Isang nakakakilabot na babala ang umuuga ngayon sa pundasyon ng kapayapaan sa Pilipinas. Sa gitna ng mga hamon na kinakaharap ng bansa, isang mas madilim at mas mapanganib na ulap ang tila namumuo. Umuugong ang mga ulat ng isang malawakang plano, isang sabwatan na inilarawan bilang isang desperadong hakbang ng mga makapangyarihang tao upang guluhin ang bansa at agawin ang kapangyarihan sa anumang paraan.

Ang sentro ng babalang ito: ang di-umano’y pagdating ng mga “secession groups” sa puso ng Metro Manila. Ngunit hindi sila kusang dumating. Sinasabing sila ay “kinontrata” o inarkila ng hindi bababa sa tatlong pulitiko. Ang kanilang misyon, ayon sa mga naglalabasang impormasyon, ay malinaw at nakakayanig: ang maghasik ng lagim at matinding kaguluhan, na may ultimong layunin na pabagsakin si Pangulong Bongbong Marcos mula sa kanyang pwesto.

Ito ay hindi isang simpleng rally o protesta. Ito ay inilarawan bilang isang kalkuladong operasyon na naglalayong magdulot ng sapat na pinsala at takot upang pilitin ang isang pagbabago sa pamumuno. Ang mga nagmamasid ay nagsasabing ito na ang tugatog ng mga galaw ng oposisyon, isang “todo effort” na nagmula sa isang lugar ng desperasyon.

Ngunit bakit ngayon? Ano ang nag-uudyok sa mga puwersang ito na gumawa ng isang mapanganib na hakbang?

Ang sagot, ayon sa mga analyst, ay ang oras. Ang orasan ay tumitiktak. Sinasabing “ilang tulog na lang,” isang malawakang pananagutan para sa mga tiwali ang malapit nang maganap. Marami na umano sa mga taong may kinalaman sa malalaking anomalya ang nakatakdang humarap sa batas, at ang ilan ay matutulog na sa malamig na selda. Dahil dito, ang mga dating corrupt na opisyal at ang kanilang mga kaalyado ay sinasabing nagtutulong-tulong na ngayon. Ibinubuhos na nila ang lahat ng natitirang yaman, pera, kapangyarihan, at impluwensya upang labanan ang administrasyong Marcos, na kanilang nakikita bilang direktang banta sa kanilang kalayaan.

Ang plano ay hindi lamang basta mag-ingay; ito ay may disenyong maging marahas.

Ang isang bahagi ng plano ay ang pagsakay sa mga lehitimong pagtitipon. Isang halimbawa ang katatapos lamang na “peace rally” ng Iglesia ni Cristo (INC). Ang rally na ito, na orihinal na binalak para sa tatlong araw, ay biglaang tinapos sa ikalawang araw. Ang dahilan: nahaluan na umano ito ng pulitika. Ang mga talumpati mula sa mga kilalang pulitikal na personalidad tulad nina Rodante Marcoleta at Senadora Imee Marcos ay sinasabing nagbigay daan upang magamit ang plataporma para sa kanilang sariling agenda, na ikinadismaya ng mga orihinal na tagapag-ayos.

Ngunit ang pagtatapos ng rally na iyon ay hindi nangangahulugang tapos na ang banta. Isang bagong panawagan para sa isang rally sa EDSA ang mabilis na kumalat. At dito pumapasok ang pinakanakakakilabot na bahagi ng plano.

Umuugong ang mga ulat na ang liderato ng isa sa mga grupong ito ay naglabas ng utos: “mandatory attendance” para sa lahat ng mga miyembrong lalaki. Mas nakakabahala pa, ang mga kababaihan ay “voluntary” lamang, at ang mga bata ay tahasang “bawal.”

Ang dahilan sa likod ng kakaibang patakarang ito ay masama at kalkulado. Ang tunay na layunin, ayon sa mga nagbubunyag ng planong ito, ay upang gamitin ang mga ordinaryong sibilyan bilang “human shields.”

Ang mga “secession groups” na sinasabing nasa Maynila na ay nakatakdang makihalo sa mga dadalo. Ang prayoridad sa mga kalalakihan ay dahil inaasahan nilang sila ang haharang sa anumang pagtatangka ng mga awtoridad na buwagin ang pagtitipon. Ang masasamang elemento ay magtatago sa likod ng mga sibilyan na ito.

Ang pinakamatinding takot ay ang posibilidad ng isang “false flag” operation. Ang plano ay hindi lamang magmartsa; ito ay upang may “pumutok.” May maghasik ng gulo, magsimula ng isang marahas na insidente, o, sa pinakamasamang sitwasyon, may “magpasabog.” Ang resultang kaguluhan, pinsala, at posibleng kapahamakan ng mga sibilyan ay agad na isisisi sa presidente ng Pilipinas. Ito ang magiging kanilang katwiran upang manawagan ng kanyang pagbaba sa pwesto.

