang lahat kay… NARCISA ‘ISING’ REYES.”

CLANG!

Nalaglag ang tinidor ni Stella. Muntik nang mahulog si Ricky sa kinauupuan niya.

“WHAT?!” sabay nilang sigaw.

“Joke ba ‘to Attorney?!” sigaw ni Ricky. “Sa katulong?! Baliw ba si Daddy?!”

“Nasa tamang pag-iisip ang Daddy niyo,” sagot ni Attorney. “Sinabi niya dito: ‘Ang pamilya ay hindi sa dugo nasusukat, kundi sa pag-aaruga. Ang mga anak ko, hinihintay lang akong mamatay para makuha ang yaman ko. Si Ising, inalagaan ako para mabuhay pa ako.’”

Umiyak si Nanay Ising. “A-attorney… hindi ko po matatanggap ‘yan. Sobra-sobra ‘yan. Gusto ko lang naman pagsilbihan si Sir.”

“Sa inyo na po ito, Nanay,” ngiti ng abogado. “Kayo na po ang bagong may-ari ng mansyon na ito.”

Bumaling ang abogado kay Stella at Ricky na namumutla at nanginginig sa galit at hiya.

“At ayon sa clause ng testamento,” dagdag ni Attorney. “Si Nanay Ising ang may karapatang magdesisyon kung sino ang pwedeng tumira sa mansyon na ito simula bukas.”

Napatingin ang magkapatid kay Nanay Ising—ang babaeng pinalayas nila sa mesa kanina lang.

Ngayon, si Nanay Ising na ang nakaupo sa kabisera.

Lumapit si Stella kay Nanay Ising, biglang bumait ang boses. “Y-Yaya Ising… alam mo naman na joke lang ‘yung kanina ‘di ba? Love ka namin…”

Tiningnan sila ni Nanay Ising. Walang galit sa mata ng matanda, pero nandoon ang dignidad na matagal na niyang itinago.

“Hindi ko kayo paaalisin,” mahinahong sabi ni Nanay Ising.

Nakahinga ng maluwag ang magkapatid.

“Pero,” dugtong ni Nanay Ising. “Simula bukas, kayo na ang maglilinis ng bahay, magluluto, at maglalaba. Tuturuan ko kayo kung paano maging tao. Kung ayaw niyo, maluwag ang gate. Pwede na kayong umalis.”

Walang nagawa sina Stella at Ricky kundi yumuko. Ang mesang ipinagdamot nila, ngayon ay pag-aari na ng taong itinuring nilang alipin.

Natutunan nila sa pinakamasakit na paraan na ang tunay na yaman ay wala sa apelyido, kundi nasa busilak ng puso