Matapos ang mahabang pananahimik, sa unang pagkakataon ay buong tapang at emosyonal na ibinahagi ni Kim “Kuya Kim” Atienza ang matagal nang itinatagong katotohanan tungkol sa pagpanaw ng kanyang anak na si Eman Atienza. Sa isang eksklusibong panayam, hindi napigilan ni Kuya Kim ang kanyang emosyon habang inilahad ang masakit na karanasang dahan-dahan ngunit matagal nilang pinagdaanan bilang pamilya.

Ayon sa kanya, matagal nang lumalaban si Eman sa isang malubhang karamdaman. Sa loob ng maraming buwan, pinili nilang itago ito sa publiko upang maprotektahan si Eman laban sa labis na atensyon, intriga, at presyon ng mundo. “Ayaw kong maramdaman ng anak ko na pinag-uusapan siya dahil sa sakit niya. Gusto kong manatili siyang masaya at puno ng pag-asa hanggang sa huli,” emosyonal na pahayag ni Kuya Kim.

Sa kabila ng kanyang karamdaman, si Eman ay nanatiling matapang at positibo. Araw-araw, pinipili pa rin niyang ngumiti at maging inspirasyon sa kanyang pamilya. “Kahit nahihirapan na siya, sinasabi pa rin niya sa akin, ‘Daddy, okay lang ako.’ Yun ang pinakamabigat na marinig bilang magulang,” dagdag pa ni Kuya Kim habang pinipigilang maiyak.

Ayon kay Kuya Kim, naging mahirap ang bawat araw para sa kanilang pamilya. Habang lumalaban si Eman, mas lalo nilang natutunang ipasa-Diyos ang lahat. Madalas silang sabay-sabay na manalangin, humihiling ng lakas at pasasalamat sa bawat araw na nakakasama nila ang kanilang anak.

Hanggang sa dumating ang araw na kinatatakutan nila. Sa huling sandali ni Eman, tahimik na nagtipon ang pamilya sa kanyang tabi. Hawak-hawak ni Kuya Kim ang kamay ng anak habang marahang humihina ang paghinga nito. “Ramdam kong hindi na siya natatakot. Ramdam kong payapa na siya. Masakit man, alam kong hindi na siya nagdurusa,” ani Kuya Kim habang nangingilid ang luha.

Ang sandaling iyon, ayon sa kanya, ay mananatiling nakaukit sa kanyang puso habambuhay. “Walang salita ang makakapaglarawan sa sakit ng mawalan ng anak. Pero kahit sa gitna ng kirot, nagpapasalamat pa rin ako sa Diyos. Ang buhay ni Eman ay isang biyaya, maikli man, pero puno ng pagmamahal at pananampalataya,” wika pa ni Kuya Kim.

Matapos ang pagpanaw ni Eman, inamin ng TV personality na dumaan siya sa matinding depresyon. Ilang buwan daw siyang nagkulong, umiiyak ng palihim upang hindi makita ng pamilya ang bigat ng kanyang dinadala. “Pinipilit kong magmukhang matatag sa harap ng kamera, pero sa loob ko, durog ako,” tapat na pag-amin niya.

Tuwing naaalala ni Kuya Kim ang tawa at mga yakap ni Eman, bumabalik ang mga alaala na dati’y nagbibigay ng saya, ngunit ngayon ay nagdudulot ng malalim na pangungulila. “Minsan habang naglalakad ako o nagdadasal, bigla kong nararamdaman ang malamig na simoy ng hangin. Parang sinasabi ni Eman na nandiyan lang siya,” malambing niyang pahayag.

Sa paglipas ng panahon, unti-unti raw niyang natutunang tanggapin ang katotohanan at mamuhay muli nang may pag-asa. Naging sandigan niya ang kanyang pamilya, ang kanyang asawang si Felicia, at ang kanilang matatag na pananampalataya sa Diyos. Tuwing dumadalaw sila sa puntod ni Eman, hindi raw puro lungkot ang nararamdaman niya, kundi kapayapaan. “Kapag pumupunta kami sa kanya, parang naririnig ko pa rin siyang nagsasabi, ‘Daddy, okay lang ako.’”

Sa pagtatapos ng panayam, nagbigay si Kuya Kim ng mensahe sa lahat ng mga magulang. “Ang oras na ginugol natin sa ating mga anak—’yan ang tunay na kayamanan sa mundong ito. Lahat ng pera, karera, at kasikatan ay mawawala, pero ang pagmamahal ng anak mo, mananatili habang buhay.”

Hinikayat din niya ang mga magulang na huwag ipagpaliban ang pagpapakita ng pagmamahal sa kanilang mga anak. “Walang mas masakit pa sa hindi mo nasasabing ‘mahal kita’ habang may oras pa. Yakapin ninyo ang mga anak ninyo. Sabihin ninyo araw-araw kung gaano ninyo sila kamahal.”

Bagaman patuloy pa rin ang sakit ng pagkawala, pinipili ng pamilya Atienza na bumangon araw-araw dala ang mga alaala ni Eman. Naniniwala sila na ang anak ay nasa mas magandang kalagayan na, masaya na at malaya sa sakit, habang patuloy na nagbabantay sa kanila mula sa langit.

“Hindi ko man siya makasama ngayon, alam kong lagi siyang nandiyan. Sa bawat patak ng ulan, sa liwanag ng araw, sa bawat paghinga ko—ramdam kong kasama ko pa rin siya,” emosyonal na pagtatapos ni Kuya Kim.

Para sa kanya, ang kwento ng kanyang anak ay hindi pagtatapos, kundi simula ng isang panibagong buhay na puno ng pananampalataya at pag-ibig. “Ang buhay ay marupok,” wika ni Kuya Kim, “pero ang pag-ibig ng magulang sa anak ay walang hanggan.”