Ito ay isang mapagpanggap na laro kung saan ang buhay ng mga ordinaryong Pilipino ang gagawing taya. Ang babala sa publiko ay malinaw at matindi: “Huwag na pong pumunta doon.” Ang pagmamahal sa sariling buhay at kaligtasan ay dapat mangibabaw sa anumang kuryusidad.

Sa gitna ng lahat ng ito, isang institusyon ang nananatiling matatag, na siyang nagiging pinakamalaking hadlang sa mga nagbabalak ng masama: ang Sandatahang Lakas ng Pilipinas (AFP).

Alam ng mga nagpaplano ng gulo na ang kanilang tagumpay ay nakasalalay sa pagkakaroon ng suporta, o kahit man lang sa pananahimik, ng militar. Ngunit sila ay nabigo.

Si AFP Chief of Staff, General Romeo Brawner Jr., ay naglabas ng isang matatag at hindi natitinag na pahayag. Tiniyak niya sa publiko, “I assure the public that the armed forces will not engage in any action that violates the constitution. Not today, not tomorrow, and certainly not under my watch.”

Ang katapatang ito sa Saligang Batas ang siyang pumipigil sa mga nagbabalak ng masama. At dahil dito, ang mismong hepe ng AFP na ang kanilang pinakabagong target.

Dahil hindi nila makuha ang kooperasyon ng militar, ang bagong taktika ay ang pagsira sa reputasyon ni General Brawner. Isang malawakang “smear campaign” ang sinasabing inilulunsad laban sa kanya. Ang layunin: wasakin ang tiwala ng publiko at ng pangulo sa kanya, upang mapilitan ang administrasyon na palitan siya. Ang kanilang pangarap ay makapaglagay ng isang heneral na susunod sa kanilang mga utos, isang taong handang ibaluktot ang konstitusyon para sa kanilang politikal na ambisyon.

Ang kaguluhan ay hindi lamang nangyayari sa mga lansangan; ito ay isang digmaan ng impormasyon at reputasyon na nangyayari sa likod ng mga nakasarang pinto.

Habang ang mga banta ng karahasan ay nabubuo, ang politikal na laro ay lalong umiinit. Ang mga nagmamasid ay hindi maaaring hindi mapansin ang isa pang malinaw na motibo: ang pag-agaw sa pwesto.

Ang determinasyon na ang uupo ay si Bise Presidente Sara Duterte ay hindi na ikinukubli. Mga personalidad tulad ni Jimmy Bondoc ay hayagan nang nangangampanya sa social media, na nagsasabing sa ilalim ng “constitutional succession,” si VP Sara na ang “nakalaan.” Ito ay isang kakaibang pagmamadali, gayong ang susunod na eleksyon ay sa 2028 pa. Ang galawang ito ay nagpapakita ng matinding pagkadismaya at pagka-inip, na nagdaragdag sa teorya ng “desperate moves.”

Pati ang mga dating kaalyado ay tila nagpapakita na ng ibang kulay. Ang mga matitinding pahayag na binitawan kamakailan ni Senadora Imee Marcos, ang kapatid mismo ng pangulo, ay sinasabing nagdulot ng galit sa mga Ilocano. Naramdaman nila na ang mga atake ay hindi lang patama kay PBBM, kundi pati na rin sa kanila. Ang mga bitak sa loob ng “Uniteam” ay lalong lumalaki, na siyang sinasamantala ng mga gustong maghasik ng pagkakawatak-watak.

Ang Pilipinas ay nasa isang kritikal na sangandaan. Sa isang banda ay ang gobyernong nagsisikap na ipatupad ang batas at panagutin ang mga tiwali. Sa kabilang banda ay ang mga makapangyarihang puwersa na handang sunugin ang buong bahay upang makatakas lamang sa kanilang mga kasalanan.

Ang magandang balita, kung meron man, ay ang mga planong ito ay tila nabisto na. Ayon sa vlogger na si Sangkay Janjan, ang mga personalidad sa likod ng planong ito ay “identified na silang lahat.” Ang pagkalantad na ito ang maaaring maging dahilan upang sila ay umatras. Ngunit hindi ito dahilan para magpakampante.

Ang babala ay naibigay na. Ang panawagan para sa publiko ay hindi upang mag-panic, kundi upang maging mapagmatyag. Ang pag-iwas sa mga lugar ng gulo ay hindi lamang pag-iingat sa sarili, kundi isang paraan upang huwag magpagamit sa maruming laro ng mga taong ang tanging hangad ay kapangyarihan, kahit pa ang kapalit nito ay ang kapayapaan ng buong bansa.

News