Ang Himig na Nagbukas ng Nakaraan

Ang pangalan niya ay Elara. Ang kanyang mga kamay, kahit bata pa, ay magaspang na dahil sa paglalaba at paglilinis. Siya ang pinakabagong katulong sa mansyon ng mga De Alva, isang pangalang kasing bigat ng ginto. Ang sahod niya ay ipinapadala niya sa kanyang maysakit na ina sa probinsya. Ang tanging yaman ni Elara ay isang lumang oyayi na itinuro sa kanya ng ina—isang himig na nagsisilbing kumot sa malamig na gabi at lunas sa kanyang pangungulila.

Ang amo niyang si Liam De Alva ay isang binatang bilyunaryo. Matikas, matalino, ngunit laging may bakas ng lungkot sa kanyang mga mata. Bata pa lamang ay naulila na siya sa ina, at ang alaala nito ang nagsisilbing inspirasyon at krus na kanyang pasan. Si Liam ay nakatakda nang ikasal kay Katrina, isang babaeng kasing ganda ng diyamante, ngunit kasing tigas at lamig din nito. Para kay Liam, ang kasal ay isang business merger. Para kay Katrina, ito ay isang korona.

Isang gabi, idinaos ang kanilang engrandeng engagement party sa mansyon. Daan-daang bisita, lahat ay kabilang sa alta-sosyedad, ang dumalo. Abala si Elara sa pagsisilbi, tahimik na gumagalaw sa gilid, isang anino sa gitna ng karangyaan.

Napansin ni Katrina kung paano magalang na nginitian ni Liam si Elara nang abutin nito ang isang baso ng champagne. Isang maliit na kislap ng selos at pagmamataas ang sumiklab sa puso ni Katrina. Kailangan niyang ipaalala sa lahat, lalo na sa hamak na katulong na ito, kung sino ang reyna ng gabing iyon.

Sa gitna ng kasiyahan, kinuha ni Katrina ang mikropono. “Sandali po!” anunsyo niya, ang kanyang boses ay matamis ngunit may bahid ng lason. “Mayroon po tayong isang special number ngayong gabi. Isang natatagong talento mula sa ating staff!”

Ang lahat ng mata ay napunta sa kanya. Ngumiti si Katrina at itinuro si Elara. “Ang ating mahal na si Elara, aawitan po tayong lahat!”

Ang bulungan ay naging halakhakan. Si Elara, na abala sa pagpupulot ng mga platito, ay natigilan. Ang dugo sa kanyang mukha ay tila hinigop ng lupa.

“Halika dito, Elara. Huwag ka nang mahiya,” sabi ni Katrina, nag-uutos.

“Katrina, tama na ‘yan,” saway ni Liam, ramdam ang kalupitan sa likod ng biro.

“Oh, darling, it’s just for fun!” sagot ni Katrina, hinihila na si Elara papunta sa maliit na entablado. “Huwag mong sirain ang gabi.”

Walang nagawa si Elara. Nakatayo siya sa harap ng daan-daang pares ng matang mapanghusga, nanginginig ang mga tuhod. Anong kakantahin niya? Wala siyang alam na sikat na kanta. Ang isip niya ay isang blangkong papel.

Isinara niya ang kanyang mga mata. Sa kanyang isip, bumalik siya sa maliit nilang kubo, sa mga bisig ng kanyang ina. At doon, isang himig ang kanyang narinig. Ang tanging himig na alam niya sa puso.

Nanginginig, nagsimula siyang kumanta. Isang simpleng oyayi. Isang kantang walang salita, isang himig lang na malambing at puno ng dalisay na pagmamahal. Ang kanyang boses, na hindi sanay kumanta sa harap ng tao, ay umalingawngaw sa buong hall.

Ang tawanan ng mga bisita ay dahan-dahang humina, napalitan ng pagkamangha. Ang boses ni Elara ay dalisay. Bawat nota ay tumatagos sa puso. Ang himig ay simple ngunit may kakaibang bigat.

Si Katrina, na naghihintay na mapahiya si Elara, ay napanganga. Hindi ito ang inaasahan niya.

Ngunit ang pinakamatinding reaksyon ay mula kay Liam.

Sa unang nota pa lang ng kanta, natigilan siya. Ang kanyang paghinga ay bumilis. Ang himig na iyon… pamilyar. Sa bawat nota na kinakanta ni Elara, isang pinto sa kanyang alaala ang dahan-dahang nagbubukas. Ang imahe ng kanyang ina, nakaupo sa tabi ng kanyang kama, habang kinakantahan siya ng parehong himig, ay biglang naging malinaw.

Ito ang “Himig ng Bituin,” ang oyaying kinatha mismo ng kanyang ina para lang sa kanya. Isang lihim na kanta na silang dalawa lang ang nakakaalam.

Nang matapos kumanta si Elara, isang nakabibinging katahimikan ang bumalot sa hall. At pagkatapos, ang tunog ng isang nababasag na kopita. Nabitawan ni Liam ang kanyang hawak.

Hindi niya pinansin ang nagulat na si Katrina. Hindi niya pinansin ang mga bisita. Naglakad siya papunta sa entablado, ang kanyang mga mata ay puno ng luhang hindi niya napigilan.

“Saan…” tanong niya kay Elara, ang kanyang boses ay basag. “Saan mo natutunan ang kantang ‘yan?”

Nalilito, sumagot si Elara. “I-ito po ang oyayi na laging kinakanta sa akin ng nanay ko.”

“Anong pangalan ng nanay mo?” mabilis na tanong ni Liam.

“Lita po. Lita Santos.”

Ang pangalang iyon ang huling piraso ng puzzle. Si Lita… ang pinakapinagkakatiwalaang personal na katulong at matalik na kaibigan ng kanyang ina. Ang babaeng bigla na lang nawala matapos pumanaw ang kanyang ina, na walang nakakaalam kung saan nagpunta.

Naalala ni Liam ang isang habilin ng kanyang ina bago ito pumanaw. “Liam, anak, ang Himig ng Bituin ay para sa’yo. Pero ibinahagi ko rin ito kay Lita. Para kung sakaling mawala ako, may isang taong kakanta pa rin nito para sa’yo, para ipaalala ang pagmamahal ko.”

Ang gabing iyon ay hindi natapos sa party. Ang engagement ni Liam at Katrina ay natapos nang gabing iyon din. Sa halip na magdiwang, agad na ipinahanap ni Liam si Aling Lita. Natagpuan nila ito sa isang maliit na bahay sa probinsya, mahina na dahil sa sakit.

Ang sumunod na mga araw ay puno ng mga rebelasyon at paghilom. Dinala ni Liam ang pinakamagagaling na doktor para kay Aling Lita. At sa tabi ng kanyang kama, kasama si Elara, pinakinggan niya ang mga kwento ni Aling Lita tungkol sa kanyang ina—mga kwentong hindi niya kailanman narinig, mga alaala na nagpuno sa mga patlang sa kanyang puso. Nalaman niyang umalis si Aling Lita dahil sa takot sa ama ni Liam na ayaw na may anumang magpapaalala dito sa kanyang asawa.

Isang hapon, habang magkakasama sila sa hardin ng ospital, tinanong ni Liam si Elara.

“Pwede mo bang kantahin ulit?”

Ngumiti si Elara. At habang kinakanta niya ang “Himig ng Bituin,” hindi na ito isang oyayi ng isang ina para sa kanyang anak. Ito ay naging himig ng tatlong taong pinag-ugnay ng nakaraan, pinaghiwalay ng tadhana, at muling pinagtagpo ng isang kantang puno ng pag-ibig.

Ang plano ni Katrina na ipahiya si Elara ay nabigo. Sa halip, ang kantang iyon ang nagpabagsak sa mga pader na matagal nang itinayo ni Liam sa kanyang puso. Hindi lang isang katulong ang natuklasan niya, kundi isang nawawalang koneksyon sa kanyang nakaraan at isang bagong simula para sa kanyang hinaharap.